“Als Tadej aanvalt en Remco niet kan volgen, raakt hij gefrustreerd – hij probeerde de mecanicien de schuld te geven”: Ben Healy zag Evenepoels woede van dichtbij in Kigali

Ben Healy heeft ongebruikelijk open verteld over de beslissende momenten van het WK wielrennen 2025, en beschreef hoe Remco Evenepoel reageerde toen Tadej Pogacar de winnende aanval plaatste op Mount Kigali — en hoe de frustratie bij de Belg daarna overkookte.

Healy stelde duidelijk dat Evenepoels uitleg over een wegzakkend zadel niet strookte met wat hij in de groep op de weg zag gebeuren.

“Hij raakt een beetje in de war wanneer Tadej gaat en hij niet mee kan,” zei Healy in gesprek met The Roadman Podcast, terugblikkend op het moment waarop Pogacar de koers besliste. “Ik denk dat het vooral tussen zijn oren zat.”

Healy wees erop dat Evenepoel eerder in de koers probleemloos hard kon versnellen en veegde het idee van tafel dat de zadelstand de echte reden was dat hij Pogacar niet kon volgen. “Precies. En je trapt toch hetzelfde vermogen,” zei hij. “Wat ga je bereiken door op je zadel te slaan? Als het een millimeter scheef staat, maak je het alleen maar erger.”

Volgens Healy waren ook Evenepoels eigen begeleiders niet overtuigd door het zadelsmoesje. “Na de koers heeft zijn mechanieker — die ook zijn neef is — hem eigenlijk tegengesproken over de tweede fiets, en gezegd: ‘We weten niet wat er mis mee is,’” herinnerde Healy zich.

En toen Evenepoel publiekelijk leek te wijzen naar zijn materiaal, was de reactie binnen het Belgische kamp volgens Healy ongezouten.

“Dat had hij eerlijk gezegd verdiend, want hij probeerde de mechanieker voor de bus te gooien op tv, met dat slaan op het zadel en zo, en toen kwam die mechanieker naar voren met: ‘Ik weet niet wat er met hem aan de hand is.’”

Voor Healy lag het echte verschil in Kigali niet bij techniek of marginal gains, maar bij Pogacars ongeëvenaarde explosiviteit. “Hij was belachelijk sterk,” zei Healy over Evenepoel. “Toen we met hem in een groep zaten, sleurde hij ons gewoon rond. Wij deden het minimale en hij ging als een trein.”

Maar toen Pogacar ging, kon Evenepoel simpelweg niet reageren. “Hij kan de versnelling die Tadej heeft niet matchen,” zei Healy. “Je ziet het op het EK: Tadej gaat, Remco volgt even en dan is het alsof hij een cyanidepil heeft geslikt — hij ontploft gewoon.”

Healy suggereerde dat het probleem evenzeer mentaal als fysiek is. “Hij kan niet omgaan met verliezen. Hij is een winnaar,” zei hij. “Hij is sinds de junioren al de volgende grote man genoemd, die anderen van het wiel rijdt, en ik denk dat hij het moeilijk vindt dat iemand beter is dan hij.”

Terwijl de nasleep draaide om Evenepoel, pakte Healy zelf brons met een veel beheerster aanpak. “Het draaide volledig om energie sparen,” legde hij uit, wijzend op de hoogte, de onophoudelijke hoogtemeters en de zware luchtvervuiling in Kigali. “De luchtkwaliteit was door het dak.”

Healy zei dat zijn bescheiden aanwezigheid in het begin bewust was. “Mijn gemiddelde vermogen op het WK was niet indrukwekkend. Ik reed gewoon zo efficiënt mogelijk.”

De Ierse ploegstructuur, zei hij, was doorslaggevend om tot in de slotronden mee te doen. “Het was een enorme teaminspanning,” aldus Healy. “Als zij dat niet voor me hadden gedaan, had ik het zelf niet gekund.”

Brons in Kigali heeft Healy’s ambities alleen maar verscherpt. “Ik was dolblij met brons,” zei hij. “Op het podium eindigen met die twee was bijzonder.”

Maar hij maakte duidelijk dat hij nog niet klaar is met de jacht op Pogacar — en op de grootste prijs van de sport. “De droom is de regenboogtrui,” zei Healy. “Ik kom dichterbij. Je weet maar nooit.”