Marianne Vos

Marianne Vos is een Nederlandse wielrenster die vaak de beste en meest succesvolle vrouwelijke renster ooit wordt genoemd. Over een periode van drie decennia en vier disciplines - weg, baan, veldrijden en mountainbike - is Vos Olympisch, wereld-, Europees en Nederlands kampioene in meerdere disciplines. Ze is niet alleen de renster die het meest heeft gewonnen in haar carrière, ze heeft ook verschillende records op haar naam staan.

Naam: Marianne Vos

Verjaardag: 13 mei 1987

Geboorteplaats: 's-Hertogenbosch, Nederland

Pro geworden: 2006

Lengte: 1.68m

Marianne Vos werd op 13 mei 1987 geboren in 's-Hertogenbosch. De inwoners van de middelgrote stad wisten niet dat ze getuige waren van de ontwikkeling van een van de meest getalenteerde en succesvolle sportsters aller tijden, die met haar ontelbare parcoursen in vier wielerdisciplines een meester in alles is. Ze wordt vergeleken met Eddy Merckx en vaak de meest succesvolle vrouwelijke wielrenster aller tijden genoemd. Vos rijdt momenteel voor de vrouwenploeg Jumbo-Visma. Naar verluidt had ze een salaris van €400.000 per jaar tijdens haar tijd bij Rabo-Liv, maar momenteel draait haar salaris rond de €80.000 per seizoen. In 2013 zou ze een VO2 max van 72.8 hebben en een topvermogen van 6.63W/Kg in 5 minuten.

Vos groeide op als sportliefhebster en beoefende schaatsen voordat ze op 14-jarige leeftijd begon met mountainbiken. Ze behaalde veelzeggende titels op de weg, cyclocross, baan en mountainbike. Misschien minder opvallend was haar carrière op de MTB, waar ze toch vier nationale titels in de juniorencategorie veroverde vanaf de leeftijd van 15 jaar. Ze zou de partner zijn van Moniek Tenniglo, een Italiaanse oud-profrenner en ploeggenoot van Vos.

Op de baan, een tertiaire discipline voor haar, veroverde ze in 2008 een Olympische titel in de puntenkoers. In hetzelfde jaar won ze de puntenkoers op de Wereldkampioenschappen en later in 2011 pakte ze nog een set regenboogstrepen in de Scratch-discipline. Ondanks dat ze zich er weinig op heeft toegelegd, heeft ze gedurende haar carrière ook nationale titels veroverd in de puntenkoers, Scratch en Madison.

In het cyclocrossen heeft ze al vroeg in haar carrière geschiedenis geschreven. Op slechts 16-jarige leeftijd pakte ze haar eerste profzege en werd ze de jongste winnaar ooit van een wereldbekerwedstrijd in Pijnacker, 2004. Ze was in haar eerste jaar als junior renster, en het record is tot op de dag van vandaag nog niet in de buurt van verslagen - en zal dat waarschijnlijk ook nooit worden. Vos was al vroeg een talent van wereldklasse, een type dat het wielrennen zelden heeft gezien. In haar tweede jaar als junior won ze opnieuw op profniveau. In haar eerste jaar onder-23 werd ze Europees Kampioen (op Elite niveau) en later Wereldkampioen in Zeddam op slechts 18-jarige leeftijd.

Dit was nog maar het begin voor Vos, bijgenaamd 'De Kannibaal'. Ze won in totaal 7 wereldkampioenschappen van 2006 tot 2022, 2 Europese titels (2005; 2009), 7 nationale kampioenschappen van 2011 tot 2021 en in totaal 83 overwinningen in haar carrière - waarvan 28 op wereldbekerniveau. Deze statistieken alleen al zouden haar een legendarische status geven, met records die waarschijnlijk nooit meer zullen worden gebroken. Vos heeft haar talent echter niet beperkt tot deze drie disciplines, want ze heeft zich ook toegelegd op het wielrennen op de weg, waar ze tot op de dag van vandaag velen heeft geschokt.

Vos begon haar carrière op de weg in 2006 in het DSB - Ballast Nedam Team. In de loop der jaren heeft deze ploeg vele terminologieën gekend, later werd het onder andere Rabobank Women Cycling Team; Rabo-Liv Women Cycling Team en CCC. Meteen in haar debuutjaar werd ze nationaal kampioen wegwielrennen, een titel die ze ook veroverde in 2008, 2009 en 2010 - met tijdrittitels in 2010 en 2011. In 2012 werd ze Olympisch kampioene op de weg in Londen, een overwinning die door de Nederlandse fans destijds zeer werd gewaardeerd.

Vos werd ook drie keer wereldkampioen, haar eerste titel in haar eerste seizoen als prof op slechts 19-jarige leeftijd. Daarna pakte ze dezelfde titel in 2012 en 2013, met een bijna ongelooflijke reeks van 2e plaatsen in vijf verschillende opeenvolgende gelegenheden van 2007 tot 2011. In 2021 werd ze opnieuw tweede. Ze is natuurlijk ook Europees kampioen geworden, voor het laatst in 2017.

Haar aantal overwinningen is zo ongelooflijk hoog dat velen het werkelijke aantal zullen betwisten - misschien zonder veel consensus - afhankelijk van de categorie. Alleen al op de weg, vanaf oktober 2022, heeft Vos - volgens Pro Cycling Stats - een totaal van 248 overwinningen in haar carrière. Om ze allemaal op te noemen zou zelfs voor de meest ervaren lezers een oogstrelende taak zijn.

Over de belangrijkste klassiekers in het vrouwenpeloton heeft Vos het volgende gewonnen: Trefeo Alfredo Binda (2009, 2010, 2012 en 2019); Ronde van Drenthe (2011, 2012 en 2013); Gent-Wevelgem (2021); Tour des Flandres (2013); Amstel Gold Race (2021); Flèche Wallone (2007, 2008, 2009, 2011 en 2013); GP de Plouay (2012 en 2013) en de Vargarda WestSweden RR (2009, 2013 en 2018). Met de wederopstanding van wedstrijden als Paris-Roubaix en Tour de France Femmes is het waarschijnlijk dat Vos haar carrière zal uitbreiden om te proberen haar palmares nog verder te verrijken.

Vos heeft in totaal 32 etappes gewonnen in de Giro d'Italia voor vrouwen, nog een record dat waarschijnlijk nooit meer geëvenaard zal worden. Ze heeft nog andere enorme meervoudige prestaties zoals drie titels in de Ladies Tour of Norway en een totaal van 12 etappeoverwinningen in de Ronde van Scandinavië. In La Course by Tour de France, de eendagswedstrijd die al jaren het meest verbonden is met de Tour, won Vos in 2014 en 2019. In de terugkerende editie van de Tour de France Femmes heeft ze twee etappes gewonnen, waarmee ze bewijst nog steeds op het allerhoogste niveau van de sport te rijden.

Vos heeft van 2007 tot 2014 alleen al op de weg 18 tot 31 overwinningen behaald, een ongeëvenaard aantal. Nu haar carrière nog niet ten einde is en ze momenteel aan het hoofd staat van Jumbo-Visma, heeft de Nederlandse veterane nog steeds de mogelijkheid om uit te breiden wat al een stukje wielergeschiedenis is.

In het cyclocross-seizoen 2022-2023 keerde Vos terug naar het cyclocross met een regenboogtrui en grote ambities, maar die werden gecompliceerd. Ze pakte een overwinning in Kortrijk tegen bescheiden concurrentie maar dat was het uiteindelijk. Ze scoorde een paar veelbelovende resultaten in de eerste crossen waaraan ze deelnam, maar later in de winter had ze moeite om top 10 resultaten te behalen - ze ging niet door met het verdedigen van haar wereldtitel, in plaats daarvan beëindigde ze het seizoen eerder om zich te concentreren op de weg. De voorjaarsklassiekers verliepen niet zo goed als ze had gehoopt en ze miste betekenisvolle resultaten in de belangrijkste klassiekers. Een derde plaats in Dwars door Vlaanderen was de enige keer dat ze in aanmerking kwam voor de overwinning.

Haar vorm was echter beter in het voorjaar, weg van de klassiekers. In de Vuelta Feminina pakte ze twee etappe-overwinningen en reed ze drie dagen aan de leiding. Dat zouden echter haar enige overwinningen op de weg zijn, Vos werd wel derde op de nationale kampioenschappen en pakte verschillende tweede plaatsen in zowel de Giro Donne als de Tour de France Femmes, maar ze kon haar armen niet in glorie heffen.