Op 23.12. werd in de Superprestige Heusden-Zolder gekoerst, de laatste wedstrijd vóór Kerstdag. De verwachtingen waren hoog, vooral door de afwezigheid van Lucinda Brand, wat de koers wijd open maakte.
Amandine Fouquenet greep haar kans optimaal.
De Française plaatste net voor de slotronde de beslissende aanval, glipte weg uit een kleine kopgroep met
Inge van der Heijden,
Aniek van Alphen en
Blanka Kata Vas en reed naar een prestigieuze solozege in België, meteen haar eerste zege buiten Frankrijk. Vas en Van Alphen maakten het podium compleet.
De mooiste zege uit haar carrière
Na de finish verborg Fouquenet haar emoties niet. “Dit is de mooiste overwinning uit mijn carrière,” zei ze. “Ik ben natuurlijk al twee keer Frans kampioene geweest. Maar winnen in België is van een heel andere orde,” aldus haar reactie
bij Sporza.
De timing kon niet beter, want haar toekomst is nog onduidelijk. De Arkéa-renster heeft nog geen ploeg gevonden voor het wegseizoen 2026, aangezien haar team op 01.01. ophoudt te bestaan. “Hopelijk helpt deze zege me aan een nieuw contract. Het liefst bij een ploeg waar ik wegwielrennen en veldrijden kan blijven combineren.”
Fouquenet is Frans kampioene, maar heeft nog geen ploeg voor 2026
Gemengde gevoelens bij de tegenstand
Blanka Vas, tweede aan de streep, was opgelucht na een moeilijke periode eerder in het veldritseizoen. “Ik ben heel blij met deze tweede plek,” zei ze. “Na de Koppenberg (begin november) had ik het lastig en sloeg ik enkele crossen over.”
Gevraagd naar de momenten die de achtervolging ontregelden, wuifde Vas die weg als koersincidenten. “Ik dacht dat Van der Heijden op kop zou gaan rijden, maar plots stopte ze. En ik zat al helemaal op de limiet. Over een schouderduw: dat was een koersincident. We zaten elkaar als achtervolgende groep in de weg.”
Voor Van Alphen was de situatie echter niet correct. “Die fase in de bocht na de tweede materiaalpost was niet zuiver. Een van ons drieën zou het kind van de rekening zijn, en dat werd Van der Heijden.”
Aarzeling in de achtervolging bleek beslissend voor Fouquenets zege. “Blanka keek naar ons met de vraag waarom we niet reden, maar wij dachten aan het algemeen klassement. Zo werd het een tactisch steekspel.”