Eli Iserbyt

Eli Iserbyt is een professionele wielrenner die rijdt voor Pauwels Sauzen - Bingoal. Hij is een cyclocross specialist die in de afgelopen jaren overwinningen heeft behaald op de Europese en Wereldkampioenschappen bij de junioren en onder-23 jaar, maar in de Elite-rangen heeft hij ook een Europese titel veroverd, evenals vele overwinningen, waaronder alle drie de hoofdbekers - Wereldbeker, Superprestige en X2O Badkamers Trofee.

Naam: Eli Iserbyt

Verjaardag: 22 oktober 1997

Geboorteplaats: Bavikhove, België

Pro geworden: 2016

Lengte: 1.65m

Eli Iserbyt werd geboren op 22 oktober 1997 in Bavikhove, België. Hij is een specialist in cyclocross, maar ook een prof wegrenner en mountainbiker, maar het zijn zijn talent en prestaties in de off-road discipline die hem al enkele jaren in de schijnwerpers zetten. Iserbyt rijdt momenteel voor Pauwels Sauzen - Bingoal en heeft een van de langste contracten in het profwielrennen, tot 2026. Hij is de verloofde van Fien Maddens, een digital marketeer.

Hij heeft zich onlangs toegelegd op MTB en behaalde een paar podiumplaatsen in internationale wedstrijden naast mindere resultaten, maar in 2022 had hij last van rugproblemen in de zomer en moest hij zijn deelname aan de World Cups voor België uitstellen. Hij geeft de voorkeur aan de off-road disciplines omdat die hem beter liggen, op de weg heeft hij nooit dezelfde resultaten kunnen behalen, nog steeds zonder profoverwinningen en met een 3e plaats in de 2018 Boucles de la Mayenne als zijn beste resultaat.

Iserbyt is al sinds zijn jongere jaren een cyclocross specialist. In zijn twee junior seizoenen won hij beide keren de nationale kampioenschappen en in zijn laatste seizoen - 2014/2015 - won hij de Wereldbeker en Superprestige, naast het winnen van 16 van zijn 20 wedstrijden, waaronder een overwinning in de Europese Kampioenschappen in Lorsch. Voor het begin van het seizoen 2015/2016 tekende hij bij het Marlux-Napoleon Games team, het team dat hij tot op de dag van vandaag vertegenwoordigt.

Omdat hij na de generatie van Mathieu van der Poel en Wout van Aert kwam, naast verschillende andere renners die hij momenteel als rivalen heeft, kreeg hij meer vrijheid om op jacht te gaan naar overwinningen. Hij bracht vier seizoenen door als een onder-23 renner, maar meteen vanaf de eerste in 2015-2016 won hij de Wereldbeker en Superprestige door Quinten Hermans in beide te verslaan. Hij wist 12 overwinningen te pakken, waaronder de wereldtitel in Heusden-Zolder.

Hij won de DVV Verzekeringen Trofee in het seizoen 2016-2017. Het was een seizoen van half september tot half februari, en hij won 8 wedstrijden, met een paar optredens in de Elite-rangschikking. In 2017-2018 won Iserbyt opnieuw de DVV Verzekeringen Trofee, in een seizoen dat bijna 50/50 was tussen onder-23 en Elite-niveau. Dit jaar won hij 12 wedstrijden, waaronder het EK in Tabor en het WK in Valkenburg.

2018-2019 was zijn laatste jaar als een onder-23 renner, hoewel hij alleen de Wereldbeker en Europese/Wereldkampioenschappen op dat niveau heeft gereden, de rest van het seizoen op Elite-niveau. Hij pakte slechts 3 overwinningen dit seizoen, maar die waren allemaal in U23 Wereldbekerwedstrijden, waarna hij naar de 2e plaats reed op zowel Europese als Wereldkampioenschappen, met Tom Pidcock die de overwinningen pakte in een rivaliteit die was ontstaan.

In 2019-2020 reed Iserbyt voor het eerst volledig op Elite-niveau. Hij was meteen succesvol met twee dominante overwinningen in de Amerikaanse World Cups. De Belg pakte dit seizoen 10 overwinningen, won ook de wereldbekers in Bern en Nommay, won de DVV Trofee en werd tweede in zowel de wereldbeker als de Superprestige. In 2020-2021 won hij de X2O Badkamers en werd hij tweede in de Telenet Superprestige. Hij werd Europees kampioen in 's-Hertogenbosch en pakte 7 overwinningen, maar geen enkele in de Wereldbeker waar hij opvallend genoeg maar 3 evenementen reed.

In 2021-2022 was Iserbyt het meest dominant bij de mannen in de discipline, hij won de wereldbeker en de Superprestige en werd 2e in de X2O Badkamers Trofee. Hij won 14 wedstrijden dit seizoen, traditioneel het meeste in de eerste helft van het seizoen. Hij won de wereldbekers van Waterloo, Iowa City, Overijse, Koksijde, Besançon, Flamanville en Hoogerheide.

In 2022-2023 begon Iserbyt het seizoen in grootse vorm en won hij de drie openingsronden van de wereldbeker in Waterloo, Fayetteville en Tabor, naast twee andere overwinningen. Vanaf half november staat hij nog steeds aan de leiding in de wereldbeker. Hij won meteen daarna in Ruddervoorde, maar daarna stopte de stroom overwinningen. In december raakte hij geblesseerd in Val di Sole, wat zijn kansen om de wereldbeker te winnen schaadde. Zijn volgende overwinning kwam ruim twee maanden later in de GP Sven Nys, de eerste wedstrijd van 2023. Iserbyt werd derde op het wereldkampioenschap in Hoogerheide, slechts achter Mathieu van der Poel en Wout van Aert; daarna won hij in Middelkerke en Brussel om het seizoen af te sluiten. Hij won de X2O Trofee Badkamers, werd tweede in de Superprestige en derde in de Wereldbeker.

In het seizoen 2023-2024 had hij het moeilijk tegen Thibau Nys in de openingswedstrijden van het jaar, maar in de Superprestige Cup floreerde hij en pakte hij zijn eerste drie overwinningen van het seizoen, allemaal in die competitie: In Overijse, Ruddervoorde en Niel.