Team Picnic PostNL onder druk: “Momenteel loopt het gewoon niet zoals het moet”

Aan het begin van het seizoen leek de strijd om het behoud in de WorldTour zich vooral af te spelen tussen Cofidis en Astana Qazaqstan. Maar nu beide ploegen hun vorm hebben hervonden, is het plots Team Picnic PostNL dat het meeste gevaar loopt om aan het einde van deze cyclus uit het hoogste niveau te verdwijnen.

Cofidis heeft inmiddels een comfortabele voorsprong van zo’n 500 punten opgebouwd ten opzichte van Picnic PostNL. Laatstgenoemde houdt nog slechts 1200 punten over op een almaar dichter sluipend Astana. De druk neemt zienderogen toe.

“Het is altijd mooi in de goede tijden, maar momenteel loopt het gewoon niet zoals het moet,” erkent Tobias Lund Andresen, het jonge speerpunt van Picnic PostNL, in gesprek met Feltet.dk. De 22-jarige Deen neemt geen blad voor de mond over de stroef verlopen seizoensstart van zijn ploeg.

“Ik heb het gevoel dat de mentaliteit dit jaar simpelweg te zwak is geweest,” stelt hij. “Een paar jaar geleden gebruikten we binnen de ploeg het beeld van de Afrikaanse wilde hond, niet de hyena, maar dat wordt vaak verward. Het enige dier dat zelfs leeuwen afschrikt, omdat ze in perfecte samenwerking jagen. Dát is het soort collectief dat je op de fiets wil vormen. Maar dat gevoel, die mentaliteit, is volledig verdwenen. We hebben het er niet eens meer over gehad. Ik denk dat het nu aan de coaches is om dat opnieuw te bewaken.”

Toch blijft Andresen hoopvol dat de ploeg de negatieve spiraal kan doorbreken en het vege WorldTour-lijf weet te redden. “Ik voel dat we de afgelopen maand hard gewerkt hebben om die teamspirit terug te brengen,” zegt hij. “Het idee dat je zélf het verschil kunt maken, is motiverend. Als deze ploeg wil overleven, dan moet ik een van de drijvende krachten zijn. Daar ben ik klaar voor.”

De Deen beseft echter ook dat leiderschap geen vanzelfsprekendheid is. “Het is veel makkelijker om een cultuur op te bouwen als je zelf races wint. Dan ben je automatisch een leider,” legt hij uit. “Als knecht is het lastiger om richting te geven, zeker als je zelf nog zoekt naar je topvorm. De afgelopen maand voelde ik me leeg, ik probeerde gewoon te herstellen. Dan is het moeilijk om in koers verwachtingen van anderen te hebben, als je thuis al twijfelt aan je eigen niveau. Dat is confronterend.”

Toch kijkt hij niet alleen naar zichzelf. In de jonge Britten Oscar Onley en Max Poole ziet Andresen de sleutelfiguren voor de toekomst. “Als je het puur op papier bekijkt, is Oscar een van de beste jonge renners ter wereld. En Max heeft de potentie om dat niveau ook te halen. Als je zulke talenten in huis hebt, moet je rond hen durven bouwen.”