Geraint Thomas

Geraint Howell Thomas, geboren op 25 mei 1986, is een professionele wielrenner uit Wales die rijdt voor UCI World Tour-team INEOS Grenadiers. Hij is een van de weinige renners in het moderne tijdperk die zowel op de baan als op de weg belangrijke elitesuccessen boekt, met opmerkelijke overwinningen op het velodroom, in eendagswedstrijden en in etappekoersen, waaronder de Tour de France van 2018.

Naam: Geraint Thomas

Verjaardag: 25 mei 1986

Geboorteplaats: Cardiff, Wales

Pro geworden: 2007

Lengte: 1.83m

Op de baan heeft Thomas drie wereldkampioenschappen en twee Olympische gouden medailles gewonnen. Hij won zijn eerste Olympische gouden medaille op de ploegenachtervolging op de Olympische Spelen van 2008 in Peking en herhaalde die prestatie op de Olympische Spelen van 2012 in Londen. Hij won ook drie wereldkampioenschappen ploegenachtervolging in 2007, 2008 en 2012.

Thomas' talent in de kasseiklassiekers was erg zichtbaar in 2010, waar hij zijn veelzijdigheid tentoonspreidde. Zijn belangrijkste overwinning op dit terrein was de E3 Saxo Classic van 2015. Hij was ook de winnaar van de wegwedstrijd van de Commonwealth Games 2014 en nationaal kampioen tijdrijden in 2018 - terwijl het winnen van de wegwedstrijd in 2010 zijn eerste profzege was. Thomas werd prof in 2007 bij Barloworld, waar hij samen met Chris Froome reed voordat het duo zich aansloot bij Team Sky waar ze hun beste resultaten uit hun carrière behaalden.

Op de weg won Thomas de Tour de France van 2018 en werd daarmee de eerste Welshman en derde Britse renner die deze won. Zijn eerste successen behaalde hij in het baanwielrennen, waarin hij een specialist was in de ploegenachtervolging. Hij won drie wereldkampioenschappen en was twee keer Olympisch gouden medaillewinnaar, in 2008 en 2012. Thomas won al vroeg op de weg bij de junioren van Parijs-Roubaix in 2004 en later bij de senioren tijdens de Britse nationale kampioenschappen wegwielrennen in 2010. Hij verliet het baanwielrennen om zich alleen op de weg te richten en boekte vervolgens succes in zowel eendaagse wedstrijden, zoals de wegwedstrijd van de Commonwealth Games 2014 en de E3 Harelbeke 2015, als in etappekoersen van een week, met name in de 2016 Paris-Nice, de 2017 Tour of the Alps, het 2018 Critérium du Dauphiné, de 2021 Ronde van Romandië en de 2022 Ronde van Zwitserland.

In de grote rondes van het wielrennen was Thomas aanvankelijk een leidende knecht voor Chris Froome in zijn overwinningen. Hij won de eerste etappe van de Tour de France 2017, een individuele tijdrit, en werd daarmee de eerste Welshman die de gele trui van de Tour droeg. Hij kwam later ten val in die wedstrijd, evenals in de 2017 Giro d'Italia. Thomas werd de eerste renner uit Wales die de Tour de France won in 2018. Hij veroverde de gele trui door etappe 11 naar La Rosière te winnen, breidde zijn voorsprong uit door de dag erna etappe 12 naar Alpe d'Huez te winnen en behield de leiding voor de rest van de race voor Tom Dumoulin en Chris Froome.

In datzelfde jaar won hij de BBC Sports Personality of Year Award en werd hij de eerste Welshman die de prijs won sinds Ryan Giggs in 2009. In 2019 bevestigde hij zijn Grand Tour-stamboom toen hij opnieuw op het podium eindigde in de Tour de France achter Team Ineos-ploegmaat Egan Bernal. In 2020 werd hij tweede in Tirreno-Adriatico, maar moest hij de Giro d'Italia vroegtijdig verlaten vanwege blessures. In 2021 won hij de Ronde van Romandië en eindigde op het podium van de Volta a Catalunya en Criterium du Dauphiné, maar waar hij verwachtte het beste te presteren - de Tour de France - vond hij geen vorm.

In 2022 werd Thomas de eerste Welshman die de Ronde van Zwitserland won en later dat jaar eindigde hij opnieuw op het podium in de Ronde van Frankrijk, waar hij derde werd. Hij keerde terug naar zijn beste prestaties in de Grote Rondes en eindigde alleen achter Jonas Vingegaard en Tadej Pogacar. Thomas, nu een absolute veteraan in het peloton, zou zijn vorm perfect timen voor de Giro d'Italia van 2023, die zijn hoofddoel zou worden. Hij begon als mede-kopman voor INEOS Grenadiers, maar bewees zichzelf als een kanshebber op de overwinning in etappe 8, toen hij en ploegmaat Tao Geoghegan Hart de aanval van Primoz Roglic volgden en tijd namen op de concurrentie.

Thomas nam de leiding over na het vertrek van Remco Evenepoel in de 9e etappe en INEOS Grenadiers hield de wedstrijd stevig in handen. Thomas zou de aanvallen in de tweede week weerstaan en ook die in de derde week van João Almeida en Primoz Roglic. Een doel van vele jaren leek bijna bereikt, maar er moest nog een laatste dag worden overwonnen en de gruwelijke tijdrit van Monte Lussari was in het voordeel van de Sloveen. Thomas begon de laatste competitiedag in het roze maar moest genoegen nemen met een tweede plaats in het eindklassement. Een indrukwekkend resultaat maar toch een teleurstelling.