“Ik moet oppassen met wat ik zeg – ik wil geen rechtszaak”: ex-Intermarché–Wanty-ploegleider legt interne chaos bloot achter instorting van ploeg en gedwongen fusie met Lotto

De implosie van Intermarché - Wanty heeft het Belgische wielrennen op zijn grondvesten doen daveren — maar weinig voelen de klap harder dan de man die een decennium lang de ploeg van nul heeft opgebouwd.

In gesprek met Het Nieuwsblad doet voormalig ploegleider Hilaire Van der Schueren een boekje open over jaren van wanbeheer, ontsporende uitgaven en genegeerde waarschuwingen die volgens hem een ooit overpresterende ploeg naar de rand hebben geduwd.

De 77-jarige, die de ploeg mee loodste van een bescheiden ProContinental-team naar een vaste waarde in de Tour de France, verborg zijn wanhoop niet over de omvang van de financiële crisis die nu een fusie met rivaal Lotto afdwingt.

“Drie miljoen euro schuld,” zei hij onomwonden. “Euro, hè. Drie miljoen Belgische frank kun je oplossen. Maar drie miljoen euro? Dat krijg ik niet in mijn hoofd.”

Centraal in Van der Schueren’s relaas staat het gevoel dat de top de controle over de uitgaven al lang kwijt was voor het gat publiek werd. “Ik moet opletten wat ik zeg — ik wil geen proces wegens laster,” begon hij, om vervolgens duidelijk te maken hoe luid hij aan de bel had getrokken. “Maar ik heb JF gewaarschuwd. ‘Word wakker, ze geven jouw geld uit. Voel je dat niet?’”

Eén voorbeeld in het bijzonder liet hem verbijsterd achter. “Vind je het normaal dat een ploeg zonder geld in december met honderd man op trainingskamp gaat naar Albir? Weet je wat dat kost? De volledige opleidingsploeg was erbij. In januari, prima — maar december? Dat konden we ons niet permitteren.”

Volgens Van der Schueren hield CEO Jean-François Bourlart vol dat dit deel was van “professionaliseren”. De ervaren ploegleider vindt dat de ambitie ver voor de realiteit uitliep. “Ik ben voor professionaliseren — maar alleen als je het geld ervoor hebt.”

Van der Schueren’s emotionele band met de ploeg is onmiskenbaar. Hij stapte in 2014 bij Wanty in toen er, zoals hij het omschrijft, “niet genoeg geld was om überhaupt een ploeg te maken.” Hij haalde bijna een miljoen euro aan sponsoring binnen en werkte zijn eerste jaar gratis.

“Ik heb Jean-François en de mensen van Wanty voorgesteld aan ASO, waarna we in 2017 naar de Tour konden. Ik heb niets alleen gedaan, maar de ploeg Wanty is ook een beetje mijn ploeg. Ik heb er zoveel energie ingestoken. Daarom doet het pijn om ze nu richting de afgrond te zien gaan.”

De sportieve terugval in 2024 en 2025 verbaasde hem evenzeer als de financiële. Een kern met renners als Gerben Thijssen, Arne Marit en Biniam Girmay boekte amper vier zeges. “Ik begrijp het niet,” gaf Van der Schueren toe. “Kijk naar de renners die ze nog hadden. Lorenzo Rota heeft al twee jaar geen koers gewonnen — als Valerio Piva nog ploegleider was, zou dat nooit gebeuren.”

Ook over de tactiek was hij scherp. “Alles is nu voor één man. Ik begrijp dat je Biniam moet beschermen — natuurlijk — maar niet met zes renners. Hoe vaak zie je nog een renner van Intermarché–Wanty in de vlucht?”

De neergang, zegt hij, beperkte zich niet tot de weg. De ooit geroemde medische en crossafdelingen — “de beste van België” — stortten in nadat sleutelfiguren opstapten vanwege gebroken beloften. “Sinds mijn vertrek zijn er meer dan twintig personeelsleden weggegaan. Het is een ramp.”

Nu Lotto en Intermarché–Wanty uit noodzaak samengaan, is Van der Schueren sceptisch over de kansen van de fusie. “Wat mij het minste vertrouwen geeft: ik zie dezelfde mensen die het geld uitgaven nu als eersten de overstap maken.”

Ondanks zijn kritiek blijft hij duidelijk dat Bourlart zelf niet het probleem was. “Ik vind Jean-François een capabele manager. We hebben altijd een goede relatie gehad. Zijn businessclubmodel heeft ons jaren overeind gehouden.”

Maar het gevoel blijft hangen: een project waaraan hij meebouwde, is afgebroken door beslissingen waarvan hij nooit geloofde dat de ploeg ze kon betalen. “Ik heb alles gezien en gedaan in het wielrennen,” zei hij. “Maar dit… dit doet pijn.”