Rui Costa rijdt de Tour de France als voorbereiding op de Olympische Spelen 2024 in Parijs

Hij sloot 2023 af met 5 overwinningen en op 37-jarige leeftijd begint hij aan een nieuw avontuur bij EF Education - EasyPost, na een seizoen bij de Belgische ploeg Intermarché - Circus - Wanty en vele jaren bij UAE - Team Emirates.

Hij kijkt terug op het afgelopen seizoen en zegt: "Ik ben blij, trots. Ik was blij met Intermarché, die me vorig jaar vanaf het begin heeft gesteund. Ik reed in een goede, georganiseerde ploeg. Ik heb mezelf weer gevonden. Ik voelde me niet op mijn gemak in de VAE. Ik ging akkoord om voor de kopmannen te werken. Het voelde goed om de Tour de France te winnen met Tadej Pogacar, het was mooi, ik wilde het altijd al, maar ik wilde kansen. Ik ben herboren bij Intermarché."

Op de vraag of de verandering van team de zet was die hij nodig had voor die opleving, zegt hij: "Toen ik daar de overstap maakte, waren we van plan om resultaten te boeken. Dat gaf me moed. Ik was gelukkiger. Ik kan me heel goed focussen als ik individuele doelen heb. Ik wilde bij Intermarché blijven, ik werd goed opgenomen in het team. Ik had het tijdens de wedstrijden naar mijn zin. Ik had de Ronde van Spanje niet gepland en ze lieten me die rijden omdat ik me goed voelde na San Sebastián [top-10]. Het was niet mogelijk om door te gaan omdat de UCI niet toestaat dat een sponsor uit de casino wereld komt [hij heeft het over Circus]. Over zijn eerste indrukken van de Noord-Amerikaanse ploeg zegt hij: "Ik ging op avontuur [lacht]. Ik heb die trainingsweek gebruikt om mijn eigen conclusies te trekken. EF is veel groter qua structuur. Ze zijn erg georganiseerd, ze hebben Portugese renners en ik ben tevreden."

Costa praat verder over EF Education en de mogelijkheden die het hem zal geven: "In wedstrijden van een week hangt het af van wie ik in het team heb. Ik geef nooit op voor het algemeen klassement als ik het goed doe, maar ik ben bereid om te helpen. In de Tour de France staat het blok voor Carapaz. Ik probeer geen leider te zijn in drie weken. Bij EF heb ik sterkere renners in die wedstrijden en ik kijk naar de etappes. Ik heb mijn doelstellingen. De eendagskoersen staan boven mij. In de Ardennen weet ik wat ik kan en wat ik niet kan. Het wordt steeds moeilijker om te vechten voor Luik, mijn favoriet. Er komen veel renners door. Zelfs op korte, explosieve beklimmingen zijn het kleinere atleten. Ik word langzamer dan zij. Ik vind het moeilijk om te winnen, maar ik blijf erin geloven. Op een goede dag kan ik een mooi resultaat neerzetten."

Rui Costa sprak met O Jogo over de hoogtepunten van zijn kalender en waar zijn focus zal liggen: Gedurende het seizoen hebben we verschillende doelstellingen. Sommige wedstrijden dienen als voorbereiding op andere. Na de Tour is er een korte aanloop naar de Spelen. Op de laatste Spelen kwamen degenen die kwamen winnen uit de Tour. De Tour is het juiste plan. Ik ga erheen met de Olympische Spelen in mijn achterhoofd. Ik zou het graag nog eens doen. Het is een doel. Ik weet dat het aan de bondscoach is [die twee vacatures heeft] en ik kan zien dat de meeste renners de Tour gaan doen om zich voor te bereiden: João Almeida, Nelson Oliveira en Ruben Guerreiro. In principe is de Tour de beste wedstrijd om je voor te bereiden op de Spelen. Natuurlijk zal het altijd speciaal zijn om in de Tour te rijden met een nieuwe ploeg. Het is de belangrijkste Grand Tour. En het begint in Florence, waar ik wereldkampioen was. Het zal goed zijn om terug te zijn."

Hoe zit het met de Wereldkampioenschappen in Zwitserland? Zitten die in de plannen van Poveiro of verwacht hij geen nieuwe poging om de regenboogtrui te winnen, net als in 2013? We weten dat tegenwoordig ofwel een WK meer dan 4000 of 5000 meter accumulatie heeft of het geeft een kans aan een snelle man. Geen pure sprinter, maar Matthews, Van der Poel, Van Aert. Als het een klim van drie minuten is, is het moeilijk om een sprinter van 75 kilo te lossen. Het feit dat het eind september is en in Zwitserland maakt het interessant. Pogacar controleert het. Het is duidelijk dat ik meer inzet op de Wereldkampioenschappen dan op de Spelen. Maar het niveau is heel gelijkmatig. Soms zijn er 30 renners op de laatste berg van de Grand Tours. In de klassiekers reed ik soms niet eens in het laatste uur. De voeding heeft grote vooruitgang geboekt. Alles is zwaar en het zijn de details die het verschil maken: de banden, de regenkleding..."