ANALYSE: Wat kunnen Remco Evenepoel en Jonas Vingegaard doen om Tadej Pogacar te verslaan?

Wielerfans waren zondag getuige van een historische prestatie in Zürich. Tadej Pogacar, die zich inmiddels heeft bewezen als een van de grootste wielrenners van zijn generatie, liet een prestatie achter die wel eens zijn magnum opus zou kunnen zijn. Hij soleerde vanaf 100 kilometer voor de finish om het WK Wielrennen op de weg te winnen. Deze overwinning, die hem zijn eerste regenboogtrui opleverde, deed denken aan het gouden tijdperk van de wielersport, toen legendes als Eddy Merckx de sport met dezelfde durf domineerden. Het was niet zomaar een overwinning: het was een statement, het bewijs van zijn dominantie in 2024.

Remco Evenepoel, de grootste concurrent van de Sloveen, uitte zijn ongeloof over het lef van de Sloveense renner. "Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat het zo vroeg zou gebeuren", vertelde hij aan VTM in een interview na de wedstrijd. "Ik dacht dat het een zelfmoordpoging was. Toen Mathieu van der Poel en ik elkaar aankeken, dachten we dat het een 'gekke zet' was." Maar Pogacars 'gekke zet' werkte en hij liet zijn rivalen in shock achter terwijl hij solo naar de overwinning reed.

Pogacar, nu regerend wereldkampioen als zowel winnaar van de Tour de France en de Giro d’Italia, lijkt een klasse apart te zijn. Zijn rivalen, zoals Jonas Vingegaard en Remco Evenepoel, moeten niet alleen tegen hem strijden, maar ook tegen zijn meedogenloze jacht op wielergeschiedenis. De brandende vraag voor het peloton is: wat kunnen ze doen om hem bij te benen? Bron: CyclingUpToDate.

Jonas Vingegaard, de 27-jarige Deense renner van Team Visma | Lease a Bike, heeft Tadej Pogacar voor zijn grootste uitdagingen gesteld. Met zijn twee Tour de France-zeges in 2022 en 2023 bezorgde hij Pogacar zijn twee meest opmerkelijke nederlagen. Maar in 2024 verliep het anders. Vingegaard was dit jaar niet op zijn best tijdens de Tour, nog herstellende van ernstige verwondingen die hij had opgelopen bij een val tijdens de Ronde van Baskenland in april. Ondanks zijn fysieke beperkingen wist hij etappe 11 echter te winnen in een sprint tegen Pogacar, wat zijn veerkracht toonde en hem als een geduchte tegenstander blijft profileren.

Vingegaards koersstijl verschilt aanzienlijk van die van Pogacar. Hij hanteert een conservatievere aanpak en richt zich meer op uithoudingsvermogen en klimmen op grote hoogte dan op explosieve aanvallen. Deze voorzichtige strategie heeft soms geleid tot kritiek. Remco Evenepoel, gefrustreerd door Vingegaards conservatieve tactiek tijdens etappe 9 van de Tour dit jaar, merkte op: "Helaas moeten we dat accepteren, hoewel ik denk dat je soms gewoon lef moet tonen in de wedstrijd. Helaas ontbrak dat bij Jonas. Het was onderdeel van hun plan."

De kracht van Vingegaard ligt in zijn uithoudingsvermogen en zijn vermogen om zijn rivalen voor te blijven op de schijnbaar eindeloze beklimmingen. Hij hoeft de explosiviteit van Pogacar of Evenepoel niet te evenaren. Zijn focus moet liggen op het terugkeren naar de vorm die hij in 2023 tentoonstelde, toen hij zijn tegenstanders op de meest veeleisende beklimmingen te slim af was. Zijn indrukwekkende prestatie op de Col de la Loze in de Tour de France van dat jaar was een waar meesterwerk, waarbij hij Pogacar achter zich liet. Hoewel Pogacar dat jaar wellicht niet op zijn best was, blijft het vermogen van de Deen om zichzelf te beheersen en te versnellen op lange beklimmingen ongeëvenaard.

Dit jaar toonde Vingegaard opmerkelijke veerkracht door niet toe te geven aan de druk, ondanks zijn verminderde conditie. Hij gaf niet op, ook al kon hij de topvorm van Pogacar in de laatste week van de Tour niet evenaren. Zijn herstel van de valpartij in april en zijn vastberadenheid om sterk te eindigen zijn niet te onderschatten. Veel renners zouden het moeilijk vinden om zo snel na een ernstige blessure te trainen, laat staan om als tweede te eindigen in het algemeen klassement van de Tour de France.

In 2023 was Vingegaard de rijzende ster, terwijl Pogacar een belangrijke nederlaag leed. Dit jaar zijn de rollen omgedraaid, en het zou onverstandig zijn om uit te sluiten dat dit scenario zich opnieuw herhaalt. Als Vingegaard zijn beste vorm terugvindt en zich richt op zijn sterke punten, kan hij Pogacar nog steeds uitdagen voor de titel van 's werelds beste renner.

Aan het begin van 2024 waren er twijfels over Remco Evenepoel. Ondanks zijn onmiskenbare talent deden zijn prestaties in de Vuelta a Espana van 2023 vragen rijzen over zijn potentieel als consistente kandidaat voor de Grote Rondes. In de bergen kwam hij niet goed uit de verf en haperde hij op cruciale momenten. Bovendien werd hij in het eindklassement van Parijs-Nice in 2024 verslagen door Matteo Jorgenson, en liep hij een blessure op bij dezelfde valpartij als Vingegaard in het Baskenland.

Toch draaide Evenepoel zijn seizoen op spectaculaire wijze om, want zijn zomer bleek spectaculair te worden. Hij eindigde als derde in de Tour de France, waar hij de witte trui won en ook ritzeges behaalde. Nog indrukwekkender was zijn prestatie op de Olympische Spelen in Parijs, waar hij geschiedenis schreef als de eerste mannelijke wielrenner die zowel de wegwedstrijd als de tijdrit op dezelfde Spelen won. Als klap op de vuurpijl verdedigde hij zijn wereldtitel tijdrijden in Zürich, waarmee hij zijn positie als een van de meest spectaculaire talenten in de wielersport verder verstevigde.

Het is indrukwekkend hoe Evenepoel zijn critici de mond weet te snoeren en zich heeft gevestigd als de op twee na beste ronderenner, vooral gezien zijn jonge leeftijd van 24 jaar. Hij heeft de tijd aan zijn zijde om het gat naar Pogacar en Vingegaard te dichten.

Maar wat kan Evenepoel doen om zijn prestaties verder te verbeteren? Hij is al een uitstekende klimmer, maar om echt te kunnen concurreren met Pogacar en Vingegaard moet hij legendarisch worden. Zijn explosiviteit is opmerkelijk, maar hij moet zich richten op het verbeteren van zijn uithoudingsvermogen op lange en steile beklimmingen. Dat is waar Pogacar en Vingegaard in uitblinken, en Evenepoel zal dat gat moeten dichten. Hoewel veel fans hopen dat hij de tijdrit blijft domineren, zou het voor hem voordelig zijn om minder tijd op de tijdritfiets te besteden en zich meer te richten op bergachtig terrein om zo zijn achterstand op zijn rivalen te verkleinen.

Evenepoel is een onvoorspelbare en agressieve renner, wat hem tot een wildcard maakt in elke wedstrijd. Zijn jeugdige uitbundigheid, gecombineerd met zijn onmiskenbare talent, maakt hem een serieuze concurrent voor toekomstige Grote Rondes. Bovendien is hij in de afgelopen seizoenen sterk gerijpt, en als iemand in staat is om Pogacar en Vingegaard uit te dagen in de komende jaren, dan is het zeker Evenepoel.

De dominantie van Tadej Pogacar in 2024 is een genot om naar te kijken. Hij won bijna elke belangrijke koers waaraan hij deelnam en liet zijn rivalen achter zich in hun pogingen om hem in te halen. Vingegaard en Evenepoel vormen zijn belangrijkste concurrenten, maar zij zullen hun spel moeten verbeteren om de Sloveen van de troon te stoten.

Voor Vingegaard is het cruciaal om terug te keren naar zijn beste vorm, waarin zijn uithoudingsvermogen en vermogen om te domineren op lange beklimmingen Pogacar onder druk kunnen zetten. Evenepoel daarentegen moet zijn klimvaardigheden verder verfijnen en ervoor zorgen dat hij zijn explosiviteit kan vasthouden tijdens de zwaarste bergritten. De vraag is niet óf ze het talent hebben om mee te strijden, maar of ze zich kunnen blijven verbeteren tot het niveau dat nodig is om de schijnbare onoverwinnelijkheid van Pogacar uit te dagen.

Als we vooruitblikken naar 2025 en verder, hopen wielerfans op meer driegevechten tussen Pogacar, Vingegaard en Evenepoel. Met het talent en potentieel van deze renners belooft de toekomst van het wielrennen net zo spannend te worden als het huidige seizoen.