Jose Azevedo is al vele jaren een prominent figuur in de wielersport, waaronder een periode als rechterhand van een van de meest controversiële renners aller tijden: Lance Armstrong. In een recent interview reflecteerde hij op het dopingprobleem binnen de US Postal-ploeg, waarin de Amerikaan een centrale rol speelde.
Lance Armstrong bekende onderdeel te zijn van een dopingnetwerk, waarvan hij zelf de grootste begunstigde was. Deze onthulling leidde tot de vernietiging van zijn reputatie: hij verloor al zijn Tour de France-titels en ging in korte tijd van held naar schlemiel. Zijn val bracht niet alleen zijn eigen carrière ten gronde, maar sleurde de hele sport mee in een crisis. Sponsoren trokken zich massaal terug, de wielersport werd wereldwijd in diskrediet gebracht, en in de Verenigde Staten stortte de populariteit van de sport in.
Tot op de dag van vandaag blijft de discussie voortbestaan. Sommigen verdedigen Armstrong met het argument dat 'iedereen doping gebruikte en hij toch de beste was.' Dit werd destijds gezien als een gangbare praktijk in het professionele peloton, wat volgens sommigen de prestaties van Armstrong enigszins relativeert. Anderen zien het als een fundamenteel probleem dat de geloofwaardigheid van de sport ernstig heeft aangetast.
Jose Azevedo ziet de zaken anders en legt uit: "Ik weet het niet, maar ik maak me er ook niet druk om. Ik ben trots op mijn carrière als wielrenner. Ik ben trots dat ik voor ONCE heb gereden, onder leiding van Manolo Sainz, ondanks de problemen die ook hij heeft gehad. Dat ik deel uitmaakte van US Postal en Discovery, ploeggenoot was van Armstrong, en Johan Bruyneel als ploegleider had. Van deze mensen heb ik veel geleerd over wielrennen: over structuur, organisatie, planning, hoe je met renners omgaat, en zelfs over de psychologische aspecten", vertelt hij in een gesprek met O Jogo.
Azevedo was onderdeel van ploegen met een dopingverleden, en tegenwoordig wordt die periode vaak uitsluitend negatief beoordeeld. "Het is begrijpelijk dat mensen er zo over praten, vooral omdat Armstrong een centrale rol speelde in een groot dopingprobleem. Maar het project had meerdere facetten, het ging niet alleen om Armstrong. En laten we eerlijk zijn: als ik nu weet dat Armstrong verboden middelen gebruikte, is dat omdat hij dat zelf heeft toegegeven", legt hij uit.
"Ik heb er nooit iets van gemerkt. Niemand binnen het team heeft me ooit onder druk gezet om dopingproducten te gebruiken. Het was iets wat volledig buiten mij omging. Mijn rol binnen het team was duidelijk: ik had mijn eigen schema, verantwoordelijkheden, en de opdracht om Armstrong te helpen winnen. Dat was het enige waar ik me op richtte", verklaart Azevedo.
Toen hem werd gevraagd of hij ooit rechtstreeks vragen over Armstrong had gekregen, benadrukte hij opnieuw: "Ik blijf erbij: ik heb nooit iets gezien en ben nooit lastiggevallen. Ik heb mijn werk gedaan en ben trots op wat ik in mijn carrière heb bereikt. Wat er met hem is gebeurd, is zijn verhaal. Renners trainen thuis, en ik weet niet wat er bij anderen achter gesloten deuren gebeurt. Ik kan alleen voor mezelf spreken."
Over Armstrong als persoon is Azevedo positief: "Ik ga niets slechts over hem zeggen, want als mens en als teamgenoot was hij de beste. Hij gedroeg zich nooit als een ster, was altijd respectvol, en waardeerde ons werk. We waren daar niet alleen uit verplichting, we werden betaald om voor hem te werken, en hij sprak altijd zijn dank uit."
Het beeld dat Armstrong naar de buitenwereld projecteerde, verschilde echter sterk van hoe hij binnen het team was. "Wanneer we in het hotel, de bus, of op het podium waren, waren we allemaal gelijk. Maar zodra hij de bus uitstapte, straalde hij afstandelijkheid uit, misschien als een vorm van zelfbescherming", legt Azevedo uit.
Toen Lance Armstrong bekende doping te hebben gebruikt, leek alles wat hij voor en in de wielersport had bereikt in één klap te verdwijnen. "Natuurlijk", zegt Azevedo. "Nu wordt hij gezien als de grootste oplichter in de sport. Iedereen is vrij om daarover te oordelen. Toch heb ik veel respect, achting en bewondering voor hem. Ondanks de fouten die hij heeft gemaakt, mogen we niet vergeten dat hij als atleet enorm veel potentieel had. Als winnen alleen door doping kwam, had trainen geen zin gehad. Dan had iedereen kampioen kunnen worden."
Azevedo kijkt met gemengde gevoelens terug op de tijd die hij met Armstrong deelde en benadrukt de uitzonderlijk professionele benadering van diens voorbereiding en toewijding aan de sport. "De Tour werd al negen maanden van tevoren voorbereid. Zelfs regen hield hem niet tegen", herinnert Azevedo zich. "Iedereen die met hem samenwerkte - en ik had dat genoegen - begon in november met de voorbereiding op de Tour. Het team bestond aanvankelijk uit twaalf renners, en uiteindelijk werden de laatste negen geselecteerd."
Wat Azevedo het meest bewonderde aan Armstrong was diens onwrikbare discipline. "Ik herinner me een dag in Californië. Het regende pijpenstelen, en we wisten dat het de volgende dag zonnig zou zijn. Hij had de Tour al zes keer gewonnen, maar toch gingen we trainen. Die toewijding en inspanning waren een voorbeeld voor iedereen", concludeerde hij.