Top 8 Nederlandse wielrenners aller tijden: Staat Mathieu van der Poel al bovenaan de lijst?

Nederland heeft een lange en rijke geschiedenis in de wielersport, vooral in de klassiekers. Tussen halverwege de jaren zeventig en de eerste helft van de jaren tachtig beleefde het land een gouden generatie in de Vlaamse klassiekers. Dit betekent echter niet dat er vóór of ná die periode geen grote namen waren, in die jaren sprongen waren er echter verschillende renners die eruit sprongen.

De eerste grote Nederlandse wielrenner was Jan Janssen, maar zijn opvolger Joop Zoetemelk, de eeuwige runner-up die talloze overwinningen boekte, trok veel aandacht. Tijdens de gouden eeuw stonden renners als Jan Raas, Hennie Kuiper en Gerrie Knetemann in de schijnwerpers. Meer recentelijk hebben we Tom Dumoulin gezien, een van de beste tijdrijders van zijn generatie en winnaar van de Giro d'Italia. En nu is er Mathieu van der Poel, die ondanks zijn 30 jaar nu al wordt beschouwd als een van de beste klassiekerspecialisten aller tijden.

De man die maar liefst zes keer als tweede eindigde in het algemeen klassement van de Tour de France, had het ongelukkige voorrecht om zijn carrière te delen met Eddy Merckx in zijn jonge jaren en met Bernard Hinault tijdens zijn veteranentijd. Ondanks deze concurrentie slaagde hij erin de Tour in 1980 te winnen. Het jaar daarvoor had hij ook al de Vuelta a Espana op zijn naam geschreven. Tussen deze twee Grote Rondes verzamelde hij maar liefst dertien ritzeges en behaalde hij ook overwinningen in prestigieuze wedstrijden zoals de Amstel Gold Race, de Waalse Pijl, de Ronde van Romandië, Tirreno-Adriatico en Parijs-Nice, waar hij drie keer zegevierde. In 1985 werd hij op 38-jarige leeftijd wereldkampioen.

Naar onze mening heeft hij al een plek verdiend aan de top van de ranglijst van beste Nederlandse wielrenners aller tijden. Het feit dat hij nog steeds actief is en het potentieel heeft om verder te groeien, versterkt dit. We hebben het hier over een renner die al zes Monumenten heeft gewonnen, hetzelfde aantal als Johan Museeuw, en slechts één minder dan Fabian Cancellara en Tom Boonen. Met drie overwinningen in de Ronde van Vlaanderen heeft hij het gedeeld record in handen, en hij heeft de kans om het alleen te veroveren. Daarnaast heeft hij twee keer op rij Parijs-Roubaix gewonnen en zal hij in de volgende editie worden gepresenteerd als de grote favoriet om na Octave Lapize (1909-1911) en Francesco Moser (1978-1980) de derde renner in de geschiedenis te worden die drie keer achtereenvolgens wint. Ook heeft hij één keer Milano-Sanremo op zijn naam staan en in 2023 wist hij ook het WK Wielrennen in Glasgow op zijn naam te schrijven. Daarnaast is hij zesvoudig wereldkampioen in de cyclocross en voegde hij dit jaar een wereldtitel Gravel toe aan zijn palmares.

Samen met Joop Zoetemelk is hij de eerste en enige Nederlander die de Tour de France heeft gewonnen, de meest prestigieuze wedstrijd ter wereld. Hij kwam al dicht in de buurt in 1966, maar behaalde uiteindelijk de overwinning in 1968. Daarnaast won hij de Vuelta a Espana in 1967, waarbij hij in totaal tien ritzeges verzamelde. En alsof dat nog niet indrukwekkend genoeg was, werd hij in 1964 wereldkampioen en zegevierde hij in 1967 in Parijs-Roubaix, evenals in Parijs-Nice in 1964.

Net als Van der Poel heeft hij de Wereldbeker, Milano-Sanremo, Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix gewonnen, maar zijn overwinningen zijn minder talrijk dan die van de kleinzoon van Raymond Poulidor. Raas heeft echter vijf keer de Amstel Gold Race op zijn naam staan, een all-time record. Daarnaast heeft hij drie E3-prijzen, één Gent-Wevelgem, één Dwars door Vlaanderen en maar liefst tien ritzeges in de Tour de France verzameld.

Een andere Nederlander die wereldkampioen werd, in zijn geval in 1975. Hij heeft vier verschillende Monumenten gewonnen, elk één keer. Alleen de Ronde van Vlaanderen ontbrak hem om de vierde renner en de eerste niet-Belg te worden die alle vijf bestaande Monumenten op zijn naam heeft staan. Daarnaast voegde hij vijf ritzeges in Grote Rondes toe, evenals een overwinning in de Ronde van Zwitserland in 1976 en een gouden medaille in de wegwedstrijd op de Olympische Spelen van München in 1972.

Het jaar 2017 was zijn grote doorbraak, waarin hij zowel de Giro d'Italia als het WK tijdrijden won. Hij heeft in totaal 9 ritzeges behaald in Grote Rondes, waarbij hij zich in elke ronde heeft weten te onderscheiden. In 2018 eindigde hij als tweede in de Giro, achter Chris Froome. Dumoulin herhaalde deze prestatie in de Tour de France, waar hij samen met winnaar Geraint Thomas op het podium stond, terwijl Froome derde werd.

Knetemann veroverde ook de regenboogtrui in 1978, waarmee hij zich voegde bij de gouden generatie van het Nederlandse wielrennen. Tijdens zijn carrière boekte hij 10 ritzeges in de Tour de France, twee overwinningen in de Amstel Gold Race en één in Parijs-Nice, die tot zijn meest prestigieuze overwinningen behoren.

Hij was de grote rivaal van Pedro Delgado en wist nooit een Grote Ronde te winnen. Desondanks behaalde hij wel twee ritzeges in de Tour de France, evenals een overwinning in de Amstel Gold Race en in Luik-Bastenaken-Luik. In 1988 eindigde hij als tweede in de Tour, die door Delgado werd gewonnen, en in 1991 werd hij opnieuw tweede, dit keer achter Gianni Bugno en vóór Miguel Induráin.