1998 - Het jaar waarin Marco Pantani uitgroeide tot een van de grootste wielerlegendes

Marco Pantani wordt door een leger fans herinnerd als een van de grootste klimmers uit de wielergeschiedenis. Beperk je de vergelijking tot het hooggebergte, dan kunnen maar weinig namen zijn plek tussen de besten aller tijden betwisten. Zijn figuur bleef echter altijd omgeven door controverse: hij behoorde tot een generatie die door doping werd getroffen en zijn dood blijft omgeven door vraagtekens en theorieën die de zwarte legende rond de ‘Piraat’ voeden.

Het seizoen 1998 begon voor Pantani in Spanje, met resultaten die niet deden vermoeden wat zou volgen: 68ste in de Trofeo Luis Puig, 11de in de Clásica de Almería en 3de in de Vuelta a Murcia, waar hij ook een ritzege pakte.

In de voorjaarsklassiekers startte hij alleen in Milano-Sanremo, maar hij haalde de finish niet. Zijn vizier stond op de grote doelen van het jaar, en ter voorbereiding op de Giro reed hij zowel de Itzulia Basque Country als de Giro del Trentino. In die laatste werd hij solide vierde, alleen geklopt door Paolo Savoldelli, Dario Frigo en Francesco Casagrande, op 27 seconden van de winnaar en slechts één seconde van het podium.

De Giro d’Italia 1998 betekende de definitieve doorbraak van Pantani. In de Corsa Rosa pakte hij twee ritzeges, werd hij drie keer tweede, één keer derde en één keer vierde. Zijn constantheid en overmacht in de bergen leverden hem de bergtrui op en de eindzege, voor rivalen als Pavel Tonkov, Giuseppe Guerini, Oscar Camenzind en Daniel Clavero. Het was zijn eerste eindzege in een grote ronde, tot dan toe het hoogtepunt van zijn carrière.

Zonder competitieve pauze tussen beide evenementen koppelde Pantani de Giro direct aan de Tour de France. Daar toonde hij opnieuw dat hij de klimmer van het moment was. Hij won twee etappes, verzamelde vijf podiumplaatsen en boekte een historische triomf tegen renners als Jan Ullrich, Bobby Julich, Christophe Rinero en Michael Boogerd. Zijn zege in Parijs bekroonde een Giro-Tour-dubbel die slechts is weggelegd voor de grootste legendes van de sport.

Slechts twee dagen na zijn kroning in Parijs toonde Pantani dat zijn ambitie geen pauze kende door beide korte tijdritten in A Travers Lausanne te winnen, die op dezelfde dag werden verreden. Later werd hij negende in de Breitling Grand Prix, om zijn monsterseizoen vervolgens af te ronden met zeges in de Circuit de l'Aube en de Rominger Classic, twee hoog aangeschreven koersen die de omvang van een onherhaalbaar jaar onderstreepten.

Het seizoen 1998 geldt nog altijd als met afstand het beste uit zijn carrière. Een jaar waarin Marco Pantani de top van het wereldwielrennen bereikte en dat, ondanks de permanente schaduw van controverse, zijn mythische status blijft voeden.