Chris Froome viert zijn 40e verjaardag: een terugblik op een uitzonderlijke carrière

Vandaag, op 20 mei 2025, viert Chris Froome zijn veertigste verjaardag. De Brit die ooit de wielerwereld naar zijn hand zette, is inmiddels een schim van de renner die hij was. Maar laten we ons niet vergissen: Froome schreef met zijn palmares wielergeschiedenis.

Viervoudig Tour de France-winnaar, heerser in de Vuelta a España én overwinnaar van de Giro d’Italia – Froome was meer dan een kampioen, hij belichaamde een tijdperk. In een periode waarin de etappekoers tot kunstvorm werd verheven, stond hij symbool voor controle, precisie en bovenmenselijke kracht. Zijn naam was synoniem met dominantie, zijn stijl met efficiëntie.

Tussen 2013 en 2017 heerste Froome over de Tour de France met ijzeren vuist. Met scherpe versnellingen op de cols, dodelijke efficiëntie in de tijdritten en een ongenaakbare koersinzicht, bouwde hij aan een erfenis die zijn gelijke niet kende. In 2017 voegde hij eindelijk de Vuelta aan zijn palmares toe, waarmee hij de zeldzame Tour-Vuelta dubbel realiseerde. En alsof dat nog niet genoeg was, zou hij in 2018 geschiedenis schrijven met een van de meest heroïsche prestaties die het peloton ooit aanschouwde.

De negentiende etappe van de Giro d’Italia 2018 – Froome's meesterwerk. De Colle delle Finestre werd het decor van een aanval die alles tartte wat wielerwetten voorschrijven. Met nog meer dan 80 kilometer te gaan liet hij de concurrentie achter zich in een alles-of-niets poging die slechts weinigen durven te dromen, laat staan uitvoeren. Drie beklimmingen later greep hij niet alleen de etappezege, maar ook de roze trui. Het was een coup de force die zelfs een Tadej Pogacar vandaag de dag zou doen applaudisseren. Die dag zullen we nooit vergeten. En Simon Yates vast ook niet.

Maar het noodlot sloeg hard toe. In juni 2019, tijdens een verkenningsrit voor de tijdrit van het Critérium du Dauphiné, viel Froome zwaar. De gevolgen waren verwoestend: een gebroken dijbeen, elleboog, ribben, een ingeklapte long – en een bijna levensbedreigende situatie. Zijn herstel was langdurig, pijnlijk en vol onzekerheid. Maanden kon hij nauwelijks lopen, laat staan fietsen. Hoewel hij in 2020 zijn rentree maakte, was het duidelijk: de oude Froome zou niet terugkeren.

Zijn overstap naar Israel Start-Up Nation (tegenwoordig Israel-Premier Tech) in 2021 werd gepresenteerd als een nieuw begin. In werkelijkheid bleek het een fiasco. De resultaten bleven uit, de hoop vervloog. Etappekoersen waar hij ooit regeerde, werden nu afgesloten in de anonimiteit van het peloton. Critici wezen op zijn leeftijd, zijn blessureverleden en het riante contract dat steeds moeilijker te rechtvaardigen viel.

Toch mogen we niet vergeten wie Chris Froome was. Zijn reeks overwinningen – Tour, Vuelta én Giro, in minder dan een jaar tijd – is een prestatie die decennialang niet is geëvenaard. Momenten als zijn explosie op La Pierre-Saint-Martin in 2015 of het legendarische beeld van Froome rennend op de flanken van de Mont Ventoux zonder fiets – dát is de Chris Froome die we moeten herinneren.