Nu zaterdag 3 augustus 2024 is het eindelijk zover. Om 11u10 starttijd krijgt een select peloton de Olympische wegrit in Parijs voor de wielen geschoven, een van de meest prestigieuze wedstrijden dit jaar en dus een waar veel renners van dromen. Het parcours zelf is lang en zit vol kleine beklimmingen en kasseiwegen onder ongetwijfeld het goedkeurend oog van een enorme menigte.
Mathieu van der Poel is de regerend wereldkampioen en is een van de hoofdrolspelers in een wedstrijd die naar verwachting chaotisch zal verlopen van start tot finish. Hier volgt alvast onze
voorbeschouwing.
De race vindt plaats in en rond Parijs over 274 kilometer. Een zeer lange dag op de fiets vol met kleine klimmetjes, die doen denken aan een voorjaarsklassieker. Het zal specialistenwerk worden geschikt voor het soort renner die uithoudingsvermogen koppelt aan explosiviteit. Er zitten een paar zeer pittige secties in waarna het peloton dan een laatste circuit vindt met nog twee ronden die elk drie beklimmingen bevatten. Het is echter geen klimmersparcours en dus haalbaar voor veel renners, maar het bevat uiteindelijk wel in totaal zo'n 2700 meters klimmen, net genoeg om te bedenken dat een sprinter hier de overwinning waarschijnlijk niet zal pakken.
Parijs - Parijs (Trocadero), 274,5 kilometer
De wedstrijd begint in het centrum van Parijs en vertrekt na 10 kilometer richting de buitenwijken en heuvelachtig terrein, waar veel aanvallen worden verwacht. Tot kilometerpaal 40 hebben we veel kleine klimmetjes waar een sterke groep naar boven kan. Daarna hebben we een paar uur glooiend, laten we zeggen voornamelijk vlak terrein.
Van kilometer 165 tot 205 wordt er een uur gekoerst met zes kleine beklimmingen waar aanvallen kunnen plaatsvinden zowel in de kopgroep als in het peloton. Een eerste selectie zal daar al zeker hebben plaatsgevonden of plaatsvinden. Geen van deze beklimmingen is overdreven zwaar, het zijn allemaal klimmetjes waar grote snelheden kunnen worden bereikt, maar dat is net wat deze koers zo gevaarlijk maakt, omdat veel renners de mogelijkheid zullen hebben om een gat te slaan, terwijl de pure klimmers het moeilijk zullen hebben om juist diezelfde grote verschillen te maken of gaten te dichten, zelfs op de beklimmingen zelf.
Na een klein vlak stuk gaan de renners terug naar het centrum van Parijs en krijgen ze nog een laatste rondje voor de kiezen met een paar klimmetjes.
De renners komen het circuit op via de kasseienklim die de Côte de la Butte Montmartre is. De beklimming is 1,1 kilometer lang aan 5,6%, met een paar bochten op de kasseiwegen. Vanaf daar komen de renners officieel in het laatste deel terecht, dat drie kleine klimmetjes bevat.
800 meter aan 5,2% (39,5 en 20 km te gaan), 600 meter aan 5,3% (34,5 en 15 km te gaan) en de klim naar Montmartre (47, 28 en 8,5 km te gaan) die de kop van de race zou moeten zijn die 1,1 km aan 5,6% is. Dit is echter niet meteen een plek dus waar je kunt wachten om het verschil te maken in de finale.
Montmartre is niet moeilijk genoeg om grote verschillen te maken of grote gaten te slaan. Dit is een wedstrijd waar vroege aanvallers zouden moeten kunnen profiteren, en in de laatste omloop is dat geen uitzondering. Na de slotklim is er een kleine afdaling en uiteindelijk 5 vlakke kilometers over de Seine tot de finish, over de renner en door de Jardin du Trocadero, met uitzicht op de Eiffeltoren. Wie deze race wint zal een verdiende winnaar zijn; hoewel de race niet de moeilijkste is zal tactisch inzicht en de juiste beslissingen nemen een basisvereiste zijn naast veel uithoudingsvermogen.
Het weer
Kaart Olympische Spelen Parijs 2024 mannen wegrace
In de dagen voorafgaand aan de race valt er wat regen, waardoor sommige wegen glad kunnen zijn. Op de dag van de wedstrijd zelf zou de lucht bewolkt maar droog moeten zijn, met een westelijk briesje. Het zou niet veel verschil moeten maken in de race, er zijn constante richtingsveranderingen vroeg en laat in de race en het stedelijke aspect van het laatste uur van de race maakt de impact van de wind daar vrijwel nihil.
Tactiek
Normaal gesproken werken in een wielerwedstrijd de knechten de hele dag door en komen de koplopers tegen het einde van de wedstrijd naar voren om hun energie zo efficiënt mogelijk te gebruiken. Maar dit is allesbehalve een gewone wedstrijd. We hebben geen teams met zeven of acht renners, maar een paar teams met vier renners en veel teams met drie, twee, één... De regerend Olympisch kampioen Richard Carapaz, die in topvorm is, kon niet eens meedoen omdat Ecuador maar één renner mocht opstellen. Dit lijkt ons ronduit belachelijk.
Als verwacht werd dat de wedstrijd zou eindigen in een sprint, of zoals in Tokio, een grote klim zou hebben met een duidelijke lijst van grote favorieten, dan zouden een paar nationale ploegen het er zeker over eens zijn om een renner naar voren te schuiven en proberen de wedstrijd te controleren. Hier is dat niet het geval. De wedstrijd is 274 kilometer lang! Zelfs bij een zeer hoog gemiddelde snelheid van 45 km/u zou dit een wedstrijd van 6 uur zijn. Ik garandeer je dat er geen enkele ploeg zal zijn die 4 of 5 uur zal willen werken om een ontsnapping te controleren op een terrein dat heuvelachtig is, maar dan wel een speciaal soort heuvelachtig. Deze wedstrijd mist beklimmingen waar de grote favorieten het verschil kunnen maken. Daarvoor zijn de beklimmingen te kort en zitten er te veel vlakke wegen tussen.
Dus... We zouden geen teams moeten hebben die willen controleren, we hebben 6 uur racen en genoeg kleine klimmetjes. Dit is uiteindelijk in het voordeel van degenen die vroeg aanvallen, want achter het gebrek aan duidelijke absolute favorieten zal iedereen proberen de druk op zijn rivalen te leggen. Ik verwacht veel 'groep 2 syndroom' ondanks dat het zo'n groot evenement is, en de ploegen met de meeste renners zullen niet proberen te controleren maar in plaats daarvan die renners gebruiken om mannen in de kopgroep te zetten en hun andere renners de hele dag achter wielen aan te laten rijden. Dat is wat DS' hier zal adviseren, vermijd verantwoordelijkheid ten koste van alles.
De kans is groot dat we vanaf het begin grote aanvallen zullen zien, inclusief favorieten. Grote renners als Mathieu van der Poel en
Wout van Aert zullen natuurlijk de hele dag gevolgd worden. Maar 'tweede kaarten' zoals hun ploegmaats Dylan van Baarle of
Jasper Stuyven kunnen op hun best net zo goed zijn in zo'n koers maar zullen minder gedekt worden, waardoor de kans groot is dat we een 'verrassende' winnaar krijgen. Dit is geen wedstrijd om een kopman te hebben en voor hem te werken (en dan hebben we het nog niet eens over het feit dat deze renners op zijn best maar 1 of 2 keer per jaar ploeggenoten zijn), ze rijden het hele jaar door voor verschillende teams en zullen niet veel zin hebben om hun eigen kansen op te offeren voor anderen. Je begrijpt dat chaos verzekerd is. Alle teams zullen de hele dag voor willen liggen op de concurrentie, ik verwacht aanvallen vanaf de start van zowel de kleine als de grote teams... Het laatste circuit is nog steeds moeilijk en de 6-uursrace maakt het meer mogelijk voor de grote favorieten om gaten te dichten op het einde, maar het zal erg moeilijk zijn om te controleren.
De teams
België - De sterkste ploeg, naar mijn mening. Wout van Aert toonde vorm in de tijdrit en ik verwacht dat hij hier goed zal zijn. Een lange wedstrijd, met veel niet steile beklimmingen en een vlakke sprint... Dit is perfect voor hem. Maar hij weet dat de sprint hier weinig tot niets zal uitmaken, het is een wedstrijd die beslist wordt door aanvallen en tactiek, waar hij erg goed in is. De ploeg heeft een ongelooflijk sterke Jasper Stuyven en Tiesj Benoot als 3e en 4e troefkaart die waarschijnlijk vanaf het begin zullen aanvallen. Ze hebben allebei het uithoudingsvermogen en de kwaliteit om een Olympische titel te winnen. Onderschat hen en de tactiek van de Belgen zeker niet.
De Belgen kunnen ook rekenen op
Remco Evenepoel die in topvorm is, zonder druk rijdt en ook een sterk is op dit parcours. Hij zal vermoeid geraken, dat is een probleem voor hem, maar als hij op een bepaald moment in de race een voorsprong neemt op zijn rivalen zal hij een nachtmerrie worden voor de anderen en zal het bijna onmogelijk zijn om om hem terug te halen. Een grote kanshebber op winst, maar tegelijkertijd een van de weinige renners die zich legitiem zou kunnen opofferen voor Wout van Aert (maar ALLEEN als het laat in de wedstrijd is en er renners zijn die teruggehaald moeten worden) gezien zijn extreme succes en hoeveel hij de laatste tijd al gewonnen heeft. Maar de beste tactiek voor België is natuurlijk om hem veel te laten aanvallen.
Nederland - Drie renners, en een veel minder sterk collectief dan België... De Nederlanders kunnen een probleem hebben. Dylan van Baarle is erg goed op dit type parcours maar zijn vorm is zeker een vraag na een wisselvallige zomer... Daan Hoole is een goede renner in vorm, maar niet sterk genoeg om hier met de groten mee te strijden voor de overwinning. Hij kan echter wel werken om een ontsnapping te controleren als dat nodig is, hoewel de ploeg 1 derde van zijn renners zal verliezen als waardevol wapen als dat gebeurt.
Mathieu van der Poel is de voor de hand liggende leider. Een echt talent in dit soort wedstrijden en hij is er bijna perfect voor gemaakt ook. Maar om hem te laten winnen moet Nederland aankomen op de laatste omloop met een gunstige positie en een kopgroep binnen bereik en dat is de moeilijke taak. Eerder, op de beklimmingen kan hij het verschil maken, uithoudingsvermogen is zijn terrein. Zijn vorm in de Tour was niet echt goed maar ik denk dat hij hier op zijn best zal zijn. En, niet te vergeten, het is precies dezelfde voorbereiding die hij vorig jaar deed voor het Wereldkampioenschap.
Frankrijk - De thuisploeg. Ik heb veel vertrouwen in de Fransen, ze hebben een duidelijk plan en kozen hun team op basis daarvan, zei bondscoach Thomas Voeckler meteen.
Christophe Laporte, in geweldige vorm in de Tour de France, is een gouden kanshebber voor de overwinning als je kijkt naar zijn klim-, uithoudings- en sprintcapaciteiten. Daarbij komt dat hij, ondanks het feit dat hij net zo goed is op dit soort parcours, minder zal worden gemarkeerd als van der Poel en van Aert. Laporte won de Europese Kampioenschappen vorig jaar op pure kracht en vertrouwde niet eens op zijn sprint. Dat en het gejuich van het thuispubliek kan een perfecte mix zijn voor succes.
Maar de Fransen hebben vier renners, allemaal klassiekerspecialisten. Julian Alaphilippe heeft net gewonnen in de Tsjechische Tour en lijkt een goede voorbereiding te hebben gehad. Naar mijn mening is hij geen partij meer voor iemand als Van der Poel zich in de debatten mengt. Maar zoals hij dit jaar heeft gedaan, zal hij waarschijnlijk de hele dag worden gebruikt als aanvaller en om te proberen te profiteren van het 'groep 2 syndroom' achterin. Hij won een etappe in de Giro d'Italia met precies deze tactiek. De ploeg heeft ook Valentin Madouas (winnaar van de heuvelachtige en lange Bretagne Classic vorig jaar) en Kévin Vauquelin (Tour de France etappewinnaar), allemaal renners die goed overweg kunnen met de beklimmingen. Dit is een erg sterke ploeg, de ploeg die het meest de sterkte van België benadert.
Denemarken - Vier rijders, maar grote kwaliteit. Het moet gezegd worden dat
Michael Morkov geen renner is die hier voor een resultaat kan vechten, hij kwam voor de baanwedstrijden. Vandaar dat Denemarken hem mogelijk kan inzetten om de hele race te werken. De focus zal vooral liggen op
Mads Pedersen, voormalig wereldkampioen op een vergelijkbaar heuvelachtig en stedelijk parcours. De Deen trok zich terug uit de Tour de France, maar is een perfecte renner voor zo'n lange en tactische wedstrijd.
Mattias Skjelmose en
Mikkel Bjerg zijn zeer gevaarlijke outsiders binnen de ploeg. Vrijbuiters die ook voor de aanval kunnen kiezen relatief vroeg in de koers.
Slovenië - Vier renners, maar zonder hun ster. Tadej Pogacar heeft zich teruggetrokken uit de wedstrijd, vooral omdat de nationale ploeg zijn verloofde Urska Zigart niet selecteerde voor de vrouwenwedstrijden, wat nergens op sloeg. Ze zullen oogsten wat ze zaaien, is de juiste uitdrukking. Een geblesseerde Primoz Roglic is er ook niet bij. De ploeg is nog steeds sterk, maar Matej Mohoric heeft zijn vorm niet gevonden tijdens de Tour de France, Jan Tratnik is vocaal uitgeput. Luka Mezgec is zeker een interessante outsider voor deze koers en Domen Novak voegt wat klimvermogen toe. Maar dit is een team dat volgens mij de top mist die ze aanvankelijk met Pogacar wel zouden hebben gehad.
Groot-Brittannië - Het laatste team met vier renners. Er zijn echter vragen. Joshua Tarling is een enorm talent en in topvorm, hij kan gevaarlijk zijn als hij alleen is, maar er is veel afstand en tactische noodzaak, wat komt met leeftijd en ervaring en dat zal zwaar voor hem zijn. Fred Wright is geselecteerd, maar om eerlijk te zijn is hij dit seizoen zichzelf niet geweest. De laatste keer dat hij meedeed was in de Tour de France waar hij buiten de tijdslimiet viel in een etappe. Tom Pidcock heeft net de MTB-race gewonnen, maar dat was zijn belangrijkste focus. Dit parcours, lang en zonder steile beklimmingen, zal moeilijk voor hem zijn om het verschil te maken, maar hij is zeker een kandidaat. Stephen Williams is een briljante puncheur, maar de beklimmingen zijn hier niet zijn type... De ploeg kan goed gebruik maken van hun aantallen, maar hun enige kans om de wedstrijd te winnen is door precies dat te doen, niet door een kop-tegen-kop gevecht aan te gaan met de grote favorieten.
USA -
Brandon McNulty, Matteo Jorgenson en
Magnus Sheffield komen binnen. Drie renners die naar mijn mening allemaal deze wedstrijd kunnen winnen, allemaal briljante tijdrijders die heel goed in een groep of alleen kunnen rijden... En ze worden zeker niet gedekt zoals sommige van hun rivalen. McNulty en Sheffield zijn zeker renners die vroeg in de wedstrijd moeten aanvallen, ze kunnen een kopzorg zijn voor elke achtervolgende groep, terwijl Jorgenson moet proberen om zijn eigen race te rijden en zich te concentreren op de laatste ronde. Ik twijfel er niet aan dat hij de benen heeft om zich te meten met de allerbesten hier en hij kan winnen in de klassiekers zoals hij heeft gedaan in Dwars door Vlaanderen;
Spanje - Een team dat moet aanvallen. Juan Ayuso's aanwezigheid hier is een groot vraagteken eerlijk gezegd weet ik niet wat ik van hem kan verwachten. Movistar duo Alex Aranburu en Oier Lazkano maakten indruk in de Tour de France, maar ze moeten anticiperen op de grote favorieten. Onderschat Lazkano niet als een rouleur en klassiekerspecialist, hij is een renner om bang voor te zijn, zelfs voor van der Poel en van Aert.
Italië - Elia Viviani is nog zo'n renner die er alleen maar is vanwege de baanwedstrijden, het heeft geen zin dat hij meedoet. Italië zou hem wel eens aan het werk kunnen zetten, als ze vertrouwen hebben in Alberto Bettiol. De Italiaan heeft in het verleden Vlaanderen gewonnen en staat bekend als een geweldige renner als hij in vorm is en lange afstanden rijdt... Luca Mozzato is ook een interessante renner, maar een die vertrouwt op zijn sprint en deze wedstrijd heeft te veel haaien voor hem om realistisch te streven naar een tweede plaats zoals hij deed in Vlaanderen.
Australië - Michael Matthews aan de leiding, maar hij was zichzelf niet tijdens de Tour de France. Ik moet zeggen dat hij dit seizoen sterk is geweest en misschien vindt hij hier zijn beste benen, maar Australië heeft met Simon Clarke en Ben O'Connor niet dezelfde diepte als andere ploegen en misschien moeten ze inderdaad hun chips in de race stoppen en hun vingers kruisen dat Matthews inderdaad iets speciaals vindt.
Zwitserland - Marc Hirschi, winnaar van de Czech Tour dit weekend, is een geweldige kaart om te spelen. Onder de radar, maar misschien in dezelfde vorm als enkele jaren geleden, kan hij het goed doen op de beklimmingen. Stefan Küng zal een renner zijn om vroeg aan te vallen en zijn motor proberen te gebruiken om rivalen onder druk te zetten.
Colombia - Santiago Buitrago en Daniel Martínez zijn hier. Er zit potentieel in de ploeg, maar deze twee lichtgewicht klimmers zijn geen renners om mee te doen in een daglange ontsnapping. De beklimmingen zijn niet steil, dus ze zijn niet in hun terrein; maar onder de juiste omstandigheden kunnen ze zeker enkele van de besten volgen en ze kunnen allebei de korte inspanningen heel goed aan.
Duitsland - Max Schachmann's 9e plek in de tijdrit doet de vraag rijzen over zijn vorm. Dit seizoen liet hij voor het eerst sinds jaren weer zijn beste niveau zien in Itzulia Baskenland en als hij die benen hier heeft kan hij heel interessant zijn. Nils Politt Bracht de Tour de France door in dienst van UAE, maar nu heeft hij de vrijheid, een geweldige vorm en in een ontsnapping kan hij een nachtmerrie zijn voor zijn rivalen;
Ierland - Ben Healy is de man om in de gaten te houden. Hij geeft de voorkeur aan zwaardere beklimmingen, maar dit parcours met de achtbaan van de hele dag is het soort parcours waar hij van houdt en hij is van nature een zeer agressieve renner, wat volgens mij een sleutelrol speelt in dit parcours.
Canada - Michael Woods is een goede puncheur maar dit parcours is niets voor hem. De hoop van het team is gevestigd op Derek Gee, die geen ervaring heeft in de klassiekers op dit niveau, maar ik denk dat hij de kracht en de benen heeft om op dit terrein bij de besten te horen;
Nieuw-Zeeland - Een van de meest verrassende onderschatte opstellingen naar mijn mening. Corbin Strong is net tweede geworden en heeft een etappe gewonnen in de Tour de Wallonie. Ik denk dat hij in topvorm is voor deze wedstrijd. Hij en Laurence Pithie zijn beide puncheurs met een zeer sterke sprint en ze zullen niet in de gaten worden gehouden door rivalen. Pithie heeft een probleem met zijn uithoudingsvermogen, maar hij heeft de hele zomer de tijd gehad om daaraan te werken. Beiden kunnen bedreigende renners zijn als ze naar de streep worden gebracht.
Eritrea - Biniam Girmay is een held voor het land en reed de Tour de France van zijn leven. Hij kan niet onderschat worden, maar ik denk dat dit geen wedstrijd voor hem is. De beklimmingen zullen zwaar zijn, hij rijdt in zijn eentje en na een groene trui in de Tour, betwijfel ik of veel renners met hem willen samenwerken als een sprint in een nederlaag moet eindigen.
Ecuador - Zonder Richard Carapaz wordt het moeilijk. Ecuador, regerend Olympisch Kampioen, kreeg slechts één plek, wat naar mijn mening belachelijk is.Jhonatan Narváez verdiende het vroeg dit jaar, door op belangrijke momenten in geweldige vorm te komen en Tadej Pogacar te verslaan op de eerste dag van de Giro d'Italia... Ze kunnen inderdaad nog winnen ik geloof in zijn potentieel, maar met één renner zal het moeilijk worden om de concurrentie te verschalken.
Portugal - Nelson Oliveira en Rui Costa aanwezig; de laatste is duidelijk de leider. Hij is niet in zijn beste vorm, maar als hij die vindt, kan hij een van de besten zijn, speciaal vanuit een vroege aanval. Ervaring, een goed uithoudingsvermogen en weinig te verliezen, hij weet hoe hij moet winnen van de grote jongens;
Een paar andere renners zoals Felix Grossschartner, Alexey Lutsenko, Toms Skujins, Attila Valter en Mathias Vacek kunnen het ook goed doen in deze wedstrijd, maar meestal zullen ze alleen zijn en het moeten opnemen tegen een veld van wereldklasse. Op hun beste dag is een Top10 zeker haalbaar, maar ze zullen wat geluk nodig hebben en een goed oog om de juiste beslissingen te nemen.
Voorspelling Olympische Spelen Parijs 2024 Elite wegwedstrijd mannen: *** Wout van Aert, Mathieu van der Poel, Christophe Laporte
** Jasper Stuyven, Remco Evenepoel, Mads Pedersen, Matteo Jorgenson
* Tiesj Benoot, Julian Alaphilippe, Tom Pidcock, Brandon McNulty, Oier Lazkano, Alberto Bettiol, Jhonatan Narváez, Michael Matthews, Marc Hirschi, Ben Healy
Pick: Christophe Laporte
