ANALYSE | Gaat het Amerikaanse wegwielrennen achteruit? Onderzoek naar de toekomst van het wielrennen in de VS

Nu het wielerseizoen op de weg voor 2024 ten einde loopt, kun je niet anders dan nadenken over de huidige staat van het Amerikaanse wegwielrennen. De VS, ooit een ontluikende kracht in de sport, bevindt zich nu in een precaire positie, met minder topteams, een slinkende aanwezigheid in het Europese peloton en een steeds moeilijker pad voor jonge wielrenners die willen doorbreken. Op het eerste gezicht is het verleidelijk om het Amerikaanse wegwielrennen in verval te verklaren, maar is dat echt het volledige verhaal?

In deze serie verkennen we het landschap van het Amerikaanse wegwielrennen, analyseren we hoe we hier zijn beland en of er misschien een opleving in het verschiet ligt. In dit eerste artikel introduceren we de hoofdthema's die de aanleiding vormen voor de discussie, van de grote uitdagingen waar de sport in eigen land voor staat tot de hoopvolle signalen van mensen als Matteo Jorgenson en Sepp Kuss. We geven ook een voorproefje van de komende artikelen, die alles zullen behandelen van de financiële problemen die de groei belemmeren tot de opkomst van alternatieve wielerdisciplines zoals gravelracen.

Misschien wel de meest in het oog springende indicator van de problemen van het Amerikaanse wielrennen is het dalende aantal Amerikaanse ploegen op het hoogste niveau. Op dit moment heeft de VS slechts twee World Tour-teams: EF Education-EasyPost en Lidl-Trek. Dit staat in schril contrast met de afgelopen decennia, toen Amerikaanse teams een vaste waarde waren in het Europese peloton. Iconische ploegen als Motorola, Discovery Channel en BMC Racing hielpen het Amerikaanse wielrennen op het wereldpodium te brengen en droegen bij aan een bruisend tijdperk voor de sport in de VS.

Wat heeft deze neergang veroorzaakt? De belangrijkste boosdoeners lijken een gebrek aan deelnemers te zijn en, nog crucialer, slinkende financiering om grote evenementen te organiseren. De Ronde van Californië, ooit een topwedstrijd op de Amerikaanse kalender en een belangrijke springplank voor jonge Amerikaanse renners om hun waarde te bewijzen, werd in 2019 geannuleerd. Ook de Tour of Utah, Colorado Classic en onlangs nog de opkomende Maryland Cycling Classic werden geannuleerd. Met minder spraakmakende wedstrijden op eigen bodem worden Amerikaanse renners gedwongen om eerder in hun carrière naar het buitenland te trekken, waar ze vaak moeite hebben om kansen te vinden in een Europees georiënteerde sport.

Terwijl landen als België, Nederland en Frankrijk doorgaan met het koesteren van talent via goed gefinancierde basisprogramma's, is de VS achterop geraakt. De aanwas van jonge Amerikaanse renners is vertraagd, waardoor het land minder talent heeft op de hoogste niveaus van de sport.

Ondanks deze uitdagingen is nog niet alles verloren. Eén renner in het bijzonder heeft Amerikaanse wielerfans iets gegeven om over te juichen in 2024: Matteo Jorgenson. De Californiër is pas 25 jaar oud en heeft zich ontpopt als een van de meest opwindende vooruitzichten in de sport. Jorgenson heeft een sterk seizoen gehad in 2024 en was de winnaar van Parijs-Nice, een prestigieuze etappekoers die lange tijd heeft gediend als een proeftuin voor toekomstige Grand Tour-kandidaten. Zijn agressieve rijstijl en tactische intelligentie hebben van hem een opvallende verschijning gemaakt in het peloton en velen geloven dat hij de beste hoop van het land kan zijn op een toekomstige Grote Ronde-overwinning.

Jorgensons 2024-campagne draaide niet alleen om Parijs-Nice. Hij kwam dichtbij het winnen van een etappe in de Tour de France, maar werd verslagen door de meedogenloze Tadej Pogacar. Ondanks deze teleurstelling, toonden zijn prestaties in de Tour zijn veelzijdigheid en zijn rol als belangrijkste knecht van Jonas Vingegaard in de bergen maakte zijn reputatie alleen maar groter. Naast deze prestaties eiste Jorgenson ook de overwinning op in Dwars door Vlaanderen, een belangrijke eendagskoers die zijn allround kwaliteiten verder benadrukte.

Kan Jorgenson Amerika's volgende Grote Ronde-kampioen worden? Het potentieel is er zeker en zijn opkomst biedt een sprankje hoop in een anders zo sombere periode voor het Amerikaanse wegwielrennen.

Terwijl de ster van Jorgenson blijft rijzen, heeft een andere Amerikaan een moeilijker seizoen 2024 voor de boeg: Sepp Kuss. In 2023 schreef Kuss geschiedenis door de eerste Amerikaan in meer dan tien jaar te worden die een Grote Ronde won, door te zegevieren in de Vuelta a España. Zijn overwinning, behaald terwijl hij reed voor Jumbo-Visma, was niet alleen een moment van triomf voor Kuss, maar voor het Amerikaanse wielrennen als geheel.

2024 was echter een uitdagend jaar voor Kuss. Nadat hij COVID-19 opliep, miste hij de Tour de France, waar van hem verwacht werd dat hij een cruciale rol zou spelen om Jonas Vingegaard te helpen zijn titel te verdedigen. Zijn poging om zijn Vuelta-kroon te verdedigen mislukte en Kuss eindigde op een verre 14e plaats, meer dan 20 minuten achter de winnaar. Hoewel de moeilijkheden van Kuss dit seizoen goed gedocumenteerd zijn, is het de moeite waard om te onthouden dat wielercarrières vol pieken en dalen zitten. Kuss blijft een van de meest getalenteerde klimmers ter wereld en met de juiste ondersteuning kan hij nog steeds terugkeren naar zijn beste niveau.

Jorgenson en Kuss vertegenwoordigen de knapste Amerikaanse vooruitzichten, maar hun aanwezigheid in de elite van de sport is relatief klein vergeleken met de grootte van het land. Europese renners hebben de sport de laatste jaren grotendeels gedomineerd en Amerikanen hebben moeite om door te breken. Renners als Pogacar, Vingegaard en Remco Evenepoel hebben de lat extreem hoog gelegd en hoewel de VS getalenteerde renners heeft voortgebracht, hebben ze het vaak moeilijk gehad om de consistentie en het succes van hun Europese tegenhangers te evenaren.

Een deel van het probleem ligt in de structuur van het Amerikaanse wielrennen zelf. Met beperkte financiering en een slinkende wedstrijdkalender krijgen Amerikaanse renners niet dezelfde ontwikkelingskansen als hun Europese collega's. Daarnaast heeft de sluiting van de Ronde van Californië de groei van het Amerikaanse wegwielrennen verder belemmerd, omdat jonge renners nu minder kansen hebben om op eigen bodem te koersen.

Terwijl het wegwielrennen met grote uitdagingen te maken heeft gehad, is het de moeite waard om op te merken dat andere fietsdisciplines een stijging in populariteit hebben gezien in de VS. Met name gravelracen is een grote trend geworden, met evenementen zoals Gravel">Unbound Gravel die eliterenners van over de hele wereld aantrekken. Gravelracen is een andere ervaring dan het traditionele wegwielrennen en combineert uithoudingsvermogen met technische off-roadvaardigheden. Het is een discipline die veel jonge Amerikaanse renners heeft weten te boeien.

De groei van het gravelracen roept een interessante vraag op: kan dit talent weghalen bij het wegwielrennen? Met meer prijzengeld, sponsormogelijkheden en media-aandacht voor gravelwedstrijden zien jonge atleten het misschien als een beter carrièrepad dan de steeds moeilijkere weg naar succes in het professionele wegwielrennen.

Waarom zijn er dan zo weinig Amerikanen in de voorhoede van het professionele peloton? Komt dat door een gebrek aan financiering, tanende interesse of zijn andere wielerdisciplines aantrekkelijker voor jongere atleten in de VS? In de komende artikelen duiken we dieper in de problemen waar het Amerikaanse wegwielrennen mee te maken heeft, van de basis tot de World Tour. We zullen ook de rol van gravelracen onderzoeken en ons afvragen of het Amerikaanse wielrennen zichzelf opnieuw kan uitvinden in de komende jaren.