Pedal Punditry #8 | Tour de France kan het einde betekenen van samenwerking tussen Tom Pidcock en INEOS Grenadiers

Tom Pidcock heeft een contract bij INEOS Grenadiers dat loopt tot en met 2027, maar in de wandelgangen gaan er geruchten dat deze samenwerking mogelijk niet tot dat jaar zal duren. De Tour de France van dit jaar kan de beslissende factor worden tussen de Olympisch kampioen en de Britse ploeg, zoals te lezen is in deze rubriek van onze collega Rúben Silva van CyclingUpToDate.

Het verhaal van Pidcock en INEOS begon in 2021, toen hij eindelijk prof werd op de weg. Voordat hij deze stap zette, had hij al nationale en wereldtitels behaald op de baan, in het mountainbiken, en vooral in de cyclycross, waar hij wereldberoemd werd. Pidcock toonde ook zijn talent op de weg, met overwinningen in wedstrijden zoals de Giro d'Italia voor beloften en Parijs-Roubaix voor jongeren. Als renner met zoveel talent op verschillende vlakken kon hij niet ontsnappen aan de aandacht van alle WorldTour-ploegen, maar Pidcock leek een klasse apart vergeleken met de rest.

De uitdrukking 'duizendpoot, meester in geen enkel vak' was eigenlijk niet op hem van toepassing, hij was en is nog steeds een van de weinige 'duizendpoten' in het wielrennen. Maar uiteindelijk is dat niet altijd ideaal, omdat hij gedwongen wordt om een paar disciplines op te geven.

Na afloop van het cyclocrossseizoen 2020-2021 sloot Pidcock zich aan bij de Britse ploeg op de weg. Hij behaalde een vijfde plaats in Strade Bianche, won de Brabantse Pijl en eindigde als tweede in de Amstel Gold Race. Het was duidelijk dat de jonge Brit een geduchte uitdager was voor de voorjaarsklassiekers. Hij maakte dat jaar ook zijn debuut in een Grote Ronde, met een bescheiden optreden in de Vuelta a España, voordat hij zesde werd op het WK in Leuven. Vanaf dat moment kon Pidcock zich volledig richten op de klassiekers, terwijl hij ook voldoende aandacht gaf aan cyclocross en mountainbiken. Met name de wereldkampioenschappen en andere belangrijke wedstrijden.

In die zomer werd hij Olympisch MTB-kampioen (XCO) in Tokio. Dit was een beslissend moment in zijn carrière dat bevestigde dat hij zijn aspiraties in die discipline niet hoefde op te geven, ondanks zijn nieuwe succes op de weg en de toenemende concurrentie in de cyclocross. In de winter van 2021-2022 voegde hij daar ook het wereldkampioenschap cyclocross in Fayetteville aan toe, waarbij zowel Mathieu van der Poel als Wout van Aert afwezig waren.

Op dit moment zien we een ervaren crosser en mountainbiker die zijn ambities combineert met groei op de weg. De voorbereiding op eendagswedstrijden zoals de voorjaarsklassiekers en wereldkampioenschappen kan hiermee worden gecombineerd. Voor een renner die op jonge leeftijd al een Grote Ronde onder de 23 jaar won, was het natuurlijk op zijn 22e nog steeds een wens om zichzelf op andere gebieden te testen. Het is eigenlijk verbazingwekkend dat Pidcock op dit moment nog maar 24 jaar oud is en al deze prestaties heeft behaald.

Als 22-jarige maakte Pidcock zijn debuut in de Tour de France en reed hij twee weken lang met zijn oog op het klassement. Het hoogtepunt kwam in etappe 12, waar hij een gedenkwaardige aanval lanceerde in de afdaling van de Col du Galibier en de overwinning behaalde boven op de legendarische Alpe d'Huez. Deze prestatie voedde zijn droom om de Tour de France te rijden, niet alleen voor hemzelf, maar ook voor Britse fans die na een generatie van winnaars zoals Bradley Wiggins en Chris Froome hoge verwachtingen hadden.

Meteen daarna werd hij Europees XCO-kampioen. Het succes van Pidcock kende geen grenzen en verspreidde zich over de hele sport. Hij reed het cyclocrossseizoen van 2022-2023, maar koos ervoor om niet deel te nemen aan de wereldkampioenschappen en gaf prioriteit aan de weg en mountainbiken. Hij won Strade Bianche dat voorjaar en begon serieus na te denken over zijn eerste grote doel: het algemeen klassement van de Tour de France.

Voor de eerste 13 etappes was dit behoorlijk succesvol, omdat de Brit relatief constant presteerde en zichzelf wist op te werken naar een achtste plaats in het algemeen klassement. Zijn vijfde plaats in de 13e etappe, waar hij goed leek te zijn in het hooggebergte en als derde over de finish kwam na Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard, was een bijzonder hoogtepunt. Zoals bekend werd zijn late aanval op deze klim echter tenietgedaan door teamorders. De volgende dag worstelde hij in de Alpen toen zijn ploeggenoot Carlos Rodriguez naar de overwinning reed, waarbij de Spanjaard prioriteit kreeg van het team. Dit resulteerde erin dat Pidcock uit de strijd voor het klassement viel en uiteindelijk als 13e eindigde in Parijs.

In 2024 is het cyclocrossseizoen van Pidcock erg kort en vanaf het begin heeft hij aangegeven dat hij niet zal deelnemen aan de Wereldkampioenschappen en zich zal richten op de weg. Een belangrijke noot hierbij is dat de Brit ook actief is in het mountainbiken. Op 26 mei won hij de Nove Mesto XCO en slechts 6 dagen voor de start van de Tour de France reed hij de wereldbekerwedstrijd in Crans-Montana. De reden hiervoor is zijn directe betrokkenheid bij de Mountainbikewedstrijd op de Olympische Spelen kort na de Tour, waar hij hoopt goud te winnen. Dit doel is zeer realistisch en begrijpelijk, maar staat in schril contrast met zijn ambitieuze doel om te strijden voor het klassement in de Tour de France en een leidende rol te spelen in een zeer competitief INEOS Grenadiers-team.

Pidcock stelt zichzelf, naar mijn mening, voor een uitdaging met doelen die niet goed samengaan, zelfs niet voor een renner zo veelzijdig als hij. Maar het grootste struikelblok ligt in de ahouding achter deze keuzes. Hij lijkt weinig nadruk te leggen op zijn mountainbike-ambities in aanloop naar de Olympische Spelen, iets wat eerder ook al speelde. Op de weg heeft hij dit jaar meer gefocust op rittenkoersen, met een negende plaats in Tirreno-Adriatico en een zesde plaats in de recente Ronde van Zwitserland. Daarnaast won hij ook de Amstel Gold Race in het voorjaar.

Het echte probleem ligt echter in zijn uitspraken voorafgaand aan de Tour. Gezien zijn off-road aspiraties zou hij goed passen als knecht of sprinter, maar hij heeft zich voorgenomen te strijden voor het klassement. In een interview met PA Agency minder dan twee weken geleden maakte Pidcock zeer gedurfde uitspraken over zijn Tour de France ambities. "Ik ga beslissen wat ik wil dat mijn Tour dit jaar wordt. Niemand anders. Anders krijg je niets van me." Deze uitspraken, die een 'old-school cycling' mentaliteit oproepen, voegen zeker een flinke dosis strijdlust toe aan het verhaal van Pidcock en INEOS in aanloop naar de Tour.

Maar vuur en passie zijn niet precies wat INEOS hier zoekt. Eigenlijk durf ik wel te stellen dat INEOS een van de minst 'vurige' teams is als het gaat om Grote Rondes, omdat ze vorig decennium een winnende formule hebben ontwikkeld die ze nog steeds hanteren. Dit ondanks hun afstand tot teams zoals UAE Team Emirates en Team Visma | Lease a Bike. Neem bijvoorbeeld de Giro d'Italia van 2023, waar INEOS, ondanks renners als Thymen Arensman en Laurens de Plus hoog in het klassement, nooit echt druk hebben gezet op Primoz Roglic. Roglic nam uiteindelijk de roze trui over van Geraint Thomas op de laatste dag van de koers. Het zit in het DNA van de ploeg om als een eenheid te rijden in de Grote Rondes, voor één kopman en één doel. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, en natuurlijk is dit NIET negatief, maar het past niet bij Pidcock.

"Ik ben niet gewend om de leiding te nemen", zei hij zelf in hetzelfde interview. Het is duidelijk dat Pidcock niet de druk wil voelen om INEOS in de Tour de France te leiden, hij wil zijn eigen weg kunnen gaan en beschermd worden. Simpel gezegd, dit zal niet gebeuren omdat de ploeg twee renners heeft die dat WEL kunnen en ervaring hebben met het leiden van de ploeg in Grote Rondes. Carlos Rodríguez, vorig jaar vijfde, winnaar van de Ronde van Romandië, en etappes in zowel de Ronde van Baskenland als de Critérium du Dauphiné. En Egan Bernal, winnaar van de Tour de France in 2019. Bernal was dit jaar derde in de O Gran Camiño en de Volta a Catalunya, en vierde in de recente Ronde van Zwitserland. Ik durf te beweren dat hij volledig terug is op zijn niveau van vóór zijn blessure, hoewel renners vandaag de dag aanzienlijk sneller klimmen dan vijf jaar geleden toen hij de gele trui droeg in Parijs.

De ploeg heeft zelfs Laurens de Plus, die vijfde werd in het Critérium du Dauphiné (net voor Remco Evenepoel en Aleksandr Vlasov) en perfect past bij de kalme en beheerste tactiek van de ploeg. Ik beschouw hem echter niet eens als een serieuze uitdager voor het klassement gezien zijn huidige positie. Dit is de Tour de France, een van de meest intense en uitdagende wedstrijden in de wielersport, zowel fysiek als mentaal. Pidcock heeft zich hier nog niet bewezen als een echte kandidaat voor het klassement, nog niet tenminste. Ik twijfel er niet aan dat hij zijn 13e plaats van 2023 kan verbeteren, maar alles minder dan een top 5 zal hem waarschijnlijk niet tevredenstellen. Waarom? Omdat hij Olympisch kampioen MTB is, Wereldkampioen in de cyclocross en winnaar van klassiekers zoals Strade Bianche en de Amstel Gold Race. Het is zo'n getalenteerde renner op zoveel verschillende gebieden dat hij vindt dat het de moeite waard moet zijn om zich te richten op de Grote Ronde, en dat het een grote beloning moet hebben.

Dit zet hem enorm onder druk. INEOS weet het, hij weet het, ik weet het. Maar als hij de ploeg dwingt om hem te beschermen en hij faalt, zullen er geen excuses zijn, vooral niet omdat de ploeg al meerdere betrouwbare opties heeft. Dus Pidcock begint de Tour in feite alleen voor zichzelf, omdat de ploeg zijn andere kopmannen zal steunen en hij niet van plan is om iemand anders te steunen. Het is een zeer riskante strategie. Maar de hele situatie brengt veel druk met zich mee, vooral voor Pidcock. Wat als hij er niet in slaagt om een sterk klassement neer te zetten? Het zal de derde Tour op rij zijn waarin dat gebeurt, en het kan duidelijk worden dat hij niet voorbestemd is om de volgende Britse Tourwinnaar te worden. Een resultaat tussen de top 5 en top 10 zal hem waarschijnlijk doen besluiten om zijn focus te behouden en zijn doelen te combineren met MTB en de voorjaarsklassiekers. De zesde plaats van Pidcock in de Ronde van Zwitserland is een teken dat hij in goede vorm verkeert, maar hij zal een prestatie moeten leveren die superieur is aan die van vorige week om net zo goed te presteren in de Tour.

Het is erg ingewikkeld persoon, misschien wel de meest gecompliceerde van alle profrenners. Voeg daarbij het gerapporteerde jaarsalaris van €4 miljoen, wat het op één na hoogste zou kunnen zijn in het hele peloton. Dit plaatst Pidcock in een positie waarin INEOS gewoon resultaten van hem verwacht. Hoewel ze tot 2027 aan elkaar verbonden zijn, denk ik eerlijk gezegd dat deze Tour het verschil kan maken. Als Pidcock goed presteert en bewijst dat hij mee kan strijden in de Grote Rondes, heeft INEOS alle reden om het vertrouwen in hem te behouden. Als hij daarin faalt, zal hij waarschijnlijk nooit meer de kans krijgen om de ploeg te leiden in de Tour. Een stap terug doen en zich richten op de Giro of Vuelta lijkt dan de meest logische weg vooruit. Maar zijn recente uitspraken in aanloop naar de Tour getuigen niet van collectief denken. Hij lijkt alleen aan zichzelf te denken, wat potentieel schadelijk kan zijn voor de teamgeest en eenheid.

Een ander belangrijk detail is dat, ondanks het contract tot 2027, er gesprekken zijn over een mogelijk vertrek van Pidcock. BORA - hansgrohe, nu gesponsord door Red Bull, heeft grote budgetverhogingen en jaagt op meer kopmannen. Teammanager Rolf Aldag heeft zelfs openlijk zijn interesse in Pidcock uitgesproken. "Pidcock is een zeer interessante renner, niet alleen voor ons. Er zijn echter ook UCI-regels waaraan we ons moeten houden", vertelde Aldag in een interview met Eurosport. Hij voegde eraan toe dat maar liefst vijf teams interesse hebben getoond voor Pidcock voor het seizoen 2025. Het blijft dus onzeker of Pidcock bij INEOS zal blijven, en gezien het vertrek van andere renners naar Team Visma | Lease a Bike, zoals Cian Uijtdebroeks deze winter, is er al een referentiepunt voor wat er met andere renners kan gebeuren.