“Ik ben blij dat ik het WK niet heb gereden – het zou een ramp zijn geweest”: Jonas Vingegaard spreekt over zijn inzinking op het EK en ambities voor de regenboogtrui in 2026

Jonas Vingegaard heeft zijn meest openhartige verklaring tot nu toe gegeven voor het moeilijke slot van zijn seizoen 2025. Hij erkent dat hij zo uitgeput aan de start van het EK in Frankrijk stond dat hij nu opgelucht is dat hij het WK in Rwanda heeft laten schieten.

In gesprek met Feltet omschreef de Deen de mislukte EK-campagne als zowel een waarschuwing als een noodzakelijke realitycheck.

De tweevoudig Tour de France-winnaar stond aanvankelijk op de startlijst voor het WK, maar trok zich laat terug. Zijn optreden op het EK maakte één ding zonneklaar: hij reed op zijn tandvlees.

“Ik ben blij dat ik aan de start stond en het probeerde. Maar ik ben vooral blij dat ik het WK niet heb gereden – dat was een nog grotere ramp geworden,” zei hij met een kleine glimlach tegen Feltet. “Ik dacht niet dat het voor mij mogelijk was om naar Afrika te gaan. Ik had zowel de Tour als de Vuelta gereden, en ik ben eerlijk gezegd blij dat ik niet naar het WK ben gegaan. Dat was zonde van mijn tijd en die van iedereen geweest.”

Vingegaard is open geweest over de tol die zijn Vuelta a España-zege van zijn lichaam eiste, en hoe die hem de cruciale weken voor de kampioenschappen praktisch zonder training liet. “Ik kon twee weken niet trainen omdat ik simpelweg te moe was. Rond het WK deed ik mijn eerste trainingsrit. Het was niet dat ik niet wilde – ik kon gewoon niet.”

Ondanks een paar bemoedigende sessies vlak voor het EK, ontbrak de vorm. “Natuurlijk hoopten we dat ik het beter kon doen. De training richting het EK ging eigenlijk best oké en dat gaf ons hoop, maar het kwam er niet uit.”

Toch gelooft de Deen dat het teleurstellende optreden één belangrijk doel diende: het suste de terugkerende suggestie dat hij de nationale ploeg bewust mijdt.

“Natuurlijk had ik het liever beter gedaan. Maar ik stond wél aan de start, en daar ben ik eigenlijk blij mee. Het toont ook aan waarom ik de andere keren heb afgezegd. Dat is omdat ik leeg ben en niets meer te geven heb,” analyseert hij. “Ik hoop dat mensen nu in plaats van ‘Jonas heeft geen zin in het nationale team’ begrijpen dat er een reden is dat ik niet start.”

Zijn harde leerschool heeft hem niet afgeschrikt. Vingegaard wil nog altijd een nieuwe kans in het nationale shirt — maar niet onder dezelfde omstandigheden. “Als ik het EK of WK zou rijden, dan zou ik dat niet doen als ik zowel de Tour als de Vuelta had gekoerst. Ik wil me dan goed voorbereiden.”

Met het WK 2026 in een beter te managen kalender, sluit hij een rentree in Deense kleuren niet uit. “Het WK is zeker een koers die ik volgend jaar graag zou rijden, maar het hangt af van hoe de rest van mijn seizoen eruitziet.”

Naast zijn eigen vorm ging Vingegaard ook in op de financiële crisis bij de Deense Wielerbond. Die leidde onlangs tot het tijdelijk stilvallen van het nationale mountainbikeprogramma en hield jonge renners weg van het WK in Rwanda.

“Het is echt zonde dat het zo is gelopen. Het treft vooral de talenten, want de elite wordt toch naar het WK gestuurd. Jammer dat zij niet gaan. Het is voor hen een groter podium. Ik hoop dat ze de boel op de rit krijgen en meer sponsors en geld vinden.”

Terwijl sterren als Mads Pedersen, Mattias Skjelmose en Jakob Fuglsang al meededen aan de fondsenwervingsactie Ride for Denmark van de DCU, twijfelt Vingegaard of hij eenzelfde rol kan opnemen gezien zijn overvolle agenda.

“Als ik op een of andere manier kan helpen, zal ik dat doen. Maar tijd vinden is lastig – de druk is al groot. Ik zie niet echt dat ik daar tijd voor heb. Ik weet niet of ik op een betekenisvolle manier kan helpen,” zegt hij. “Zoals ik Ride for Denmark begreep, kunnen ze aan enkele ritten deelnemen, en als ik er dan ook bij ben, levert dat hen iets op.”

Vingegaards reflecties schetsen het beeld van een renner die zichzelf in 2025 over zijn natuurlijke grenzen heeft geduwd — en vastbesloten is die fout niet te herhalen. Zijn inzinking op het EK was pijnlijk, maar bracht helderheid voor de komende seizoenen.

Met de juiste voorbereiding en een evenwichtiger programma kunnen de regenboogstrepen in 2026 alsnog een reële ambitie worden. En dit keer, benadrukt hij, wil hij klaar aan de start staan.