Zal het wielrennen ooit volledig schoon worden van
doping? Waarschijnlijk niet. Wel lijkt het dat systematische doping het mooie wielrennen niet langer achtervolgt. Toch kunnen individuen nog altijd over de schreef gaan door uiteenlopende redenen: honger naar succes, prestatiedruk, innerlijke onzekerheid, verkeerde invloeden of pure naïviteit. Hoe dan ook, het gebruik van verboden methoden staat onder strikte controle van antidopingautoriteiten, en zondaars worden hard bestraft, met soms levenslange schorsingen voor de zwaarste gevallen.
Tot de renners die voor altijd persona non grata blijven in de wielerwereld behoren onder anderen de voormalige zevenvoudige Tour-winnaar Lance Armstrong en zijn toenmalige sportdirecteur Johan Bruyneel. Beiden kregen voorbeeldige straffen voor hun rol in de systematische doping bij U.S. Postal eind jaren 90 en begin jaren 2000. Sindsdien is vooral Portugal geteisterd door structurele dopingproblemen.
Maar het einde van de jaren 2000 markeerde ook een mentaliteitsverandering: een schoner peloton, met op WorldTour-niveau vooral individuele overtredingen. Toch herinneren zaken zoals die van Oier Lazkano ons eraan dat je nooit helemaal zeker kunt zijn van de zuiverheid van een profrenner. Het contract van de Spanjaard bij Red Bull - BORA - hansgrohe is ontbonden nadat de UCI meldde dat er onregelmatigheden zijn gevonden in het biologisch paspoort van de 26-jarige, wat heeft geleid tot een voorlopige schorsing.
“Ik denk dat het profpeloton – los van deze zaak – schoner is dan ooit. Maar dat is natuurlijk ook waarom het soms saai lijkt. En het toont, logischerwijs, dat er nog steeds dingen gebeuren en dat het wielrennen waarschijnlijk nooit volledig vrij zal zijn van dit probleem,” zegt Eurosport-commentator Anders Lund in de
Radio Tour-podcast. “Mijn indruk blijft dat de sport er beter voor staat dan ooit.”