Pavel Sivakov staat te popelen om samen te werken met Tadej Pogacar: "Hij is de man in elke race die hij start. Ik zal hem steunen als ik met hem start".

Pavel Sivakov maakt een verandering in zijn carrière door voor drie seizoenen over te stappen van INEOS Grenadiers naar UAE Team Emirates. Hij zal zijn krachten bundelen met Tadej Pogacar en in een recent interview besprak hij ook zijn opvoeding binnen de Franse racescene en wat er veranderde na de Russische invasie in Oekraïne.

"Hij is de man in elke wedstrijd waarin hij start. Ik zal hem steunen als ik met hem start en daar kijk ik naar uit," zei Sivakov over Pogacar in woorden aan de Cycling Podcast. Hij is zich ervan bewust dat de Sloveen de ploeg vrijwel overal zal leiden waar hij aan de startlijn verschijnt, maar Sivakov zal blijven genieten van enige vrijheid om zijn eigen resultaten na te jagen, onthult hij als zijn schema vorm krijgt: "Maar ik krijg zelf ook kansen, daar hebben we het al over gehad. In wedstrijden zoals de Ronde van Valencia en Parijs-Nice zal ik waarschijnlijk mijn eigen kansen pakken. In andere ploegen had ik de absolute kopman kunnen zijn, maar het niveau is hier hoog en iedereen krijgt zijn kansen."

Dit wijst erop dat Pogacar niet zal terugkeren naar Parijs-Nice, nadat hij het dit seizoen won. Als renner die zich niet heeft bewezen in de Grote Rondes, maar wel als een uitstekende klimmer, kan hij een rol krijgen die vergelijkbaar is met die van Jay Vine in de Emirati-structuur. De ploeg jaagt fel op UCI-punten, dus hij zou wel eens meer kansen kunnen krijgen dan hij bij INEOS had. Dit zal echter afhangen van zijn vorm, die vaak inconsistent is. De Fransman vond zijn beste benen tegen het einde van het seizoen, toen hij tweede werd in de GP de Montréal en de Giro della Toscana won.

In het interview vertelt hij ook over zijn start in de wielersport. Interessant genoeg was Sivakov een Russische renner die in Italië werd geboren, maar in Frankrijk woonde en Frans sprak. Het niet hebben van de Franse nationaliteit was echter een obstakel voor hem in de jeugd gelederen vertelt hij. "Toen ik beter begon te fietsen, reed ik regionale wedstrijden. En ik heb een keer meegemaakt dat ik een wedstrijd won, maar dat ik niet 'mocht' winnen omdat ik geen Fransman was. Toen werd me die overwinning afgenomen", vertelt hij.

"Wat dat betreft had ik achteraf gezien beter eerder de Franse nationaliteit kunnen aannemen. Ik wilde gewoon internationaal meedoen. Toen moest ik meedoen aan nationale wedstrijden om me te kwalificeren." Uiteindelijk kreeg hij de Franse nationaliteit na de Russische invasie in Oekraïne, die tot op de dag van vandaag voortduurt. Hij racete bijvoorbeeld onlangs nog met de Rus tijdens de Olympische Spelen in Tokio, maar deelde destijds mee dat het weinig verschil maakte omdat hij het grootste deel van zijn leven al in Frankrijk had gewoond. 

Russische en Wit-Russische atleten en ploegen hadden te maken met de consequenties die de UCI had ingesteld na de invasie, maar de 26-jarige - die er geen voorstander van is - vertelt dat hij hierdoor geen problemen of debatten met ploeggenoten tegenkwam. "Het veranderde niet veel voor mij, ik veranderde niet als persoon en hoe mensen naar me keken bleef hetzelfde. Dat vond ik leuk. Het gaat om je persoon en niet om je nationaliteit. Ik ben nu Frans op papier, maar dat is eigenlijk hoe ik me al voelde."