Annemiek Van Vleuten

Annemiek van Vleuten is voormalig professioneel hardloper. Ze wordt gezien als een van de meest succesvolle rensters aller tijden, met op haar palmares verschillende wereldkampioenschapstitels, monumenten, Grand Tours en talloze andere overwinningen op hoog niveau op het grootste deel van de vrouwenkalender.

Naam: Annemiek van Vleuten

Verjaardag: 8 oktober 1982

Geboorteplaats: Vleuten, Nederland

Pro geworden: 2008

Lengte: 1.68m

Annemiek van Vleuten werd op 8 oktober 1982 geboren in het Nederlandse Vleuten. Tijdens haar lange carrière in het profwielrennen is ze vooral bekend geworden als de topklimmer van de sport, met in 2022 een van de meest succesvolle seizoenen ooit van een renner - man of vrouw - wat haar een onvergelijkbare hoeveelheid succes heeft opgeleverd.

Van Vleuten heeft een doorlopend contract bij Movistar Team dat eindigt in 2023, het jaar waarin ze stopt met profwielrennen. Haar salaris bedraagt €250.000, een van de hoogste in het vrouwenwielrennen. In een schatting van de Tour de France Femmes van dit jaar reed ze 5,27 W/Kg op de Col du Platzerwasel, wat zou kunnen duiden op een FTP van rond de 5-5,1 W/Kg.

Het begon allemaal in 2007 toen ze toetrad tot het amateurteam Therme Skin Care. Voordat ze deelnam aan het profwielrennen behaalde ze een master in epidemiologie en begon ze op haar 23e met fietsen om te herstellen van een voetbalblessure. Ze wist niet dat die kleine stap tot grote dingen zou leiden. In 2008 tekende ze haar eerste profcontract bij de Vrienden van het Platteland en reed ze een internationale kalender, echter zonder overwinningen om te laten zien, maar wel verschillende resultaten die haar plaats in het peloton veilig stelden.

Van 2009 tot 2014 reed ze voor de grotere rangen, voor de ploeg die aanvankelijk DSB Bank - Nederland bloeit heette maar uiteindelijk zou veranderen in de Rabobank-Liv ploeg - die nu nog steeds de Liv Racing Xstra ploeg heet, en in haar eerste seizoen reed ze constante resultaten. Ze pakte haar eerste profzege in april 2010 in de Eurocup Ronde van Drenthe (de dag nadat ze tweede was geworden in de wereldbekerwedstrijd). Ze maakte dat compleet met overwinningen in de Gracia - Orlová race, Iurreta-Emakumeem Bira en in La Route de France waar ze ook haar eerste algemeen klassement won.

2011 was echter haar doorbraakseizoen. Ze opende het jaar met sterke resultaten in de klassiekers en won in grootse vorm de Tour des Flandres. Van Vleuten zou een van de toprenners van het seizoen worden en verder succes boeken in de wereldbekerwedstrijden, want ze won ook de Open de Suède Vargarda en de GP de Plouay. In 2012 werd ze voor het eerst Nederlands kampioene, met nog 7 overwinningen gedurende het seizoen, maar ze kon het succes van het vorige seizoen niet evenaren.

In 2013 eindigde de Nederlandse in de Top5 van Omloop Het Nieuwsblad en Tour des Flandres en pakte ze 2 overwinningen gedurende het jaar, maar het was weer een bescheiden campagne in vergelijking met wat ze in de toekomst zou bereiken. In 2014 won ze het Nederlands kampioenschap tijdrijden en de Lotto Belisol Belgium Tour naast drie ritzeges, naast een overwinning in de Giro d'Italia voor vrouwen.

2015 zag haar kans schoon, toen ze een eenjarig contract tekende bij het Bigla Pro Cycling Team. De samenwerking was echter geen groot succes, met twee proloogoverwinningen gedurende het seizoen op haar palmares. Ze werd 2e in de Waalse Pijl, 4e in de Ronde van Vlaanderen en 3e op het Europees Kampioenschap tijdrijden. Het was echter een kortstondige overstap, want van Vleuten verhuisde in 2016 naar Orica - AIS (de ploeg die later Mitchelton-Scott zou worden, die direct samenwerkte met de Autralische mannenploeg.

Van Vleuten won dit jaar de nationale kampioenschappen tijdrijden, evenals drie andere tijdritten gedurende het seizoen, die goed waren voor 5 van haar overwinningen. De andere 2 kwamen als de Lotto Belgium Tour die ze eerder had gewonnen. Dit seizoen had opnieuw een doorbraak kunnen zijn, want ze was vastbesloten om de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro te winnen, maar ze kwam ten val in de laatste afdaling terwijl ze aan de leiding reed, waarbij ze drie lumbale wervelfracturen opliep en een zware hersenschudding opliep. Dat weerhield haar er echter niet van om haar spel te verbeteren.

In 2017 won van Vleuten de Cadel Evans Great Ocean Road Race, gevolgd door top 5-resultaten in Omloop Het Nieuwsblad, Strade Bianche, Ronde van Drenthe, Ronde van Vlaanderen, Amstel Gold Race en Luik-Bastenaken-Luik. Haar consistentie betaalde zich echter uit met verdere overwinningen in Emakumeen Bira, nationale kampioenschappen tijdrijden en twee keer in de Giro d'Italia, waar ze ook derde werd. Van Vleuten won later in het jaar naast beide tijdritten ook de Boels Rental Ladies Tour en door haar vaardigheid tegen de klok werd ze voor het eerst wereldkampioen in Bergen. Daarnaast profiteerde ze van een bergachtig La Course door Le Tour de France om nog een zeer betekenisvolle overwinning te pakken.

De lat lag hoog en in 2018 had ze opnieuw een ongelooflijk constant voorjaar, echter met alleen maar overwinningen in etappekoersen - Women's Herald Tour en Emakumeen Bira. Het zou echter in de zomer zijn dat ze dat zou omdraaien, met het winnen van de Giro d'Italia naast drie etappes, het nemen van een tweede overwinning in La Course door Le Tour de France, de Veenendaal Veenendaal Classic, de Boels Ladies Tour naast drie overwinningen en ten slotte een tweede opeenvolgende regenboogtrui op de wereldkampioenschappen tijdrijden.

In 2019 maakte van Vleuten gebruik van haar vorm om deze om te zetten in overwinningen in het voorjaar, door Strade Bianche en Luik-Bastenaken-Luik te winnen - naast 2e plaatsen in de Ronde van Vlaanderen, Amstel Gold Race en Flèche Wallone. In 2019 won ze de nationale kampioenschappen tijdrijden en de Giro d'Italia, waar ze alle klassementen en twee etappes won. Ze won een etappe in de Boels Ladies Tour voor de wereldkampioenschappen in Yorkshire, waar ze een indrukwekkende overwinning boekte met een lange afstandsaanval van 100 kilometer in de 150 kilometer lange wedstrijd.

In de regenboogtrui begon 2020 met een enorme reeks overwinningen, ze won haar eerste vijf wedstrijden van het jaar waaronder Omloop Het Nieuwsblad en Strade Bianche. Na de Covid-19 lockdown werd ze Europees kampioene en werd ze tweede op de Wereldkampioenschappen achter Anna van der Breggen. 2021 was opnieuw een groot jaar, nu met Movistar Team, met vroege overwinningen in Dwars door Vlaanderen en de Tour des Flandres, naast de Vuelta Comunitat Valenciana om er maar een paar te noemen. Van Vleuten werd Olympisch Kampioen in de heuvelachtige tijdrit van Tokio en eindigde tweede in de wegwedstrijd, feestend toen ze over de streep kwam onwetend van een schokkende winnares vooraan in Anna Kiesenhofer - die door het gebrek aan radio's onbekend was voor het peloton.

In de daaropvolgende maanden won ze echter de Clasica San Sebastian, Ladies Tour of Norway en Ceratizit Challenge by La Vuelta. 2022 zou echter haar ultieme seizoen worden. Van Vleuten werd zwaar op de proef gesteld in het voorjaar, maar wist te winnen in de Volta Comunitat Valenciana, Omloop Het Nieuwsblad en Luik-Bastenaken-Luik. Het zouden haar prestaties in de rest van het jaar zijn die haar zouden onderscheiden van het veld.

Van Vleuten won twee etappes in de Giro d'Italia en het eindklassement. Met de terugkeer van de Tour de France Femmes, ging ze verder met het wegvagen van de twee bergetappes en het winnen van het algemeen klassement. En toen in de Ceratizit Challenge van La Vuelta slaagde ze op dezelfde manier, door een etappe en het algemeen klassement te winnen - waarmee ze in feite alle drie de Grand Tours won. Haar seizoen was volbracht, maar haar meest indrukwekkende prestatie moest nog komen.

Tijdens de Wereldkampioenschappen van Wollongong in 2022 kwam ze ten val bij de start van de Gemengde Estafette TTT. Ze liep een breuk in haar elleboog op, maar startte 3 dagen later toch de wegwedstrijd. Van Vleuten was geen grote kanshebber en was geblesseerd, maar profiteerde van een geniepige aanval in de laatste kilometer van de race uit een uitgedund groepje en soleerde naar nog een wereldtitel.

Van Vleuten had dus de regenboog gedurende 2023, haar laatste seizoen als prof. Terwijl Team SD Worx de leiding overnam in de vrouwensport, was haar laatste jaar in het veld er een met bescheiden resultaten. Toch was het een jaar van enorm succes in vergelijking met de gemiddelde renner. Van Vleuten won twee van de drie Grote Rondes, verschalkte Demi Vollering om La Vuelta Feminina te winnen, maar in de Giro Donne was ze veruit de sterkste klimmer in het veld en veroverde de roze trui naast drie etappe-overwinningen. Ze won ook de Ronde van Scandinavië als haar laatste overwinning als prof op 27 augustus. Van Vleuten eindigde in de Tour de France Femmes als vierde en werd achtste op het WK. Haar laatste wedstrijd in het peloton was de Simac Ladies Tour waar ze een passend eerbetoon kreeg.