ANALYSE: Waarom wil het voor Wout van Aert niet lukken in de Monumenten?

Wout van Aert wordt algemeen beschouwd als een van de meest veelzijdige wielrenners van zijn generatie. De Belg blinkt uit in vrijwel elke discipline: cyclocross, tijdrijden, sprinten en zelfs klimmen. Deze veelzijdigheid maakt hem tot een van de meest complete renners in het peloton. Toch heeft de 30-jarige, ondanks zijn indrukwekkende palmares en grootse prestaties in de Tour de France, slechts één Monument op zijn naam staan: Milano-Sanremo in 2020. In vergelijking met zijn eeuwige rivaal Mathieu van der Poel, die al zes Monumenten heeft gewonnen, is dat opvallend weinig voor een renner van zijn kaliber.

Waarom heeft Van Aert dan niet meer Monumenten gewonnen? Ligt het aan pech, de constante aanwezigheid van sterke concurrenten zoals Van der Poel en Tadej Pogacar, of speelt er meer mee? Laten we zijn carrière eens nader bekijken om te achterhalen waarom hij minder vaak slaagt in deze grote koersen dan zijn talent doet vermoeden. Bron: CyclingUpToDate.

Lees ook

Jonge Belgische wielrenner Tuur Hancke (19) plotseling overleden op de dag van zijn verjaardag

Welke koersen heeft hij gewonnen?

Wout van Aerts enige overwinning in een Monument tot nu toe kwam in de editie van 2020 van Milano-Sanremo, een koers die perfect aansluit bij zijn sterke punten. Het beslissende moment speelde zich af op de Poggio, waar Van Aert een aanval van de toenmalige wereldkampioen Julian Alaphilippe counterde. Samen daalden ze af richting de finish, waar Van Aert de Fransman klopte in een sprint. Deze overwinning leek het startpunt van een indrukwekkende reeks te worden, en velen verwachtten dat dit de eerste van vele Monumenten zou zijn.

Toch heeft dit succes zich niet vertaald in meer overwinningen in Monumenten. Van Aert is er wel vaak dichtbij geweest, met onder andere een tweede plaats in de Ronde van Vlaanderen in zowel 2020 als 2022, een derde plaats in Parijs-Roubaix in 2022, en meerdere Top vijf-klasseringen in Luik-Bastenaken-Luik en andere klassiekers. Buiten de Monumenten heeft hij ook aansprekende zeges geboekt, zoals in Strade Bianche, de Amstel Gold Race en Gent-Wevelgem.

Hoewel deze resultaten indrukwekkend zijn, valt het gebrek aan extra overwinningen in Monumenten op, zeker gezien zijn exceptionele prestaties in de Tour de France. Renners zoals Mads Pedersen zouden een Monument als het ultieme hoogtepunt beschouwen, maar voor iemand met Van Aerts kwaliteiten lijkt het gemis aan meer Monumenten haast onbevredigend. Is dit slechts een kwestie van pech, of zit er meer achter?

Was het pech of waren zijn rivalen beter?

Pech heeft zonder twijfel een rol gespeeld in zijn gemiste kansen op meer Monumenten. Mechanische problemen, valpartijen en blessures hebben zijn ambities in cruciale wedstrijden regelmatig gedwarsboomd. Een treffend voorbeeld is de Parijs-Roubaix van 2023, waar een lekke band op een beslissend moment zijn hoop op een podiumplaats definitief de kop indrukte.

Mathieu van der Poel en Wout van Aert zijn twee van de meest complete renners uit de geschiedenis

Daarnaast is het onmiskenbaar dat Van Aert concurreert in een tijdperk van uitzonderlijke eendagsrenners. Mathieu van der Poel, Tadej Pogacar, Remco Evenepoel en Julian Alaphilippe hebben stuk voor stuk indrukwekkende prestaties geleverd in Monumenten, vaak ten koste van Van Aert. Pogacars dominantie op lange beklimmingen heeft hem bijna onaantastbaar gemaakt in koersen als Luik-Bastenaken-Luik, terwijl Van der Poels technische beheersing van de kasseien hem meermaals de winst heeft opgeleverd in wedstrijden als de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix.

Dit roept een intrigerende vraag op: ligt het aan de pure pech om zulke formidabele concurrenten te treffen, of speelt er iets fundamenteels dat Van Aert belemmert om zijn talent om te zetten in meer overwinningen? Laten we eens nader kijken naar de rol van Mathieu van der Poel.

Lees ook

Sven Nys vindt zoon Thibau geen typische crosser: "Hij moet voor de weg kiezen met zijn talent"

Van Aert vs Van der Poel: Tegenstrijdige carrières

Wout van Aert en Mathieu van der Poel worden vaak gezien als elkaars grootste rivalen in het moderne wielrennen, met een vergelijkbare stijl en veelzijdigheid. Toch is er een opvallend verschil in hun carrières: waar de een excelleert in de Monumenten, schittert de ander in de Grote Rondes.

Van der Poel heeft zichzelf gevestigd als een specialist in Monumenten, met zes overwinningen: drie in de Ronde van Vlaanderen (2020, 2022, 2024), twee in Parijs-Roubaix (2023, 2024) en één in Milano-Sanremo (2023). Van Aert daarentegen heeft slechts één Monument achter zijn naam, Milaan-Sanremo in 2020. Daar staat tegenover dat hij in de Tour de France indruk heeft gemaakt met maar liefst negen ritzeges, variërend van sprints en tijdritten tot bergritten. Van der Poel heeft in de Tour slechts één etappe gewonnen, in 2021.

De veelzijdigheid van Van Aert maakt hem een unieke kracht in de Tour de France. Zijn negen ritzeges omvatten een breed scala aan disciplines, waaronder een overwinning op de legendarische Mont Ventoux en het winnen van de groene trui. Het vermogen om zowel in een sprinterswedstrijd als op een bergrit te domineren, is zeldzaam en benadrukt zijn uitzonderlijke talent.

Van der Poel daarentegen speelt in de Tour vaak een meer ondersteunende rol. Zijn enkele ritzege in de Tour komt grotendeels voort uit zijn werk om ploeggenoot Jasper Philipsen aan sprintoverwinningen te helpen. Dit staat in contrast met Van Aert, die ondanks zijn rol als superknecht voor Jonas Vingegaard in het hooggebergte, ook ruimte krijgt voor persoonlijke ambities.

Toch blijft het contrast in Monumenten groot. Van der Poel heeft zich bewezen als een dominante kracht in de grootste eendagskoersen, terwijl Van Aert, ondanks zijn ongeëvenaarde veelzijdigheid, verrassend weinig Monumenten aan zijn erelijst heeft toegevoegd. Dit roept vragen op over strategie, rivalen en wellicht het verschil in prioriteiten binnen hun carrières.

Waarom is Van Aert zo goed in de Tour de France?

Het succes van Van Aert in de Tour de France is te danken aan meerdere factoren. Allereerst zorgen zijn veelzijdigheid en allround capaciteiten ervoor dat hij op vrijwel elk terrein een kanshebber is. Of het nu gaat om een vlakke sprint, een heuvelachtige ontsnapping of een tijdrit, Van Aert weet telkens indruk te maken. Zijn tactische intelligentie en scherpe koersinstinct stellen hem in staat om zich op de juiste momenten in ideale posities te manoeuvreren, terwijl zijn indrukwekkende kracht hem in staat stelt om rivalen af te schudden of in de slotfase te verslaan.

Wout van Aert was de afgelopen jaren een van de uitblinkers in de Tour de France

Daarnaast speelt de aard van de Tour, met zijn opzet over meerdere etappes, in Van Aerts voordeel. Zijn consistentie komt hier volledig tot zijn recht: waar een enkele slechte dag in een Monument fataal kan zijn voor de winstkansen, biedt de Tour herhaaldelijk nieuwe mogelijkheden om te excelleren. Dit verklaart deels waarom hij in de Tour weet te schitteren terwijl hij moeite heeft om zijn palmares in de Monumenten uit te breiden.

Wordt 2025 dan het jaar waarin Wout van Aert meer Monumenten kan winnen?

De vraag blijft: kan Wout van Aert de obstakels overwinnen en meer Monumenten aan zijn palmares toevoegen? Hij beschikt zonder twijfel over het talent en de fysieke kwaliteiten, maar op 30-jarige leeftijd begint de tijd te tikken, en zijn veelzijdigheid zal niet eeuwig standhouden.

Mentale factoren spelen wellicht ook een rol. Als een van de grootste renners uit België draagt Van Aert een enorme druk, vooral in de gekoesterde wedstrijden zoals de Ronde van Vlaanderen en Luik-Bastenaken-Luik. In een land waar wielrennen bijna een religie is, liggen de verwachtingen van fans en media altijd torenhoog. Het verlangen om zijn land een nieuwe overwinning in een Monument te bezorgen, kan zowel een motivatie als een extra last zijn.

Laten we één ding niet vergeten: Wout van Aert is zonder twijfel een van de beste renners van zijn generatie. Er is geen reden waarom hij niet in staat zou zijn om meer Monumenten te winnen. Hij blijft de meest geduchte rivaal van Mathieu van der Poel in de klassiekers.

Neem het afgelopen voorjaar: terwijl Van der Poel zowel de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix op zijn naam schreef, moest Van Aert door een blessure noodgedwongen toekijken. Als hij komend voorjaar fit en gezond blijft, heeft hij alle kans om de rollen om te draaien en mogelijk zelf twee Monumenten achter elkaar te winnen.

Lees ook

Wout van Aert en Visma-ploeggenoten verkennen Vlaamse wegen in voorbereiding op voorjaarsklassiekers