Van alle veranderingen die nodig zijn in het professionele wielrennen na de tragische valpartij en het overlijden van
Muriel Furrer, springt het gebrek aan GPS-tracking het meest in het oog. Hoewel een dergelijk systeem verplicht is tijdens elite-evenementen voor zowel mannen als vrouwen, ontbrak het bij de juniorenwedstrijden tijdens het WK Wielrennen. Dit gebrek belemmerde de organisatie in het snel lokaliseren van de Zwitserse tiener, die na haar val in een afgelegen bosgebied buiten het zicht van anderen terechtkwam.
Volgens de Zwitserse krant Blick bevonden twee rensters zich in de buurt van Furrer op het moment van haar val tijdens de juniorenwedstrijd voor vrouwen, maar geen van hen zag de valpartij direct of besefte de ernst van de situatie. Het duurde anderhalf uur voordat ze werd gevonden, nadat was vastgesteld dat ze de koers niet had uitgereden en ook niet eerder de finish had gepasseerd.
"Dit had vermeden kunnen worden", zei de Belgische wielercommentator José De Cauwer tegen Sporza. "In elke fietscomputer of helm kun je tegenwoordig een trackingsysteem integreren, zo ben je altijd detecteerbaar - zeker bij een valpartij. Sinds dit jammerlijke voorval zou het toch een verplichting moeten zijn. De systemen bestaan, dus er moet niet meer over nagedacht worden, eigenlijk."
Het aantal sterfgevallen in de sport is de laatste jaren zorgwekkend gestegen. Hoewel er enkele nieuwe regels en protocollen zijn ingevoerd, bleek dit onvoldoende om nieuwe tragedies te voorkomen. Dit kan echter wel worden verbeterd door iets wat de junioren dit weekend niet hadden: GPS-tracking op de fiets. Een dergelijk systeem, dat geïntegreerd kan worden in een GPS-apparaat, rugnummer of zelfs de uitrusting van de renner, zou de organisatie in staat stellen om op elk moment de locatie van de renners te volgen.
"Verder zal valpartijen vermijden nooit echt honderd procent mogelijk zijn, zeker nu de snelheden hoger worden", zegt De Cauwer. "Maar er is zeker nog marge voor verbetering en we moeten daar met z'n allen ook naar blijven zoeken."
De Belg noemt ook een minder voor de hand liggende, maar mogelijke oplossing: het gebruik van specifieke airbags, die al in andere sporten worden ingezet, zoals in de paardensport. "Het zal enorm veel geld kosten om die technologie op punt te zetten en een nog grotere uitdaging om daar een investeerder voor te vinden, zodat het op een punt komt waar iedereen bereid is ermee te rijden. Maar daar zijn we voorlopig nog zeer ver van", legt hij uit. "Je mag die keuze ook nooit overlaten aan de renners, die zouden moeten inboeten op snelheid. Het zal een verplichting moeten worden."
