Tegenwoordig is wielrennen professioneler dan het ooit geweest is. Hierdoor worden de toprenners steeds jonger als ze doorbreken. Helaas is voor twee veelbelovende jongeren van
Soudal - Quick-Step de druk van een potentiële professionele wielercarrière te groot gebleken.
Gabriel Berg en Cormac Nisbet leken allebei klaar voor een mooie carrière in het professionele peloton, maar in plaats van de overstap te maken van het Development Team van Soudal - Quick-Step naar de profploeg, heeft het duo besloten om een einde te maken aan hun respectieve wielerdromen.
"Ik kwam in het reine met het feit dat de levensstijl waar ik ooit als kind van droomde niet langer een toekomst was die ik wilde nastreven - het bracht me geen geluk," zei Nisbet via een post op zijn officiële Instagram account. "Als gevolg hiervan heb ik besloten om afstand te nemen van het racen op dit niveau en zijn we wederzijds overeengekomen om met onmiddellijke ingang uit de Soudal - Quick-Step Devo ploeg te stappen."
"Zolang ik me kan herinneren heb ik maar één doel in mijn leven gehad: professioneel wielrenner worden. Wat er ook gebeurd is buiten dat doel om, fietsen heeft me de discipline, focus en afzondering gegeven om dat na te streven. Het heeft me beloond op manieren die ik niet voor mogelijk hield en heeft me uitgedaagd tot bloed, zweet en tranen," vervolgt hij.
"Wielrennen is een achtbaan en de hoogtepunten zijn minder frequent dan de dieptepunten. Maar elk moment - goed en slecht - heeft me een sterker en groter mens gemaakt. Ik heb er zoveel aan te danken. Ik ben ook een onmetelijke hoeveelheid dankbaarheid verschuldigd aan een aantal ongelooflijke mentoren die ik heb gehad. Mensen die me door de moeilijke momenten hebben geloodst, me kansen hebben gegeven en me geloofden toen de meesten dat niet deden."
In een uitgebreid interview met
L'Equipe legde Berg ondertussen zijn eigen redenering voor de vervroegde pensionering uit. "Ik heb de beslissing genomen om te stoppen met wielrennen op het hoogste niveau en terug te keren naar het wielrennen waar ik van hield, met minder hoofdpijn, minder beperkingen en misschien zelfs meer plezier," legde Berg uit. "Ik hou van wielrennen en professioneel worden was een droom van me, maar dit jaar realiseerde ik me dat het niet per se iets voor mij was vanwege de vele opofferingen, tijd weg van mijn geliefden, herhaalde valpartijen, constante spanning en weinig tijd om iets anders te doen."
Ondanks het feit dat hij nooit het hoogste niveau heeft bereikt, voelt Berg nu al de effecten van de ontberingen en gevaren van de sport. "Mijn lichaam is beschadigd en ik heb littekens voor het leven. Afgelopen juli, tijdens een wedstrijd in België, viel ik vier keer in tien kilometer. Ik was een beetje bang," onthult hij.
"Mijn leeftijd speelde een rol in mijn beslissing om te stoppen. Toen ik 18 was, was ik er nog niet klaar voor. Ik had niet de volwassenheid om alles opzij te zetten voor het fietsen. Ik wist niet hoe ik van mijn passie een carrière kon maken. Ik voelde me gevangen in een routine, fietsen, fietsen, fietsen, de hele tijd. Buiten het fietsen zag ik niemand. Ik had geen sociaal leven meer. Als mijn vrienden voorstelden om op vakantie te gaan of te gaan wandelen, weigerde ik dat. Deze kleine dingen stapelen zich op."
"De ontwikkelingsteams willen het volgende goudklompje niet missen, de toekomstige
Tadej Pogacar, de toekomstige
Remco Evenepoel. Dus zodra een junior resultaten boekt, trekken ze hem aan, behalve dat we niet allemaal zoals Pogacar of Remco zijn," merkt Berg op. "Ik heb geen spijt van mijn keuzes. Het was een geweldige ervaring. Over twee of drie jaar probeer ik het misschien wel weer. Ik rijd nog steeds. Ik ga weer een amateurlicentie halen. En als ik ga trainen, trek ik nog steeds mijn Quick-Step-trui aan. Ik wil jonge renners alleen maar zeggen dat ze het beste uit hun juniorentijd moeten halen, ze zijn de beste. En geef je studie niet op. Je hebt iets nodig voor als het misgaat, het is gewoon een wielercarrière."