Pedal Punditry #1 | Is Tadej Pogacar terug op het niveau van Jonas Vingegaard; De eerste strijd tussen Van der Poel en Van Aert; Beste sprinter van 2024: Philipsen of Merlier?

In de Pedal Punditry van deze week kijken we naar de eerste confrontatie van het seizoen tussen Mathieu van der Poel en Wout van Aert, hoe Tadej Pogacar de indrukwekkende start van het jaar van Jonas Vingegaard evenaart, en wie tot nu toe de beste sprinter van het seizoen 2024 is.

De Volta a Catalunya is deze week absoluut een hoogtepunt, en er is één man die in de schijnwerpers staat. Tadej Pogacar was de grote favoriet voor alle drie de etappes, en hij leek in alle drie de etappes de sterkste te zijn. Op de openingsdag werd hij echter verrast door Israël - Premier Tech, dat Nick Schultz voorop liet wegglippen. Pogacar sprintte naar de tweede plaats, verreweg de sterkste van het peloton. Maar op de finishes bergop die volgden naar Vallter 2000 en Port Ainé was hij volledig onverslaanbaar. De Sloveen heeft de dominante prestaties van Jonas Vingegaard in Tirreno-Adriatico geëvenaard.

Terwijl beide renners de WorldTour-competitie domineren, rijst de vraag of Pogacar dit jaar in staat zal zijn om gedurende de hele drie weken van de Tour de France Vingegaard te evenaren, of zelfs te overtreffen - zoals hij deed in 2021. Het is een zware opgave, maar wel een die Pogacar nastreeft en waar hij goede tekenen van laat zien. "Als ik naar mijn wattages kijk, zijn die heel goed. Het gevoel op de fiets is een stuk beter vergeleken met voorgaande jaren," zei hij na zijn overwinning op Vallter 2000. Zijn 81 kilometer lange solozege in Strade Bianche was al een indicatie van de vorm waarin de renner van UAE Team Emirates verkeert, die daar pas aan zijn seizoen begon.

In Milano-Sanremo was hij de enige aanvaller op de Poggio di Sanremo, maar slaagde er niet in om het verschil te maken. Toen het terrein echter zwaarder wordt, heeft dit jaar nog niemand zijn wiel kunnen houden. Op Vallter 2000, een klim die eindigt op 2146 meter hoogte, wordt gezegd dat de Sloveen gedurende meer dan 31 minuten een gemiddelde van ongeveer 6,23 W/kg behaalde.

Jonas Vingegaard heeft naar schatting 6,68 W/kg gedurende 26 minuten gereden (in San Giacomo, Tirreno-Adriatico etappe 5) en 6,64 W/kg gedurende 27 minuten (in Monte Petrano, Tirreno-Adriatico etappe 6). Op papier zijn dit indrukwekkende cijfers, maar het betrof klimmen op lagere hoogte. In Tirreno was Vingegaard echter ongeëvenaard en wist hij enorme tijdsverschillen te creëren ten opzichte van Juan Ayuso en Jai Hindley (1:38 minuten wanneer beide etappes worden gecombineerd).  

Hoewel de cijfers van Pogacar niet zo hoog zijn, bevinden ze zich wel op hoogte, wat een belangrijk verschil maakt en een cruciale factor is in de Tour de France - vooral omdat Vingegaard gedijt in het hooggebergte en tijdens hoogtedagen. Niettemin wist Pogacar tijdens de twee bergop finishes van de Catalaanse wedstrijd tot nu toe 2:11 minuten te winnen op zijn naaste concurrent Mikel Landa. Vorig jaar stak de Sloveen in maart ver boven Vingegaard uit en bezorgde hij hem een bijna een zware nederlaag in Parijs-Nice met verschillende etappezeges. Dit jaar begint Vingegaard het seizoen met een betere vorm. Helaas zullen we geen directe strijd tussen de twee zien tot de Grand Boucle, aangezien ze grotendeels verschillende wedstrijdschema's volgen.

Vingegaard zal te maken krijgen met Primoz Roglic en Remco Evenepoel in de Itzulia Baskenland en het Criterium du Dauphiné, maar op basis van hun prestaties in Parijs-Nice lijkt het voorlopig niet waarschijnlijk dat ze een directe bedreiging zullen vormen voor de overwinning in de Tour de France. De prestaties van dit duo in de Giro d'Italia en het Criterium du Dauphiné zullen betere indicatoren zijn in de aanloop naar de Tour de France. Desalniettemin lijkt Pogacar zich in de afgelopen maanden nog verder te hebben ontwikkeld en is hij sterker aan het seizoen van 2024 begonnen dan sommigen zouden denken.

Mathieu van der Poel en Wout van Aert reden voor het laatst samen in de wereldbeker cyclocross in Benidorm, maar op de weg hebben ze elkaar niet meer ontmoet sinds de wereldkampioenschappen in Glasgow. In 2023 was het het jaar van Van der Poel, maar niet zozeer van Van Aert, en ze waren rechtstreeks met elkaar verbonden. In Parijs-Roubaix verloor de Belg zijn kans op de overwinning door een voortijdige lekke band, maar Van der Poel versloeg zijn rivaal op het WK cyclocross en het WK wegwedstrijd, twee wedstrijden die het seizoen van Team Visma | Lease a Bike hadden kunnen maken.

Dat heeft Van Aert echter niet ontmoedigd. Integendeel, het lijkt erop dat we precies het tegenovergestelde zien. De twee volgen totaal verschillende plannen in het voorjaar, waarbij ze, door de afwezigheid van Tadej Pogacar, de belangrijkste favorieten zijn om zowel de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix te winnen. Van der Poel sloot zijn cyclocross-seizoen succesvol af met een zesde wereldtitel in Tabor en heeft daarna een paar weken rust genomen. Dit werd gevolgd door een maand van intensieve training in aanloop naar zijn debuut op de weg in Milano-Sanremo, waar hij 10e werd maar een cruciale rol speelde in de overwinning van zijn ploeggenoot Jasper Philipsen. De vorm was goed voor de drager van de regenboogtrui en hij zou op de goede weg moeten zijn voor de kasseien.

Van Aert maakte begin februari zijn debuut in Spanje en stapte - en won - eerder dan normaal op de weg. Hij won na een massasprint in de Volta ao Algarve, maar zijn meest opmerkelijke prestatie was zijn overwinning in Kuurne-Brussel-Kuurne, terwijl hij ook derde werd in Omloop Het Nieuwsblad. In beide wedstrijden overtrof Team Visma | Lease a Bike de concurrentie volledig en slaagde ze erin de winst te behalen door hun eigen wedstrijdsituaties te creëren. Van Aert gaf toe dat hij niet in topvorm was, maar het was voldoende om resultaten te behalen. Ondanks een zeer succesvol weekend zagen we echter geen ontspannen Van Aert, maar een gefocuste atleet. Dit komt doordat hij slechts twee doelen heeft dit voorjaar: de Ronde van Vlaanderen en/of Parijs-Roubaix winnen. Nadat hij in voorgaande jaren al meermaals net naast de overwinning greep, is dat een absoluut doel voor dit jaar. Dit leidde ertoe dat hij niet deelnam aan het WK cyclocross en nu ook Parijs-Nice en Tirreno-Adriatico liet schieten, naast Milano-Sanremo.

De Belgische wielrenner heeft een alternatieve voorbereiding gevolgd door drie weken door te brengen op hoogte op de berg Teide in Tenerife, waar hij heeft getraind met Tiesj Benoot en Jan Tratnik, de winnaar van de Omloop. Met uitzondering van een zieke Christophe Laporte lijkt het erop dat het team gereed is voor de uitdaging die aanstaande vrijdag wacht in de E3 Saxo Classic, de belangrijkste voorbereidingsrace voor de Ronde van Vlaanderen. Hier zullen we getuige zijn van de vorm van beide kampioenen in de aanloop naar de reeks kasseiklassiekers. De beklimmingen van de Paterberg en de Oude Kwaremont zullen echte uitputtende tests vormen voor de spannendste evenementen van dit voorjaar.

Het is doorgaans lastig om te bepalen wie de beste sprinter in het peloton is, omdat de kunst van het sprinten veel meer omvat dan alleen de laatste sprint zelf. De resultaten worden vaak beïnvloed door factoren zoals de kwaliteit van de lead-out van renners, hun eigen positionering en de timing van hun inspanningen. Dit alles vormt een complex geheel van variabelen die uiteindelijk van elke sprint een soort Russische roulette maken. In 2023 kon je echter wel stellen dat Jasper Philipsen aan de top stond van dit spel, hij won vier etappes en de groene trui in de Tour de France, wat slechts een klein deel was van zijn in totaal 19 overwinningen gedurende dat jaar.

2024 is echter een nieuw jaar en toen de tellers in januari weer op nul werden gezet, begon een bekende naam als Philipsen snel terrein te winnen. Maar nog voordat Philipsen zijn eerste zege kon behalen, had voormalig ploeggenoot Tim Merlier dit seizoen al vijf overwinningen op zijn naam staan - twee in de Saudi Tour en drie in de UAE Tour. De UAE Tour staat bekend als de absolute maatstaf voor sprinters aan het begin van het seizoen, omdat veel toppers in het peloton afreizen naar het Midden-Oosten in de hoop op succes op de vele vlakke finales. Merlier was de winnaar van drie van de vier sprints, waarbij hij telkens te maken had met bijna complete chaos en een gebrek aan een goede lead-out - hij eindigde als tweede in de vierde sprint met een licht lekke achterband. Ondertussen slaagde Jasper Philipsen er tijdens het Openingsweekend niet in om de besten bij te houden in beide klassiekers. Het lijkt erop dat het sprintersveld een mogelijke verschuiving kan ondergaan, met een nieuwe opkomende koning aan de horizon.

Maar oude gewoontes zijn moeilijk te doorbreken, en met een riskante duik in de laatste bocht wist Jasper Philipsen zich vast te klampen aan het wiel van Merlier tijdens de tweede etappe van Tirreno-Adriatico, waar ze elkaar voor het eerst dit jaar troffen en vervolgens naar de overwinning reed. Het was een indrukwekkende prestatie en een tegenslag voor degenen die beweerden dat er een nieuwe sprintkoning opstond in het peloton. De renner van Soudal - Quick-Step kwam vervolgens niet meer in actie in een sprint, terwijl Philipsen tweede en vierde werd in etappes 4 en 7, achter Jonathan Milan. Milan zou in de toekomst deze positie kunnen betwisten, maar het is nog te vroeg om daar nu al uitspraken over te doen.

De twee rivalen kwamen elkaar tegen op de Nokere Koerse, waar Merlier terugvocht tegen Philipsen en de overwinning pakte op de laatste kasseienklim naar de Nokereberg. Philipsen was echter niet van plan om in de schaduw van zijn voormalige ploeggenoot te staan. Met een indrukwekkende eerste overwinning in Milano-Sanremo wist hij de hele wereld te imponeren, hoewel dit gebeurde in afwezigheid van andere topsprinters. Als bewezen klassiekerrenner heeft Philipsen nog steeds een positie te verdedigen tussen de snelle mannen, en Classic Brugge-De Panne was een cruciale locatie om dit te bewijzen. Gistermiddag zagen we opnieuw een spannende sprint, waarbij Philipsen na een botsing halverwege de sprint zich een weg baande door een zeer nauwe ruimte en vervolgens krachtig naar de overwinning sprintte, voor de protesterende Merlier. Beide hadden wat mij betreft een punt, maar het markeerde wel een nieuwe fase in de strijd tussen deze twee renners.

Op dit moment lijken beiden op een zeer vergelijkbaar niveau te zitten, en we worden getrakteerd op een ongelooflijke voorjaarsstrijd tussen deze twee Belgische sprinters. De laatste en ultieme confrontatie van de komende maanden zal waarschijnlijk plaatsvinden in Gent-Wevelgem, maar er is geen garantie dat beiden daar zullen strijden voor de overwinning. Merlier zal vervolgens koers zetten naar de Giro d'Italia, terwijl Philipsen opnieuw wil schitteren in de Tour de France.