1974 – Eddy Merckx’ beste seizoen ooit? Hoe verhoudt dat zich tot Tadej Pogačar in het moderne wielrennen

Toen Tadej Pogacar in 2024 de Giro d’Italia, de Tour de France en het wereldkampioenschap won – naast andere zeges – vroeg menigeen zich af of dit de beste wielerseizoen ooit was. Vijftig jaar eerder had echter één man die triple al gerealiseerd. Dat was uiteraard Eddy Merckx, de protagonist van het jaar 1974, dat we hier in detail fileren en afzetten tegen Pogacars campagne.

De Belg opende zijn seizoen met winst in de Trofeo Laigueglia, destijds in februari. Daarna volgden discretere uitslagen: 4e in de Giro di Sardegna, 12e in de Sassari–Cagliari en 6e in de Omloop Het Volk. De eerste grote afspraak was Parijs–Nice, waar Merckx opnieuw zijn klasse etaleerde: winst in de proloog, twee ritzeges en 3e in het eindklassement, geklopt door Joop Zoetemelk en Alain Santy.

In de Setmana Catalana werd Merckx tweede, opnieuw achter Zoetemelk, maar hij won zowel het puntenklassement als het bergklassement. Zijn klassiekercampagne leverde een reeks eervolle plaatsen op:

Voor de Giro werd Merckx 4e in de 4 Jours de Dunkerque, achter Walter Godefroot, Michael Wright en Freddy Maertens. In Italië tekende hij opnieuw voor een demonstratie: hij won de tijdrit, pakte nog een rit, en veroverde de eindzege voor Gianbattista Baronchelli en Felice Gimondi. Zonder adempauze stond hij vijf dagen later aan de start van de Tour de Suisse, waar hij in alle etappes top vijf reed en het eindklassement, de bergtrui en het puntenklassement won.

Een week later stond hij al in de Tour de France, waar zijn optreden historisch was: winst in de proloog, één van de twee individuele tijdritten en nog zes etappes. Met acht ritten (op 26, niet de huidige 21) reed hij onbetwist naar het geel, met meer dan acht minuten voorsprong op Raymond Poulidor en Vicente Lopez.

Na drie weken rust hervatte Merckx alsof er niets gebeurd was: 5e in de Leeuwse Pijl en 9e in de GP Union Dortmund. De grote afspraak volgde in Montréal, waar hij wereldkampioen werd (zijn derde en laatste), met op het podium de Fransen Poulidor en Mariano Martinez. Opmerkelijk: Pogacar kan dat kunststuk dit jaar evenaren in… Montréal.

Daar eindigde de campagne niet. Merckx won het Critérium des As, werd 6e in de Circuit de l’Aulne, 5e in de Coppa Agostoni, 2e in de Giro di Lombardia (alleen geklopt door Roger De Vlaeminck), 4e in A Travers Lausanne, en won de Escalada a Montjuïc, inclusief alle drie de etappes op dezelfde dag, en sloot af met 3e in de Trofeo Baracchi.