Michael Vanthourenhout

Michael Vanthourenhout is een Belgische professionele wielrenner die rijdt voor Pauwels Sauzen - Bingoal. Hij is de huidige Europees kampioen en is al vele jaren een van de meest betrouwbare en consistente renners in de discipline, met verschillende overwinningen, waaronder in wereldbekerwedstrijden, evenals vele podiumplaatsen in vele andere, waaronder wereldkampioenschappen.

Naam: Michael Vanthourenhout

Geboren: 10 december 1993

Geboorteplaats: Brugge, België

Pro geworden: 2012

Lengte: 1.82m

Michael Vanthourenhout is geboren op 10 december in België, hij komt uit de stad Brugge. Vanthourenhout heeft niet alleen off-road gereden, maar heeft zijn professionele carrière opgebouwd uit de talenten die hij heeft op de veldritfiets. Hij rijdt momenteel voor Pauwels Sauzen - Bingoal en zijn contract loopt nog tot het einde van het CX-seizoen. Hij is getrouwd met Kelly Van Den Steen en het koppel heeft samen een kind. Zijn broer Diether Vanthourenhout is een voormalig profwielrenner en zijn neef Sven Vanthourenhout was ook een zeer succesvolle cyclocrosser en is de huidige bondscoach van de Belgische nationale ploeg.

Zijn carrière begon bij BKCP-Powerplus (de huidige Alpecin-Deceuninck ploeg). In het seizoen 2011-2012 werd hij een onder-23 renner en pakte zijn eerste overwinning in de Hotondcross dat seizoen. In het seizoen 2012-2013 eindigde hij 3de in de Bpost Bank Trofee en won hij 4 wedstrijden gedurende het seizoen, waarbij hij onder andere Wout van Aert en Laurens Sweeck versloeg.

In 2013-2014 hield hij zijn onder-23 kalender bij, met één overwinning die zijn eerste wereldbekerzege was op het circuit van Valkenburg. en een tweede op het Europees Kampioenschap in Miada Boleslav waar hij Mathieu van der Poel versloeg. In 2014-2015, zijn laatste seizoen als een onder-23, won hij zowel Wereldbeker als Superprestige Cups, een zeer succesvol seizoen met 6 overwinningen waaronder het onder-23 Wereldkampioenschap in Tabor waar hij Laurens Sweeck versloeg en zijn eerste Elite-zege in de Kermiscross Ardooie.

In 2015-2016 werd hij een volwaardig Elite-rijder. Het was desondanks een sterk seizoen met een overwinning in de Parkcross Maldegem en een podium in zijn allereerste wedstrijd die toevallig de Wereldbekerwedstrijd in Las Vegas was. Hij werd ook 4e op het Europees Kampioenschap in Huijbergen. In 2016-2017 werd hij 4de in de Wereldbeker en 3de op de DVV Verzekeringen Trofee, pakte ook twee overwinningen in de Polderscross Kruibeke en een overwinning in Luxemburg.

Met Wout van Aert en Mathieu van der Poel die een groot deel van de kalender veroverden, had Vanthourenhout nooit veel kansen om te winnen. In 2017-2018 pakte hij het hele jaar geen overwinning, maar hij reed wel naar een 2e plaats op het WK in Valkenburg achter Wout van Aert en een 4e plaats in de Wereldbeker. In 2018-2019 reed hij naar een 3e plaats op de DVV Trofee als zijn beste algemene resultaat, hij werd 4e op zowel het EK als WK maar bleef het hele seizoen zonder overwinning.

In 2019-2020 keerde hij terug naar zijn manier van winnen, hij won de Franse Canyon Cross Race Vittel, maar het weekend daarop won hij ook een Belgische wedstrijd in de Berencross Meulebeke. Dit jaar reed hij naar een 3e plaats in de Wereldbeker en een 2e plaats op de DVV Trofee, terwijl hij respectievelijk 4e en 6e werd op de Europese en Wereldkampioenschappen.

In 2020-2021 leverde Vanthourenhout de indrukwekkende prestatie door 3e te worden in alle drie de competities - Wereldbeker, Superprestige en X2O Badkamers. Vanthourenhout reed naar een 2e plaats op het EK in 's-Hertogenbosch en een 6e plaats op het WK. Dit was het jaar waarin hij zijn eerste wereldbekerzege pakte in Tabor door Eli Iserbyt en Wout van Aert te verslaan. Hij pakte overwinningen in de EKZ CrossTour Bern en Superprestige Merksplas, naast zijn traditionele consistentie waardoor hij alle wedstrijden op de 8e plaats of beter eindigde.

In 2021-2022 werd Pauwels Sauzen - Bingoal de overweldigende dominante ploeg in het veld gedurende het grootste deel van het jaar. Vanthourenhout profiteerde hiervan en pakte overwinningen in de Berencross Meulebeke, de Wereldbeker van Namen, de X2O Trofee Brussels Universities en de Waaslandcross. Vanthourenhout reed naar een 2e plaats in de Wereldbeker en een 3e plaats op de X2O Badkamers Trofee en werd respectievelijk 3e en 4e op de Europeans en Worlds.

In 2022-2023 heeft hij al vroeg in het seizoen gewonnen in de Polderscross en Berencross. Begin november begon hij als grote kanshebber aan het Europees Kampioenschap en na een zeer zware en modderige wedstrijd tegen Lars van der Haar pakte hij de titel in Namen en werd hij de nieuwe Europees Kampioen. Dit was een trigger die de Pauwels - Sauzen Bingoal rijder alleen maar goed deed. Vanthourenhout won weinig maar goeds dit seizoen. Twee weken later won hij de Wereldbekerwedstrijd Overijse voor Tom Pidcock. Een maand later won hij opnieuw in zijn Europese kampioenstrui op het besneeuwde parcours van Val di Sole. Midden januari, weer een maand later, werd Vanthourenhout de nieuwe Belgische nationale kampioen - hoewel hij de trui niet echt mocht dragen vanwege zijn succes elders. Hij pakte zijn laatste overwinning van het seizoen in de Parkcross Maldegem. Vanthourenhout werd tweede in de Wereldbeker en eindigde derde in de Superprestige en X2O Badkamers Trofee.

Het cyclocross seizoen 2023-2024 begon op een vergelijkbare manier. Vanthourenhout liet een paar sterke prestaties zien, maar zijn eerste anderhalve maand van koersen kende geen overwinningen en een paar matige prestaties. Hij ging de Europese Kampioenschappen in als een outsider, maar hij stormde naar een tweede opeenvolgende overwinning - dit keer in een modderig Pontchâteau parcours - alleen, en veroverde opnieuw de Europeanen.