“Het moeilijkste in wielrennen is die ongedwongenheid vasthouden” - Romain Bardet adviseert opkomend talent Paul Seixas

Paul Seixas maakte een verbluffende entree in het profpeloton. Vooral richting seizoenseinde won de nog altijd tiener de Tour de l'Avenir, stond hij op het podium van het EK bij de elite, en finishte later als zevende in Il Lombardia. Een ongekende prestatie voor een renner die pas in september 20 wordt. Voor de Franse fans is het een reden voor optimisme na een decennium waarin hun dauphins Romain Bardet en Thibaut Pinot er niet in slaagden de Franse honger in de Tour de France te stillen die al duurt sinds Bernard Hinaults vijfde titel in 1985.

“Je moet in gedachten houden dat een loopbaan voor een buitenstaander kort kan lijken, maar voor renners zelf nog altijd lang is,” zegt Bardet, winnaar van vier Touretappes en een bollentrui, tegen Ouest France.

De Fransman was zelf ooit een groot Franse troef en samen met Thibaut Pinot werd de last van de verwachtingen uiteindelijk te zwaar om nog te dragen. Op 25-jarige leeftijd werd Bardet tweede achter Chris Froome, vier minuten achter de Brit.

En hoewel hij vele sterke seizoenen kende, waaronder het volgende jaar toen hij op slechts 2 minuten van Tourwinst als derde algemeen eindigde, verschoof Bardets focus geleidelijk naar andere doelen. Misschien om te ontsnappen aan de druk van de Franse achterban.

Met dat alles in het achterhoofd weet Bardet dat er een les in zijn loopbaan schuilt. Het is prachtig als Seixas met de besten kan meerijden, maar het moet uit hemzelf komen wanneer hij besluit voor een Grand Tour-podium, of zelfs de zege, te gaan.

“Ik ben ver weg van het geven van advies, maar je moet nadenken over loopbaanplannen. Het moeilijkste in het wielrennen is die zorgeloosheid behouden. We zien het bij Pogacar en de vermoeidheid die zich misschien aandient tijdens de Tour de France,” voert hij het Sloveense fenomeen op als voorbeeld. Zelfs Pogacar weet wanneer hij moet stoppen met pushen en een pauze moet nemen, of van doelen moet wisselen om zichzelf fris te houden.

Precies dat raadt hij Seixas ook aan – hij moet zijn carrière niet uitsluitend rond de Tour (of een andere koers) laten draaien, zeker niet als het doel onredelijk lastig blijkt. “Naast de pure fysieke prestatie en het vermogen elk jaar te verbeteren, gaat het erom die innerlijke flow te behouden zodat Paul de hoogten bereikt die voor hem zijn weggelegd.”

Bovenal maakt Bardet zich zorgen over fans die de 19-jarige Seixas nu al op het podium op de Champs-Élysées projecteren, zonder dat hij zijn eerste Grote Ronde gereden heeft.

“Er is een zekere opwinding die me een beetje verontrust, gezien hoe ongelooflijk veeleisend dit is voor jonge sporters,” zegt hij. “Om nu prof te worden, moeten ze aan een verwachtingsniveau voldoen dat zoveel hoger ligt dan toen wij prof werden. Dat zie je terug in het prestatieniveau dat ze op zeer jonge leeftijd al halen.”

Bardet vervolgt: “Juist dit aspect, met de mentale belasting die erbij komt, kan de motivatie op lange termijn verzwakken. Je moet de juiste balans vinden, maar dat is heel persoonlijk voor elke atleet.”

Variatie in het wedstrijdprogramma is cruciaal. “In de WorldTour reden we dezelfde koersen vijf, zes, zeven of tien keer. Er is geen variatie. Je moet die frisheid door de jaren heen behouden om je lichaam en geest actief te houden,” benadrukt Bardet hoe herhaling het moreel kan aantasten.

Daarom moeten de komende jaren een leerschool zijn voor Seixas voordat hij de grote verantwoordelijkheid opneemt. “Het is goed om in de eerste jaren van je carrière het gevoel van verwondering te behouden bij het ontdekken van nieuwe koersen, en geleidelijk het aantal wedstrijden op te voeren. Paul moet over twee of drie jaar nog steeds koersen willen beleven die hij nog niet heeft gereden.”