“Zolang Pogacar er is, wint Evenepoel de Tour niet – ik hoor in Giro-kringen dat Vingegaard vastligt”: Italiaanse legende ziet Red Bull-kopman geen grote ronde winnen

Francesco Moser ziet donkere wolken samenpakken boven de grote ronde-ambities op lange termijn van Remco Evenepoel. De Italiaanse legende denkt dat de nieuwe Red Bull-kopman bij de Tour de France al ingesloten zit door Tadej Pogacar – en in Italië een nieuw obstakel tegemoet gaat als de geruchten over het programma van Jonas Vingegaard voor 2026 kloppen.

In een recent interview met HLN suggereerde Moser dat de Giro als alternatief pad misschien niet langer de onbevangen oplossing biedt die velen verwachten. Hij onthulde dat “wel, zonder Pogacar ja — maar ik hoor nu in Giro-kringen dat ze die levendige Deen al hebben vastgelegd voor 2026. Jonas Vingegaard, inderdaad. Dan verhuist het probleem van Evenepoel gewoon mee.”

Hij benadrukte ook het belang van wachten op volledige duidelijkheid vóór er beslissingen vallen, en merkte op dat “hoe dan ook, laten we wachten op de routepresentatie. Het etappeplan wordt voorgesteld op 01.12.2025. Noteer het: in de tijden van Pogacar kijken veel renners reikhalzend uit naar die datum.”

En mocht Pogacar besluiten om Italië niet te viseren, dan kan de Giro volgens Moser alsnog ingewikkeld worden. Hij waarschuwt dat “als Pogacar de Giro overslaat, dan verschijnt de Mexicaan. Als iemand lenig en soepel is, dan is het Isaac Del Toro. Ook een lastige klant voor Evenepoel.”

Voor Moser blijft het kernprobleem hetzelfde: de Tour de France en de aanwezigheid van Pogacar. Zijn oordeel is hard. In het hooggebergte is Evenepoel volgens hem onderbedeeld, want “bergop botst hij op Tadej Pogacar. Die kan hij niet kloppen. Als hij dat beangstigende beest niet tegenkwam, dan was de Tour winnen voor hem mogelijk. Zonder Pogacar zou de hele wielerwereld er anders uitzien.”

De Italiaan gaat nog verder en legt een direct verband tussen lichaamsbouw en uitkomst over drie weken. “Zolang de Sloveen er is, wint Evenepoel de Tour niet. De kern van het probleem is dat uw landgenoot geen klimmer is. Hij heeft niet de juiste lichaamsbouw. In eendagskoersen kan hij die zwakte verstoppen en op een topdag de besten evenaren — niet over een reeks bergritten.”

Dat oordeel wortelt in zijn eigen gevecht met de zwaartekracht. Zichzelf met Evenepoel vergelijkend, geeft Moser toe: “Ik had hetzelfde probleem. Ik kon de schade bergop beperken maar moest altijd overcompenseren door mijn zware gewicht. Evenepoel is lichter maar heeft, voor zijn lengte, een vrij stevige bouw. Hij kan drie dagen op rij de tanden op elkaar zetten, maar op dag vier slaat de opgestapelde vermoeidheid hard toe. De kracht loopt plots weg.”

Gevraagd of Evenepoels krachtige bouw, en zeker zijn benen, deel van de beperking kan zijn, aarzelt Moser niet. “Precies. En hoe verander je dat? Ik had in mijn tijd een goede vriend die me bij elk bezoek woog en mat en de cijfers in tabellen stak. Hij zeurde voortdurend over mijn zware benen: ‘Je moet je dijen nog meer martelen, dat gewicht moet er dringend af’.”

De realiteit, zegt hij, is dat sommige zaken niet volledig te kneden zijn met marginal gains. “Wat ik ook deed op de hometrainer, het hielp niet. Tot röntgen toonden dat ik uitzonderlijk dikke botten had. Dat had ook een voordeel: ik viel even vaak als andere renners maar brak nooit een bot — zelfs het kleinste niet. Helaas kan je dat van Evenepoel niet zeggen.”

Daarom bekijkt Moser de grote ronde-perspectieven van de Belg evenzeer door een fysiologische als een tactische bril. Het probleem is geen gebrek aan arbeidsethos of inzet; het is de opstapeling van vermoeidheid in de slotdagen van blokken met meerdere bergritten — en het feit dat Pogacar in zijn ogen een standaard zet die Evenepoel “niet kan kloppen” op dat terrein.

Dat betekent niet dat Moser Evenepoel onderschat. Integendeel, zijn bewondering voor de rauwe kracht en positie van de Belg is groot. Over zijn tijdritstijl zegt hij stellig: “U bedoelt Remco Evenepoel. Dat hij een aerodynamisch wonderkind is, spreekt voor zich, maar hij is bovenal sterk. Beestachtig sterk.”

Daarna plaatst hij Evenepoel helemaal bovenaan de aero-hiërarchie, en noemt hem “een vliegtuig — een Concorde-type” om te benadrukken dat “zijn houding inderdaad perfectie is. Ik ben een bewonderaar.” Die combinatie van vermogen en aerodynamica, denkt Moser, opent deuren op andere terreinen waar het profiel en format hem beter liggen.

Een van die kansen is Milaan–Sanremo, waar Evenepoel nog nooit startte maar nu over nadenkt. Moser vindt dat de Belg het als een precisieslag moet benaderen. Enerzijds erkent hij het snelheidsnadeel in een lange sprint tegen Mathieu van der Poel, met de waarschuwing dat “hij snelheid nodig heeft om op de Via Roma te winnen. Evenepoel is sneller dan je denkt, maar niet snel genoeg om Van der Poel in een sprint te kloppen. Maar zeg nooit nooit. Het is de moeite om te proberen — met een scherpe aanval op de Poggio, zoals Merckx ooit deed.”

Moser waarschuwt ook Pogacar en Evenepoel voor het te vroeg verbranden van lucifers in de finale, en houdt vol dat “Pogacar de fout maakt om te vroeg aan te vallen. Aanvallen op de Cipressa en blijven gaan botviert de explosiviteit.” Zijn recept voor Evenepoel is helder: “Evenepoel móét absoluut deelnemen. Verstop je tot de Cipressa, volg, en glip stiekem à la Cancellara weg op de Corso Cavallotti. Een sprint-tijdrit op het vlakke — daar ligt zijn kans.”

Als er één arena is waar Moser Evenepoel bijna op maat gemaakt vindt, is het het werelduurrecord. Op basis van zijn eigenschappen ziet de Italiaan hem als de uitgesproken uitdager. “Op papier wel. Heb je zijn zware verzetten gezien? Tel daarbij zijn uitzonderlijke luchtweerstandscoëfficiënt. Hij klopt Ganna keer op keer in tijdritten, al vind ik dat de Italiaan er de laatste tijd pover uitziet. Evenepoel heeft zeker uitstekende troeven, maar één nadeel.”

Dat ene nadeel is volgens Moser doorslaggevend: “Hij heeft geen baanervaring. Ganna, net als Wiggins, is opgegroeid op de piste. Dat typische vloeiende trapritme en de bochten liggen erin geprent. De ideale lijn houden — zij kunnen dat geblinddoekt. Daar loopt Evenepoel achter.”

Of die kloof via koersen of slimme voorbereiding gedicht moet worden, is volgens hem bespreekbaar. “Het kan helpen, maar het is niet noodzakelijk. Het alternatief is een zorgvuldig geplande, lange voorbereiding — reken op twee maanden. In Grenchen, waar Ganna 56,7 reed op een laaggelegen baan, wordt het extreem moeilijk.”

Voor Moser loopt de route via hoogte en slimme planning: “Aguascalientes biedt een oplossing. Andere hooggelegen velodrooms in Mexico zijn verdwenen. Bovenal mag hij niet overhaasten. Kies een rustiger najaarsperiode waarin zijn poging alle aandacht krijgt. Doe het niet zoals Ganna, die de dag van Il Lombardia koos — een enorme publicitaire misser.”

Van Tour-ambities geblokkeerd door Pogacar, via een Giro die mogelijk gecompliceerd wordt door Vingegaard en Del Toro, tot Monumenten en het werelduurrecord: Mosers verdict is genuanceerd maar onverbiddelijk. Evenepoel is “beestachtig sterk” en “een vliegtuig”, maar biologie, rivalen en kalenderkeuzes kunnen bepalen of de nieuwe Red Bull-kopman ooit echt de grootste grote ronde-prijzen pakt.