Mark Cavendish

Mark Cavendish is een professionele wielrenner en is een van de meest succesvolle sprinters aller tijden. Hij is het meest bekend om zijn 34 overwinningen in de Tour de France en zijn lang gekoesterde doel om het aantal van Eddy Merckx te verslaan, maar hij heeft ook 16 etappes gewonnen in de Giro d'Italia, werd wereldkampioen in 2011, won Milano-Sanremo in 2009 en heeft een palmares van meer dan 150 overwinningen.

Naam: Mark Cavendish

Verjaardag: 21 mei 1985

Geboorteplaats: Douglas, Groot-Brittannië

Pro geworden: 2005

Lengte: 1.75m

Mark Cavendish werd geboren op 21 mei 1985 in Douglas, Isle of Man, Groot-Brittannië. Hij heeft een lange carrière op de weg achter de rug waarin hij een van de beroemdste en succesvolste sprinters in de geschiedenis van het wielrennen is geworden, die hij over drie verschillende decennia en verschillende ploegen heeft verspreid.

Naast de weg is Cavendish ook een succesvol baanrenner met 3 wereldtitels in de Madison samen met respectievelijk Rob Hayles en Bradley Wiggins. Zijn salaris bij Quick-Step bedroeg €2,4 miljoen euro. Hij heeft in het verleden gezegd dat zijn maximale vermogen 1580 watt was. Cavendish is getrouwd met model Peta Todd en het stel heeft drie kinderen.

De Manxman werd prof in 2005 bij Team Sparkasse waar hij zijn eerste stappen in de profwereld zette - zij het nog steeds als renner onder de 23 jaar. Dat jaar boekte hij als 20-jarige zijn eerste profzege in de Tour de Berlin, in een tijd waarin renners van die leeftijd zelden meer dan slechts knechten waren. In 2006 had hij veel succes voor de Duitse ploeg en won etappes in de Thüringen-Rundfahrt, Tour de Berlin en de Course Cycliste de Solidarnosc, waardoor hij als stagiair werd aangenomen bij het T-Mobile Team dat één van de beste ploegen ter wereld was. Hoewel hij niet won, won hij het puntenklassement in de Tour of Britain en was hij een voor de hand liggende renner om te contracteren.

Van 2007 tot 2011 werd hij één van de gezichten van de T-Mobile ploeg, die later Team Columbia en Team HTC - High Road werd genoemd. In zijn eerste seizoen won hij de Scheldeprijs, twee etappes in de 4 Jours du Dunkerque en de Volta a Catalunya, in de Star Elektrotoer, Post Danmark Rundt, Eneco Tour, Tour of Britain en Circuit Franco-Belge, waarmee hij zich al snel opwierp als één van 's werelds snelste sprinters. Hoewel hij vroeg afhaakte, maakte hij ook zijn debuut in de Tour de France, waar hij ervaring opdeed waar hij later in zijn carrière veel profijt van zou hebben.

In 2008 maakte hij zijn debuut in de Giro d'Italia nadat hij etappes had gewonnen in de Driedaagse De Panne-Koksijde, Tour de Romandie en Scheldeprijs, en het was een succesvolle reeks want Cavendish won etappes 4 en 13, massasprints waar hij in gespecialiseerd was. Kort daarna begon hij aan de Tour de France, waar hij in totaal 4 etappes won, zijn eerste in een sprint naar Châtearoux, waar hij een erfenis begon op te bouwen. Later in het seizoen zou hij nog zes etappes winnen in de Ronde van Ierland en de Ronde van Missouri.

In 2009 had Cavendish zich al gevestigd in een man-voor-man positie in het peloton. Zijn overwinning in Milano-Sanremo kwam als een enorme carrière prestatie, het winnen van zijn eerste - en enige - monument op zijn eerste poging. In het voorjaar behaalde Cavendish 8 overwinningen, in de Giro d'Italia won hij twee etappes, gevolgd door nog eens twee in de Tour de Suisse, en in de Tour de France won hij maar liefst 6 etappes, iets wat vrijwel onmogelijk is geworden in het moderne wielrennen. Desondanks won hij het puntenklassement niet, maar voegde daar tot het einde van het jaar nog 4 overwinningen aan toe.

In 2010 besloot Cavendish om de Giro niet te rijden en won hij de Volta a Catalunya, Tour de Romandie en Tour of California voordat hij terugkeerde naar de Tour. Het was een minder dominant jaar tot daar, maar in de Tour profiteerde hij opnieuw van het grote aantal vlakke etappes en een zeer sterke leadout om nog eens 5 etappes aan zijn palmares toe te voegen. Cavendish maakte vervolgens zijn debuut in de Vuelta a Espana, waar hij de wedstrijd eindigde met nog eens 3 ritzeges op zak.

In 2011 keerde hij terug naar de Giro d'Italia om de eerste helft van de wedstrijd te rijden, waar hij twee overwinningen pakte voordat hij weer deelnam aan de Tour de France waar hij vijf etappes won en de groene trui droeg in Parijs. Later in het jaar veroverde hij nog een van de grootste successen van zijn carrière, toen hij wereldkampioen werd in Kopenhagen op een WK-parcours dat in het voordeel was van de pure sprinters, waar hij Matthew Goss en zijn rivaal André Greipel versloeg voor de overwinning.

In 2012 tekende hij bij het Britse Team Sky, waar hij in het begin van het seizoen verschillende overwinningen behaalde en 3 in de Giro d'Italia. Hij reed de Tour, waarin de ploeg beroemd werd en een half decennium van dominantie in de Grote Rondes begon, en hij moest de ploeg helpen om dat doel te bereiken, maar hij slaagde er zelf in om drie etappezeges te pakken, waaronder de finale in Parijs. De rest van het jaar won hij nog 4 etappes.

In 2013 maakte hij snel de overstap naar Omega Pharma - Quick-Step, een ploeg die van oudsher altijd veel nadruk heeft gelegd op de sprints, wat tot op de dag van vandaag het geval is. Hij won de Tour of Qatar naast 4 etappes beroemd, en scoorde nog een paar overwinningen voordat hij de Giro d'Italia reed waar hij de eerste etappe won en de roze trui aantrok. Hier won Cavendish 5 etappes en het puntenklassement, gevolgd door de Britse nationale titel en nog 2 etappes in de Tour de France.

In 2014 ging hij door met winnen, maar hij richtte zich op de Tour de France die zijn Grand Depart in Groot-Brittannië had met een eerste etappe die geschikt was voor sprinters. Hij was in de race voor de overwinning, maar een valpartij bijna in het zicht van de streep - veroorzaakt door een botsing met Simon Gerrans - zorgde ervoor dat hij de volgende ochtend de wedstrijd moest verlaten. In 2015 had hij 12 etappes gewonnen tot aan de Tour de France, waar hij nog 1 overwinning aan zijn grote lijst toevoegde. Cavendish verliet de Belgische ploeg aan het einde van het seizoen en sloot zich aan bij het Zuid-Afrikaanse Team Dimension in 2016, waar hij de lead-out, die hem een aantal jaar geleden succesvol maakte met Mark Renshaw en Bernhard Eisel, weer wilde opbouwen.

Hij slaagde erin om zijn flow op gang te houden, won verschillende etappes gedurende het jaar en pakte 4 overwinningen in de Tour de France om dichter bij het record van Eddy Merkcx te komen die 34 overwinningen had in de race. Cavendish kwam heel dicht bij een tweede regenboogtrui later in het jaar, door tweede te worden in Doha, Qatar, achter alleen Peter Sagan. In 2017 werd in april mononucleose bij hem geconstateerd, maar hij keerde terug naar de Tour de France, waar hij na de 4e etappe afhaakte na een val in een massasprint na een botsing dit keer met Peter Sagan. Hij won slechts één keer dit jaar en begon aan een langzame daling in zijn carrière.

In 2018 was het scenario hetzelfde, toen hij vroeg in het jaar won in de Dubai Tour, maar nooit meer. In de Tour de France kwam hij in de 11e etappe buiten de tijdslimiet en kort daarna was zijn seizoen ten einde. In 2019 werd de situatie nog gecompliceerder, want Cavendish won het hele jaar niet en was ook afwezig in alle Grote Rondes, omdat hij niet de vorm toonde die nodig is om over bergachtig terrein te rijden.

In 2020 nam McLaren het risico om Cavendish te contracteren voor een jaar in de World Tour. Het was een onverwachte zet, maar ook een die geen succes bleek te zijn, want hij nam aan geen enkele Grote Ronde deel en slaagde er het hele jaar niet in om in de Top-10 te komen. De kansen om het record van Eddy Merckx in de Tour de France te breken leken voorbij, en dat gold ook voor zijn carrière. Het kwam dan ook als een grote verrassing dat Cavendish in 2021 een contract kreeg bij Quick-Step Alpha Vinyl Team, de enige ploeg die hem terug kon brengen naar zijn beste niveau.

Met Fabio Jakobsen herstellende van zijn blessures en onzeker om zijn carrière voort te zetten, was Cavendish een last-minute toevoeging om de ruimte op te vullen. Hij heeft snelheid getoond en in de Ronde van Turkije keerde hij terug naar zijn manier van winnen en won hij 4 keer. Daarna pakte hij nog een triomf in de Baloise Belgium Tour. Cavendish keerde terug naar de Tour als leider van Quick-Step in de sprints en won nog 4 etappes waarmee hij het record van Merckx van 34 overwinningen evenaarde.

In 2022 ging hij opnieuw naar Quick-Step, een stap die aanvankelijk niet gepland was, maar Cavendish bleef bij de Belgische ploeg. Hij won de inmiddels vlakke wedstrijd Milano-Torino en won een etappe in de Giro d'Italia, waar hij de rol kreeg om de ploeg te leiden in de sprints. Hij won de nationale kampioenschappen in afwachting van een selectie voor de Tour de France, maar de plek werd opgevuld door Fabio Jakobsen.

Het gerucht ging dat Cavendish aan het einde van het seizoen naar B&B Hotels-KTM zou gaan, maar toen de ploeg ontbonden werd, werd ook zijn contract ontbonden. Hij vond echter een last-minute oplossing om in de World Tour te blijven omdat Astana Qazaqstan Team het budget had (omdat Miguel Ángel López ontslagen was) en tekende hem. Een zet zonder druk zeiden beide partijen vanaf het begin. Een derde plaats in de UAE Tour was een veelbelovend teken, maar gedurende het hele voorjaar had de Manxman niet de benen om wedstrijden met klimmen te rijden. Hij werd nog derde in Scheldeprijs, maar zijn vorm begon pas echt op te bouwen tijdens de Giro d'Italia. Daar klom hij erg goed in een regenachtige en zware etappe 10 en eindigde hij derde in etappe 11.

Hij was aanwezig en nadat hij de brute Alpen had overleefd, kreeg Cavendish zijn beloning. Op de slotdag in Rome was Cavendish de sterkste in de eindsprint en pakte een zeer populaire overwinning die zijn comeback markeerde - en zijn eerste overwinning met de Kazachse ploeg. De Tour de France droom ontbrandde opnieuw. Hij was aanwezig bij de start van de Grand Boucle, experimenteerde in een paar sprints en zijn kans kwam in etappe 7, waar hij steeds dichter bij de streep en de overwinning kwam, maar heel dichtbij werd ingehaald door Jasper Philipsen. Hij kwam de volgende dag ten val en liep een sleutelbeenbreuk op.

Dit leek bijna een dramatisch einde te maken aan zijn seizoen en carrière. Cavendish kondigde zijn pensioen aan tijdens de Giro d'Italia, maar na dit voortijdige vertrek uit de Tour gingen er veel stemmen op om de sprinter nog een jaar door te laten gaan. Astana was volledig bereid om de Manxman opnieuw te contracteren. De geruchten deden maandenlang de ronde tot hij uiteindelijk begin oktober officieel zijn verlenging bevestigde, nog een jaar bij de Astana-ploeg met nieuwe kopmannen en een coach uit zijn Soudal - Quick-Step tijd, en voormalig kopman Mark Renshaw als DS.