"Na de finish stortte ik in" - Thymen Arensman onthult hoe diep hij moest gaan om Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard van zich af te houden tijdens opvallende Tour de France etappe-overwinningen

Jarenlang gold Thymen Arensman als de Nederlandse belofte voor het klassement. Maar pas in de Tour de France van 2025 — een editie gedomineerd door Tadej Pogačar — kwam zijn doorbraak. Met twee indrukwekkende etappezeges zette de INEOS Grenadiers-renner eindelijk zijn naam tussen de groten. Toch was zijn succes volgens Arensman minder een kwestie van wattages, en meer van mindset.

Zijn eerste ritzege kwam op de flanken van Luchon–Superbagnères, waar hij wereldkampioen Pogačar uit de kopgroep hield en solo de winst pakte. Enkele dagen later deed hij het nog eens over: een late aanval in La Plagne, waarmee hij Jonas Vingegaard twee seconden voorbleef. “Ik ging er volledig overheen,” vertelt Arensman aan Helden Magazine. “Na de finish stortte ik in. Zo diep moet je gaan als je vecht tegen gasten als Pogačar en Vingegaard.”

De beelden van een uitgeputte Arensman, leeggereden en trillend over de meet, vatten de emotie van dat moment samen: bevrijding. Voor het eerst sinds zijn dagen bij Team Sunweb liet hij zien waartoe hij echt in staat is.

Begin 2025 gooide Arensman het roer om. Een nieuwe coach, een ander trainingsschema — maar vooral een mentale reset. “Uiteindelijk is wielrennen een bijzaak,” zegt hij. “Een belangrijke, dat wel. Maar als je het het middelpunt van je leven maakt, raak je in conflict met jezelf. Dat heb ik te lang gedaan.”

Door die verschuiving van perspectief verdween de druk die hem jarenlang had verlamd. Waar hij vroeger panikeerde bij tegenslag, bleef hij nu kalm. In de Giro d’Italia verloor hij tijd, maar herpakte zich in de Tour of the Alps met een ritzege. Tegen de tijd dat de Tour begon, reed hij met de vrijheid die hij altijd zocht.

Hoewel zijn Tourzeges de headlines haalden, noemt Arensman zijn derde plaats in Parijs–Nice het belangrijkste resultaat van zijn seizoen. “Mijn coach en ik weten wat erachter zit,” legt hij uit. “Mensen zien alleen een uitslag of een podiumfoto. Ze zien niet de maanden van werk, de twijfel, de kleine stappen. Dat proces is waar ik het meest trots op ben.”

Daar, in Parijs–Nice, kreeg hij de bevestiging dat zijn nieuwe aanpak werkte — fysiek én mentaal.

Voor 2026 richt Arensman zich op het klassement van een Grote Ronde. Daarnaast wil hij verder investeren in zijn tijdritcapaciteiten, een discipline waarin hij nog groeimarge ziet. “Ik heb niet alle antwoorden,” zegt hij nuchter. “Maar ik heb geleerd om te geven wat ik heb, de uitkomst te accepteren en vooruit te kijken. Dat is de manier waarop ik nu koers.”

Die eenvoud is misschien wel zijn grootste kracht. Thymen Arensman heeft geleerd dat loslaten soms de enige manier is om echt te versnellen.