"Ze zijn boos op iedereen en zien overal spoken" - Michael Morkov fileert Franse achterdocht jegens Tadej Pogacar

Tadej Pogacar heeft de wielersport de afgelopen jaren naar een nieuw niveau getild. Met zijn indrukwekkende prestaties herschrijft hij de normen van wat mogelijk wordt geacht in het moderne peloton. Toch roept zijn dominantie bij sommigen ook achterdocht op. Een gevoel dat, gezien de beladen dopinggeschiedenis van het wielrennen, nog altijd leeft onder critici.

Een van die critici is Marc Madiot, ploegbaas van Groupama-FDJ. De Fransman heeft zich in het verleden al kritisch uitgelaten en deed dat onlangs opnieuw in aanloop naar Parijs-Roubaix. "Ik heb respect, maar ik ben geen fan", liet hij optekenen tegenover Cyclism'Actu over Pogacar.

Andere stemmen zijn minder diplomatiek. Jérôme Pineau, voormalig ploegleider, ging na afloop van de Giro d’Italia 2024 een stap verder en beschuldigde Pogacar openlijk van doping in een interview met RMC. "Doping bestaat al sinds mensenheugenis, alleen gebruiken ze nu andere producten", stelde Pineau. Ook Jean-René Bernaudeau, manager van Team TotalEnergies, eiste recentelijk dat Pogacar zijn wattagecijfers publiekelijk zou maken. "Het wielrennen kan zich geen nieuw schandaal veroorloven", waarschuwde hij.

Opvallend: alle drie de uitspraken komen van prominente Fransen binnen de sport. En dat is een patroon dat niet onopgemerkt blijft. De Deense bondscoach en voormalig sprintaantrekker Michael Morkov plaatste er in de Café Eddy-podcast een scherpe kanttekening bij.

"Is dit niet typisch Frans wielrennen?" vraagt de ervaren Deen zich hardop af. Volgens hem hebben de Fransen moeite om te accepteren dat buitenlandse renners hun klassiekers en rondes domineren. "Ze zijn boos op iedereen, zien overal spoken, en snappen niet waarom het niet de Fransen zijn die de Tour de France en Parijs-Roubaix winnen."

Morkov spaart de Franse trots niet in zijn analyse. "Het is duidelijk dat ze met een minderwaardigheidscomplex kampen. De grootste koersen worden in Frankrijk gereden, ze hebben een rijke wielertraditie, maar kunnen niet meekomen met de internationale top", besluit hij scherp. "En dus zoeken ze excuses – soms in de vorm van verdachtmakingen."