ANALYSE: Keert Primoz Roglic in 2025 terug naar de Tour de France?

Primoz Roglic heeft een van de meest indrukwekkende palmaressen in het huidige peloton. Hij is viervoudig winnaar van de Vuelta a Espana, veroverde de Giro d’Italia in 2023 en heeft Olympisch goud op zijn naam staan - een CV waar de meeste renners alleen maar van kunnen dromen.

Toch ontbreekt één cruciale overwinning in zijn lijst van prestaties: de Tour de France. Hoewel Roglic de eerste Sloveen was die een Grote Ronde won, werd hem in 2020 op dramatische wijze de kans ontnomen om de eerste Sloveense Tourwinnaar te worden, toen zijn landgenoot Tadej Pogacar op de beslissende dag de gele trui veroverde.

Sindsdien heeft Roglic meerdere memorabele overwinningen geboekt, maar zijn stempel op de Tour de France heeft hij nog niet gedrukt. Recent grapte hij dat hij zijn wedstrijdkalender voor 2025 wellicht zou afstemmen op de wedstrijden die Pogacar overslaat. Hoewel hij dit met een knipoog zei, heeft Roglic zijn deelname aan de Tour volgend jaar nog niet bevestigd.

Laten we eens onderzoeken of Roglic in 2025 alsnog terugkeert naar de Tour en welke uitdagingen hem in het verleden parten speelden in de Franse wielerronde.

Het eerste seizoen van Primoz Roglic bij Red Bull - BORA - Hansgrohe kende hoogte- en dieptepunten. Na een bescheiden resultaat in Parijs-Nice en een valpartij tijdens de Ronde van het Baskenland in april, herpakte Roglic zich met een overwinning in het Critérium du Dauphiné in juni. Het leek erop dat de Sloveen, samen met zijn nieuwe team, klaar was om in de Tour de France de strijd aan te gaan met Tadej Pogacar en zijn voormalige ploeggenoot Jonas Vingegaard.

Helaas werd de Tour-campagne van de Sloveen opnieuw gedwarsboomd door een valpartij. In september maakte hij echter zijn comeback in de Vuelta a Espana, waar hij voor de vierde keer succesvol was. Hiermee sloot hij het seizoen 2024 toch met een positief resultaat af.

"Tadej is nu bijna onverslaanbaar, of in elk geval moeilijk te evenaren. Maar je weet nooit wat het volgende seizoen zal brengen", zei Roglic over zijn landgenoot in een interview met Marca. Ondanks de onzekere toekomst blijft Roglic hoopvol: "Natuurlijk zou ik graag de Tour winnen, maar als dat niet lukt, ben ik nog steeds tevreden met mijn palmares."

Na zijn overstap van Jumbo-Visma naar zijn nieuwe team, Red Bull - BORA - Hansgrohe, keerde Roglic dit jaar terug naar de Tour de France. Hij maakte een sterke indruk en behaalde in juni de overwinning in het Critérium du Dauphiné, de belangrijkste voorbereiding op de Tour. Hoewel hij niet als de grote favoriet voor de eindzege werd gezien, werd hij wel vaak als podiumkandidaat genoemd, mits hij op zijn fiets kon blijven zitten.

Maar al snel bleek de Sloveen het zwaar te hebben. In de tweede etappe, op de San Luca-klim, werd hij al vroeg gelost en verloor hij tijd. Ook op de legendarische Galibier-klim leek hij niet zijn gebruikelijke sterke zelf te zijn. Pas in etappe 11, in het Centraal Massief, leek Roglic weer op te veren, toen hij een aanval van Pogacar volgde, die aanvankelijk sterker leek dan die van Vingegaard en Evenepoel. Helaas kreeg Roglic opnieuw te maken met pech: in de laatste kilometers van de etappe viel hij in een haarspeldbocht, wat zijn kansen verder belemmerde.

Dit was een voorbode van wat er nog zou komen. De volgende dag, in etappe 12, kwam Roglic hard ten val in een vlakke etappe en verloor hij minuten op zijn rivalen, waardoor hij uit het klassement viel. Maar het was erger dan alleen tijdverlies: Roglic liep een breuk in zijn onderrug op en moest zich, net zoals in 2021 en 2022, terugtrekken uit de Franse Grote Ronde.

Zijn uitvallen in de Tour de France in 2021 en 2022 waren beide zware tegenslagen. In 2021 kwam zijn koers abrupt tot een einde na een harde val in etappe 3, waardoor hij ernstige kneuzingen opliep. Ondanks zijn pogingen om door te rijden, dwong de pijn hem om zich uiteindelijk voor etappe 9 terug te trekken. Het was een harde klap, zeker omdat Roglic dat jaar in uitstekende vorm verkeerde en erop gebrand was om zijn verlies tegen Pogacar te wreken en de gele trui te bemachtigen.

Het jaar daarop was de Tour van 2022 niet minder zwaar voor Roglic. In etappe 5, de beruchte kasseienrit, kwam hij opnieuw ten val, wat resulteerde in een ontwrichte schouder en aanzienlijke rugklachten. Hoewel hij nog een tijdje doorreed, moest hij uiteindelijk in etappe 15 opgeven, een voortijdig einde door de oplopende gevolgen van zijn blessures. De Tour van 2022 markeerde een belangrijk moment in Roglic zijn carrière bij Jumbo-Visma, omdat zijn val samenviel met de opkomst van zijn ploeggenoot Vingegaard, die zich van de tweede naar de eerste plaats wist te werken. Net zoals Roglic in 2020 door zijn landgenoot werd verslagen, werd hij in 2022 van de troon gestoten door Vingegaard.

Natuurlijk was het niet altijd een verhaal van pech voor Roglic in de Tour. Zijn eerste ritzege behaalde hij in 2017 tijdens etappe 17, een zware bergrit waarin hij een verbluffende solo-ontsnapping wist te realiseren. Zijn kracht werd duidelijk toen hij aanzette op de Col du Galibier, wat hem als een toekomstige kanshebber aankondigde. Zijn prestaties in het algemeen klassement in eerdere edities, met name in 2020, bevestigden ook zijn vermogen om mee te strijden op het hoogste niveau, ondanks het feit dat de eindzege hem uiteindelijk niet gegund was.

Helaas zal de Tour van 2020 waarschijnlijk altijd met Roglic geassocieerd worden. Na 11 dagen de gele trui gedragen te hebben, leek hij de controle over de koers veilig te stellen tot de voorlaatste etappe, de tijdrit naar La Planche des Belles Filles. Met een voorsprong van bijna een minuut leek alles in zijn voordeel, maar het werd de dag van een dramatische wending. Tadej Pogacar produceerde een buitengewone rit en wist Roglic in te halen, waarmee hij de gele trui veroverde en de eindzege op zijn naam schreef. Het verlies van Roglic was niet te wijten aan een gebrek aan inspanning, maar aan een uitzonderlijke prestatie van zijn landgenoot.

Op 35-jarige leeftijd is Primoz Roglic nog steeds een van de meest succesvolle renners van zijn generatie, maar de kans op een Tour de France-overwinning wordt steeds kleiner. In de geschiedenis van de Tour hebben enkele renners hun leeftijd getrotseerd om de overwinning te behalen. De oudste winnaar was Firmin Lambot, die in 1922 op 36-jarige leeftijd zegevierde. Niet veel later schreef Cadel Evans geschiedenis door de Tour van 2011 op 34-jarige leeftijd te winnen, waarmee hij de oudste winnaar in het moderne tijdperk werd. Deze overwinningen benadrukken het uithoudingsvermogen en de ervaring die doorgewinterde renners in de sport kunnen brengen. Voor Roglic, nu 35, zijn deze voorbeelden een herinnering dat het winnen van de Tour op oudere leeftijd, hoewel zeldzaam, nog steeds mogelijk is.

De grootste uitdaging voor Roglic lijkt echter het concurrentieveld. Terwijl de ongelooflijke capaciteiten van Tadej Pogacar en Jonas Vingegaard duidelijk zijn, die Roglic de afgelopen jaren telkens verslagen hebben, lijkt ook Remco Evenepoel nu een stap dichterbij te komen. De Belg is tien jaar jonger dan Roglic, en zijn indrukwekkende debuut in de Tour de France dit jaar wijst erop dat hij in de toekomst ongetwijfeld een belangrijke rol zal spelen.

De carrière van Roglic is gekenmerkt door zowel glorieuze overwinningen als hartverscheurende nederlagen, vooral in de Tour de France. Hoewel de Sloveen heeft aangegeven tevreden te zijn met zijn prestaties, zelfs als hij nooit de Tour wint, is de kans om nogmaals te strijden voor de gele trui niet oneindig. Als hij besluit de Tour van 2025 over te slaan, zou dit wel eens het einde kunnen betekenen van zijn realistische kansen op de felbegeerde overwinning.