Alpecin-Deceuninck voerde de boventoon in
Parijs-Roubaix 2024, waar
Mathieu van der Poel en
Jasper Philipsen opnieuw schitterden. We analyseren hoe de Belgische ploeg hun overwinningsstrategie voorbereidde en uitvoerde met speels gemak.
#1: Vlucht wordt gevormd met Kasper Asgreen, Rasmus Tiller en andere gevaarlijke renners De ontsnapping van de dag in Parijs-Roubaix is altijd een intense strijd, oftewel het hoogtepunt waar wielrenners het hele jaar naar uitkijken. Dit jaar begon het gevecht al na 22 kilometer, toen een selecte groep bestaande uit Liam Slock, Kasper Asgreen, Kamil Malecki, Rasmus Tiller, Gleb Syritsa en Per Strand Hagenes met succes een aanval lanceerde. Hoewel het begin van de koers relatief kort was, zorgden talloze pogingen tot aanvallen ervoor dat de snelheden hoog bleven en vermoeidheid zich opstapelde in het peloton.
Met gunstige windomstandigheden, waardoor het snelheidsrecord in Roubaix opnieuw werd gebroken, en ervaren renners op de voorgrond, kon het peloton het gat nooit te groot laten worden. De druk bleef constant hoog. Teams zoals Lidl-Trek en Alpecin-Deceuninck werkten hard om het tempo hoog te houden aan de achterkant, terwijl individuele renners zoals Dries de Bondt en Dusan Rajovic later probeerden het gat te dichten - een actie die veel energie en middelen vergde. Zo werd het toneel langzaam maar zeker opgebouwd voor een spannende ontknoping.
Nog 237 km te gaan: 7 van de 9 vluchters gaan de weg op
#2: Jonathan Milan crasht uit de race. Joshua Tarling, Laurenz Rex en Nils Politt betrokken Alpecin had dit voorjaar een belangrijke troef in handen door het vermijden van valpartijen. Alle drie hun kopmannen voor de kasseien arriveerden in topvorm. Hoewel Gianni Vermeersch ten val kwam in Dwars door Vlaanderen, zou je dat niet zeggen gezien zijn prestaties in Vlaanderen en Roubaix, terwijl Van der Poel en Philipsen ongeschonden en in perfecte staat verkeerden voor de Monumenten. Dit in tegenstelling tot veel andere renners, waaronder Wout van Aert, Jan Tratnik, Dylan van Baarle en Jasper Stuyven, die zelfs niet aan de start verschenen.
Tijdens de race vielen nog meer mogelijke kanshebbers voor een goed resultaat. Met nog 221 kilometer te gaan vond de grootste - en gelukkig enige betekenisvolle - valpartij plaats in het peloton, waardoor Jonathan Milan werd uitgeschakeld. Milan, de wildcard van Lidl-Trek, had na zijn succes in Gent-Wevelgem potentieel gevaarlijk kunnen zijn op de vlakke kasseien van Roubaix. Dit was nu niet meer het geval, waardoor de Amerikaanse ploeg niet langer kon profiteren van het aantal renners, zoals bij Visma. Nu waren beide rivalen van Alpecin ernstig verzwakt.
Nog 221 km te gaan: Massale valpartij ziet verschillende favorieten de grond raken
#3: Alpecin-Deceuninck neemt de leiding in de wedstrijd
In Viesly à Quiévy, de tweede sector van de wedstrijd, werd al snel duidelijk hoe de koers zou verlopen. Alpecin-Deceuninck nam de leiding in het peloton en dit was geen toeval, ze hadden de vrijheid om dit te doen, wat dit moment tot sleutelmoment nummer 1 maakte. Terwijl er gestreden werd om een goede positie, lieten andere teams zich echter van de kop van het peloton vallen toen de race de kasseien opreed, waardoor Alpecin het grootste deel van het werk moest opknappen. Dit resulteerde in vermoeidheid en hoewel er geen directe aanvallen plaatsvonden, verdeelde het hoge tempo het peloton. Hierdoor was de Belgische ploeg sterk vertegenwoordigd toen het peloton splitste in bepaalde sectoren.
Dit was een belangrijk moment in de race, omdat andere teams veel mankracht verloren, terwijl het Alpecin in staat stelde om nog gemakkelijker vooraan te blijven rijden, aangezien concurrerende teams niet dezelfde capaciteit hadden om te vechten voor positie, zelfs niet bij het ingaan van de sectoren. Tot dusver speelde alles in het voordeel van de dominante ploeg. Er ontstonden zelfs kortstondige waaiers, maar deze hadden geen beslissende invloed op de uitkomst van de race.
Alpecin-Deceuninck rijdt de tweede sector van de wedstrijd met 6 renners op kop van het peloton
Nog 154 km te gaan: Peloton uitgestrekt in de tweede sector van de wedstrijd
Nog 150 km te gaan: Waaiers in het peloton terwijl Alpecin vooraan rijdt
#4: Het veld verliest diepte. Minder renners om Alpecin aan te vallen
Op dit moment was het peloton nog relatief intact, maar nog een aantal renners zou hun kansen om te strijden voor Roubaix verliezen. Laurenz Rex, winnaar van Le Samyn en vorig jaar in de Top-10, raakte afgeleid door wegmeubilair en moest na zijn tweede valpartij opgeven. Slechts enkele minuten later werd Joshua Tarling (die met een 62-tands kettingblad reed) gediskwalificeerd vanwege een langdurig 'sticky bottle'-incident. Zijn frustratie was begrijpelijk, ik leg de schuld bij de ploegleider van het team en niet bij de jonge Brit zelf, die onder druk stond en probeerde terug te keren in het peloton.
Hoewel ze wellicht niet direct de strijd zouden aangaan met Van der Poel - hoewel je het nooit zeker weet, vooral in Roubaix - bevestigde dit verder het gebrek aan teams die bereid zijn te vechten voor een goede positie, evenals het gebrek aan outsiders die kunnen aanvallen en Alpecin onder druk kunnen zetten. Een voor een werden ze tijdens het voorjaar en de race getroffen door ziekte, blessures of zelfs diskwalificatie. Maar alle renners van Alpecin bleven overeind terwijl achter hen de chaos zich ontvouwde. Dit gebrek aan vroege aanvallen zorgde ervoor dat ze alles onder controle hadden. Alle mogelijke uitbraken werden onmiddellijk gedekt, waardoor het team eigenlijk nooit achter hun rivalen hoefde aan te gaan, maar in plaats daarvan hun wielen later kon volgen.
Nog 131 km te gaan: Laurenz Rex valt uit in Parijs-Roubaix
Nog 129 km te gaan: Joshua Tarling gediskwalificeerd na lange 'plakkerige fles'
#5: Mathieu van der Poel valt aan op de Arenberg, eerste verschil gemaakt
De Trouée d'Arenberg naderde snel. Zoals verwacht leek de chicane geen invloed te hebben op de race.
Mads Pedersen leidde het peloton, maar op dat moment lanceerde Mathieu van der Poel een aanval. Hij nam een voorsprong, maar met nog meer dan 90 kilometer te gaan leek het onrealistisch om alleen naar de finish te rijden - hoewel terugkijkend, de uitkomst mogelijk dezelfde had kunnen zijn. Van der Poel wachtte op zijn ploeggenoot Jasper Philipsen, Mads Pedersen en de jonge renner van Visma, Mick van Dijke. Voor Alpecin was dit een perfect scenario en alle vier de renners waren vastberaden om het te laten slagen. Echter, kort daarna kreeg Philipsen een lekke band.
Nog 94 km te gaan: Kop van de wedstrijd direct na Trouée d'Arenberg
Dit resulteerde in Van der Poel die zijn onrustige tempo staakte, waardoor de groep werd ingehaald door achtervolgers. Bovendien reageerde Gianni Vermeersch snel op elke beweging, wat anderen ontmoedigde en het tempo vertraagde. Hierdoor kon Philipsen zijn positie heroveren en kreeg Alpecin opnieuw de controle. Ze hadden weer volledige grip op de situatie.
Nog 92 km te gaan: Jasper Philipsen stopt na een lekke band
#6: Van der Poel daadwerkelijk onder druk gezet, maar Lidl-Trek redt hem
Enkele minuten later krijgt Mads Pedersen een lekke band. Zijn ploeggenoot Mathias Vacek wacht op hem en begint een tweede groep te vormen, maar Alpecin probeert meteen te profiteren van de situatie.
88 km te gaan: Mads Pedersen krijgt lekke band
Gianni Vermeersch leidde de koers, met Nils Politt en
Stefan Küng in zijn wiel. Van der Poel voelde de druk, met nog 87 kilometer te gaan, lanceerde hij een aanval vanuit het achterste gedeelte van het peloton om de oversteek te proberen maken - helaas zonder succes. Hij nam vervolgens contact op via de teamradio en ging enkele keren aan kop van de groep rijden. Hij was niet tevreden met de situatie, want hoewel Vermeersch een sterke renner is, geldt dat ook voor zijn twee nieuwe metgezellen. Het team, hoogstwaarschijnlijk Van der Poel zelf, instrueerde hem om geen tempo te maken met de andere twee, omdat ze het gevaar inzagen. Uiteindelijk bleek dit
sleutelmoment nummer 2, omdat het duo aan de ene kant niet volledig op snelheid ging vanwege de 'passagier' in hun wiel.
Nog 87 km te gaan: Aanval Gianni Vermeersch, Nils Politt en Stefan Küng
Aan de andere kant hielden ze achterin een pokerface, ondanks de opgebouwde spanning. Deze strategie betaalde zich uit toen Lidl-Trek terugkwam in het peloton met Edward Theuns en Mathias Vacek, die vastbesloten waren om het gat zo klein mogelijk te maken, en toen Mads Pedersen zelf vooraan in de groep verscheen. Alpecin volgde de wielen in beide groepen, terwijl hun belangrijkste rivalen in de wind zaten. Terugkijkend leek het bijna onvermijdelijk dat deze gebeurtenissen zouden leiden tot een bepaalde uitkomst, vooral als je bedenkt dat Pedersen en de twee rivalen aan de kop uiteindelijk degenen waren die het best presteerden.
Alsof het voor Alpecin niet beter kon, kwam Mick van Dijke ten val met nog 71 kilometer te gaan. Hoewel hij kort daarna weer op de fiets zat, oogde hij niet meer zo sterk als voorheen. Hij wist zich nog te handhaven in het elitegezelschap op de Arenberg, maar een andere renner moest letterlijk het stof bijten.
Het werk van Lidl-Trek bracht het peloton effectief weer bij elkaar. Vervolgens was het de beurt aan Van der Poel om zijn aanval in te zetten.
Nog 71 km te gaan: Mick van Dijke crasht terwijl Mads Pedersen groot peloton leidt
#7: Eén aanval is genoeg
Sleutelmoment nummer 3. In Orchies, sector 13, met nog 59 kilometer te gaan, zette Mathieu van der Poel de beslissende stap naar de overwinning. In de Vlaamse klassiekers heeft hij geleerd dat het cruciale aspect van winnen het verkrijgen van de beslissende voorsprong is, ongeacht of het op een klim of op een vlakke weg is. In het moderne
wielrennen zijn juist die ogenschijnlijke aanvallen op de vlakke wegen vaak doorslaggevend. Wat dat betreft deel ik dezelfde mening: als Van der Poel zou aanvallen in de zwaarste sectoren, zouden alle ogen al op hem gericht zijn. Misschien zou het nog steeds succesvol zijn, maar deze tactiek lijkt het beste te werken.
Als het belangrijkste doel is om een gat te slaan, dan is het slim om aan te vallen op een plek waar ze het niet verwachten. Van der Poel kwam van achteren en zette met bijna 60 km/u een krachtige versnelling in op deze kasseiensector, wat meteen resulteerde in een gat omdat Vermeersch vertraagde zodra zijn ploeggenoot hem passeerde. Als iemand hem direct gevolgd had, was het misschien mogelijk geweest om het gat te dichten, maar tegen de tijd dat Van der Poel Mads Pedersen inhaalde, was het snelheidsverschil enorm.
Hoewel er benen waren in de groep, bleef het gat enkele minuten lang rond de 15-20 seconden, maar al snel werd duidelijk dat het numerieke overwicht van Alpecin tot in de perfectie werd benut. Het grootste voordeel van het hebben van numerieke superioriteit is niet alleen dat je kunt aanvallen of reageren op aanvallen, het is ook dat je teamgenoten hebt die elke tegenaanval kunnen pareren. In een vlakke wedstrijd waar het gemiddelde tempo hoger lag dan 47 km/u, zal geen enkele renner willen fungeren als een passagier op die snelheid.
Nog 59 km te gaan: Mathieu van der Poel valt aan
#8: Van der Poel wordt geholpen door zijn teamgenoten
Zo verzegelde Alpecin de race. Door effectief achteraan te werken, was er misschien nog een kleine kans dat een kleine groep hem zou kunnen terughalen. Maar dat leek onwaarschijnlijk, gezien het actieve wielrennen van twee Alpecin-renners. Dit ontmoedigde aanvallen, omdat rivalen een groep wilden vormen zonder Alpecin. Maar dat bleek moeilijk, aangezien zowel Jasper Philipsen als Gianni Vermeersch reageerden op elke beweging. Na enkele minuten werd Van der Poel nog steeds niet ingehaald en begon het gat snel te groeien, wat de motivatie van zijn achtervolgers deed afnemen.
Op dat moment, met nog 49 kilometer te gaan, werden er aanvallen van achteren gezien, zoals Nils Politt die aanviel gevolgd door Gianni Vermeersch, terwijl de achtervolging van Mads Pedersen werd gedekt door de andere Alpecin-renner. Deze verstikkende tactiek was meer psychologisch dan fysiek, maar bleek uiterst effectief te zijn.
Het verhaal leek hier bijna tot zijn einde te komen. Van der Poel hoefde alleen nog het laatste uur van de race door te komen zonder te vallen of een lekke band te krijgen. Op zijn normale niveau zou hij in ieder geval de voorsprong behouden. Zelfs als hij ingehaald zou worden, stond Jasper Philipsen klaar om aan te vallen. Maar zelfs dat greintje twijfel werd niet gegeven door Alpecin, met Van der Poel die uiteindelijk won met precies drie minuten voorsprong.
49 km te gaan: Mathieu van der Poel wint 1 minuut in 10 kilometer terwijl Philipsen en Vermeersch alle aanvallen afdekken
