Remco Evenepoel

Remco Evenepoel is een Belgische wielrenner, die momenteel rijdt voor Quick-Step Alpha Vinyl Team. Hij is vooral bekend als de eerste Grand Tour-winnaar van het land in tientallen jaren en de huidige wereldkampioen tijdrijden, die ook een overwinning behaalde in Luik-Bastenaken-Luik. Hij is een van de leidende figuren in de sport, met een van de snelste stijgingen ooit binnen de sport, nadat hij direct vanuit de junior gelederen professioneel werd en de top van de wielerwereld bereikte.

Naam: Remco Evenepoel

Verjaardag: 25 januari 2000

Geboorteplaats: Aalst, België

Pro geworden: 2019

Lengte: 1.71m

Remco Evenepoel werd geboren op 25 januari 2000 en is uitgegroeid tot een van, zo niet de meest succesvolle wegrenner die tot op heden in de 21e eeuw is geboren. Hij werd geboren in het wielerminnende België in de stad Aalst en heeft een bijzonder interessante carrière die verschilt van bijna elke andere renner in het peloton. Als zoon van een voormalig profrenner, Patrick Evenepoel, vond de Belgische renner zijn talent pas nadat hij uitkwam in de jeugdploegen van de Belgische en Nederlandse voetbalploegen R.S.C Anderlecht en PSV Eindhoven. Op 15-jarige leeftijd brak hij zijn bekken bij een voetbalblessure en begon daarna te fietsen, waarbij hij zijn talent ontdekte. Op 17-jarige leeftijd maakte hij de overstap.

Remco Evenepoel heeft een contract bij Quick-Step Alpha Vinyl Team tot 2026 en heeft vermoedelijk een salaris tussen de 1 en 2 miljoen euro. Hij is in oktober 2022 getrouwd met zijn vrouw Oumaima Oumi Rayane, zijn langetermijnpartner, die model en ambassadeur is voor Specialized - de fietsen waarmee Evenepoel rijdt. Hij uploadde (en verwijderde later) zijn vermogensgegevens van de 2022 Volta ao Algarve waaruit bleek dat hij een inspanning van ongeveer 6,4W/Kg heeft geleverd gedurende 38 minuten. Er wordt daarom aangenomen dat zijn FTP tussen de 6,1-6,3W/Kg ligt.

Evenepoel is helaas niet verlegen geweest om valpartijen. We herinneren ons dat hij zijn neus brak toen hij op 17-jarige leeftijd voor het eerst buiten België reed. Slecht getimed kwam hij ten val in de 12e etappe van de Vuelta a Espana van 2022 terwijl hij aan de leiding reed, uiteindelijk zonder grote schade. De val die zijn carrière het meest heeft beïnvloed, was in De Ronde van Lombardije in 2020. Bij het afdalen van de beroemde Muro di Sormano raakte de Belg een kleine wegmuur in een brug en stortte hij neer in een ravijn. Het was een angstaanjagende ervaring voor alle betrokkenen - zoals de foto's laten zien. Evenepoel liep opnieuw een gebroken bekken en een longkneuzing op. Zijn herstel duurde lang en pas 9 maanden later keerde hij terug in competitie, in de Giro d'Italia van 2021.

Zijn carrière begon echter eerder. Toen hij begon zat hij direct bij de junioren, maar Evenepoel drukte meteen zijn stempel. In 2017, zijn eerste competitieve seizoen, won hij een aantal wedstrijden op zowel nationaal als internationaal niveau, maar het was zijn seizoen 2018 dat echt de aandacht van velen trok. Dat jaar was Evenepoel veruit de meest succesvolle junior, en volgens de ranglijst van FirstCycling heeft hij het meest succesvolle seizoen beleefd dat een juniorrenner ooit heeft gehad. Zijn succes was zo extreem dat hij dat jaar meer dan de helft van de punten scoorde van de als tweede geplaatste renner - zijn nu ploeggenoot Ilan van Wilder.

Dat jaar won Evenepoel 25 races, waaronder verschillende etappes en algemene klassementen. Bij één gelegenheid won hij beide etappes en alle klassementen tijdens de Hongaarse GP Général Patton Juniors. Evenepoel was tweevoudig (wegrace en tijdrit) winnaar in de Belgische, Europese en Wereldkampioenschappen met volledig succes. Het meest indrukwekkende was echter dat hij bijna altijd solo won, zonder concurrentie. In de Europese kampioenschappen kwam hij bijna een hele 10 minuten voor zijn naaste concurrenten - de huidige World Tour-profs Alexandre Balmer en Carlos Rodríguez. Deze schokkende hoeveelheid talent die zichtbaar was, trok de aandacht van veel World Tour-teams en hij kreeg met onmiddellijke ingang een topcontract, waarbij hij de onder-23 rangen volledig oversloeg - een zet die een trend heeft gestimuleerd die steeds vaker voorkomt in het peloton.

Onder de vleugels van Quick-Step Alpha Vinyl Team en Patrick Lefevere, werd hij begeleid en werkte hij zich langzaam op naar de rangen van professioneel wielrennen en wereldklasse. Hij won het jongerenklassement in zijn eerste wedstrijd in de Vuelta a San Juan en had een kalender waarin hij de grotere wedstrijden en het peloton vermeed. Tijdens de Hammer-wedstrijden van 2019 heeft hij laten zien dat hij al op het niveau is om te winnen, door de Belgische ploeg massaal te helpen met het winnen van wedstrijden in zowel Stravanger als Limburg. In juni won hij de Baloise Belgium Tour in zijn vertrouwde stijl, met een solo-aanval op een heuvelachtige dag. Hij won opnieuw op dezelfde manier in de Adriatica Ionica Race in juli, wat hem klaarstoomde voor zijn eerste grote overwinning als profrenner. De Clasica San Sebastian, waar hij op de belangrijkste klim van de dag werd gedropt, keerde terug en viel aan vanuit het peloton voor de laatste beklimming en won solo. De week daarna won hij de Europese kampioenschappen tijdrijden en later dat jaar eindigde hij tweede op de wereldkampioenschappen, waarmee hij zijn status als een van 's werelds beste renners in deze discipline bevestigde.

In 2020, het jaar van de pandemie, was hij van plan om zijn Grand Tour-debuut te maken in de Giro d'Italia. Het was een klein wielerjaar voor Evenepoel, met slechts 23 wedstrijddagen, maar een wild succes, want hij reed in dat jaar alleen in etappekoersen, vier daarvan, en won het algemeen klassement in elke etappe - met ook etappezeges in elke etappe. Vuelta a San Juan, Volta ao Algarve, Vuelta a Burgos en de Tour de Pologne. Een efficiënter seizoen was nauwelijks denkbaar. Zijn plannen werden echter onderbroken in De Ronde van Lombardije, zoals hierboven al werd vermeld, door een carrièrebedreigende valpartij die een einde dreigde te maken aan een carrière die historische dingen had kunnen - en kan gaan doen.

Het herstel verliep langzaam en langdurig. Extreme mediadruk maakte de afgelopen jaren constant deel uit van zijn verhaal, waarbij velen hem vergeleken met Eddy Merckx en onrealistische doelen stelden voor de Belgische renner, een man die pas een paar jaar op de fiets zat. Onder deze druk keerde hij na een onderbreking van 9 maanden terug in competitie tijdens de Giro d'Italia. Hoewel hij aanvankelijk goed in vorm was, begon hij in de tweede week van de wedstrijd last te krijgen van vermoeidheid en moest hij in de laatste week opgeven zonder resultaat. Zijn talent bleef echter onveranderd, want kort daarna kwam hij terug om nog een titel te pakken in de Baloise Belgium Tour.

Later in de zomer won hij de Druivenkoers - Overijse Classic, de Brussels Cycling Classic en de Coppa Bernocchi. Hoewel hij de vorm had, kon hij geen grote overwinning pakken, ondanks dat hij er dichtbij was - met podiumresultaten in de Europese en Wereldkampioenschappen tijdrijden en de Europese wegwedstrijd. Zijn herstel werd echter voltooid en in 2022 liet Evenepoel de beste versie van zichzelf zien, die voldeed aan de bijna onmogelijke verwachtingen die velen van hem hadden. Zijn seizoen begon meteen met winst in de Volta a la Comunitat Valenciana, waar hij tweede werd in het algemeen klassement. Weken later pakte hij een dominante overwinning in de Volta ao Algarve.

Velen begonnen te twijfelen aan zijn bergbeklimmerscapaciteiten, vooral toen hij naar een bescheiden 11e plaats reed in Tirreno-Adriatico en later naar een vierde plaats in Itzulia Baskenland. Zijn training in het voorjaar draaide echter om de klassiekers en hij maakte daar gebruik van in Luik-Bastenaken-Luik, waar hij solo won na een aanval op de top van La Redoute, in wat een ongelooflijk populaire overwinning was. Kort daarna won hij de Ronde van Noorwegen, maar beweringen dat hij geen klimmer is doken al snel weer op toen hij buiten de Top10 eindigde in de Ronde van Zwitserland - ondanks dat hij de afsluitende tijdrit had gewonnen. Direct daarna won hij het Belgisch kampioenschap tijdrijden. In de tweede helft van het seizoen verlegde Evenepoel zijn focus echter naar het klimmen, viel af en bereidde zich voor op de Vuelta a Espana.

Hij boekte opnieuw een dominante overwinning in de Clasica San Sebastian, maar dit keer maakte hij het verschil bergop. Hij was een outsider voor de Vuelta, maar in de eerste topfinish van de wedstrijd zette hij een enorme prestatie neer om de rode trui over te nemen en afstand te nemen van de meeste van zijn rivalen. Wat volgde was een drie weken durende wedstrijd waarin Evenepoel een nieuwe versie van zichzelf liet zien, zeer kalm en beheerst, zelfs op momenten van druk, consistent in de vele top-finishes en altijd de controle, zelfs toen hij in de tweede week werd gedropt. Tekenen van zwakte werden overschat, want in de laatste week weerstond hij alle aanvallen van Enric Mas en bezegelde de eerste Grand Tour-overwinning voor België in decennia.

Dit zou een bijna perfect seizoen worden voor Evenepoel, maar zou daarna alleen maar beter worden. Met een derde plaats in de tijdrit was hij in vorm voor de wereldkampioenschappen van Wollongong in 2022, maar het was in de wegwedstrijd dat hij schade zou aanrichten. Opnieuw in zijn traditionele stijl, zag hij zijn aanvallen solo gaan met nog 25 kilometer te gaan, en naar een comfortabele overwinning die hem de regenboogtrui zou laten dragen voor de eerste keer als Elite renner.

In 2023 had hij de regenboogstrepen om zijn schouders. Evenepoel had absolute focus in de etappekoersen aan het begin van het jaar en reed naar de overwinning in de UAE Tour. Dat was een belangrijke overwinning en hij volgde die op met een tweede plaats in de Volta a Catalunya achter de verwachte Giro d'Italia rivaal Primoz Roglic. Voor Italië keerde Evenepoel echter terug om zijn titel te verdedigen in Luik-Bastenaken-Luik en slaagde daarin door aan te vallen op de Côte de la Redoute en solo te winnen. In de Giro leek Evenepoel in topvorm in de openingsweek, hij won de twee tijdritten en had de roze trui in handen na etappe 9. Echter, uren na het winnen van die etappe, werd bekend dat Evenepoel positief had getest op Covid-19 en moest hij de wedstrijd onmiddellijk verlaten.

Evenepoel keerde kort daarna terug in het wielrennen en werd derde in de Ronde van Zwitserland, waarmee hij zijn vorm opbouwde naar de nationale kampioenschappen waar hij de wegwedstrijd won. Daarna begon hij aan de voorbereiding op een laatste reeks doelen. Hij reed naar de overwinning in de Clásica San Sebastián voor een derde keer, en zijn vorm was sterk genoeg voor hem om aan te komen op de Wereldkampioenschappen met zijn beste vorm, die hij gebruikte om de tijdrit te winnen - het verslaan van Filippo Ganna en Joshua Tarling. Evenepoel kwam naar de Vuelta a España om zijn titel te verdedigen, tegen een zeer sterk Jumbo-Visma.

Hij zou echter slechts 12e worden. Zijn ultieme doel om de rode trui te bemachtigen eindigde in etappe 13 toen hij een complete breuk kreeg in de Pyreneeën. Hij won etappe 3 naar Arinsal en had daarna sterke prestaties in de bergen, maar op die dag was zijn doel bereikt. De volgende dag kwam hij echter in stijl terug om te winnen van de kopgroep en een enorme voorsprong. Hij won het KOM-klassement dankzij zijn uitgebreide ontsnappingspogingen de volgende dagen, waaronder ook de triomf in etappe 18 naar La Cruz de Linares.