“Daar beneden ligt iemands zoon” — Luke Rowe staat stil bij de harde realiteit van het wielrennen

Het eerste jaar van Luke Rowe als sportdirecteur bij Decathlon AG2R La Mondiale is veel intensiever dan hij had verwacht. De 35-jarige Welshman stopte vorig jaar, na een lange en succesvolle loopbaan waarin hij slechts voor één ploeg reed: INEOS Grenadiers (voorheen Team Sky).

Rowe gaf recent een interview aan Rouleur Live waarin hij toegaf dat de grootste schok het meemaken van valpartijen vanuit de ploegauto is, een ervaring die hem op een diep persoonlijke manier raakt.

“Het ergste aan ploegleider zijn, en daar heb ik als renner nooit bij stilgestaan: je zit in de auto, je rijdt mee… en je hoort over de radio dat er een val is,” legde Rowe uit. “Je denkt: ‘Ik hoop dat het niet één van ons is,’ en als je jouw naam niet hoort, rijd je langs de valpartij.”

Rowe zei dat de realiteit bikkelhard is. “Elke renner die gevallen is en niet ernstig gewond is, staat alweer, zit op z’n fiets en als die in orde is, rijdt hij door. Dus tegen de tijd dat jij passeert, is elke renner die er nog ligt gewond. En dan denk je: dat is iemands zoon, iemands man… wie het ook is, je denkt: ‘dat is een arme kerel en hij heeft enorm veel pijn.’”

Hij gaf toe dat niets hem had voorbereid op het leed dat hij nu van dichtbij ziet, ook al heeft hij dat als renner zelf ondergaan. “Daar heb ik nooit bij stilgestaan, en terwijl je erdoorheen rijdt, zie je volwassen mannen met heel veel pijn, soms bewusteloos, bloedend, botbreuken… dat is het klote gedeelte.”

Het contrast met de hoogtepunten van de koers is pijnlijk, een kenmerkend aspect van het wielrennen. “Als je koerst en deel uitmaakt van renners die wedstrijden winnen, is dat fantastisch, dat is succes. Maar als je dit ziet, denk je: daar beneden ligt iemands kleine jongen en hij is er slecht aan toe, en dat is het deel dat ik haat.”

Ondanks de emotionele uitdagingen heeft Rowe duidelijke zingeving gevonden in zijn nieuwe rol. Wat hem nu drijft is niet overleven in het peloton, maar jagen op een historisch mijlpaal voor Decathlon AG2R La Mondiale: de eerste monumentzege van de ploeg.

“Geen dag is hetzelfde. Het motiveert me echt. Ik zit heel erg in het Klassiekergedeelte,” zei Rowe. “De ploeg bestaat al 34 jaar en in de vijf monumenten zijn onze beste resultaten drie tweede plaatsen en twee derde plaatsen. We hebben nog nooit een monument gewonnen, maar dat werkt super motiverend.”

Rowe zei dat een nieuwe omgeving hem de kans gaf iets wezenlijks bij te dragen en een veel grotere impact te maken dan hij denkt dat hij bij Ineos had kunnen hebben. “Ik had naar een andere ploeg kunnen gaan, bij Ineos kunnen blijven… maar als ik me bij deze ploeg kan aansluiten en met een kleine, iets verschil wat goeds kan neerzetten, en als we een monument zouden winnen na vijf podiums in 34 jaar… dat is voor mij wat me ’s ochtends uit bed krijgt.”

Gevraagd wat Decathlon AG2R La Mondiale nodig heeft om eindelijk een monument te winnen, zei Rowe dat de ploeg op veel vlakken nog stappen moet zetten, sommige realistischer dan andere. “Er is een lange lijst. Er is materiaal, en recrutering is uiteraard de grootste,” merkte hij op, grappend: “Als we morgen Mathieu van der Poel zouden kunnen contracteren, zouden we een heel goede kans hebben om een monument te winnen. Maar dat is de gemakkelijke weg, en de dure weg.”

Rowe verkiest in plaats daarvan een systematische, geleidelijke aanpak. “Voor mij voelt het alsof we op een missie zijn. Wanneer kunnen we dit bereiken? Hoe kunnen we dit bereiken? En laten we er stap voor stap naartoe werken.”