OPINIE | Zijn wielrenners mentaal sterker dan voetballers?

We zien vaak wielrenners die na een zware valpartij zo snel mogelijk weer verder proberen te gaan, in tegenstelling tot voetballers die na elk contact lange tijd op het veld rollen en liggen. Maar zijn wielrenners mentaal echt veel sterker dan voetballers?

Dit opinieartikel is geschreven door Lukáš Ronald Lukács.  

Nou, zo is het niet helemaal. En hier zal ik je één woord schrijven over waarom het niet zo is. Winnen. Ze willen allebei dat zijn team wint. Het feit dat de wielrenner verstrikt raakt in de ploegtactiek, zal niet helpen.

Het peloton zal hem verlaten en hijzelf zal de kans op succes verliezen. Maar als een voetballer het doet, kan het zijn team helpen. Hij kan tijd rekken, het ritme van het spel onderbreken, bijvoorbeeld als ze het niet goed doen. Of bijvoorbeeld de scheidsrechter ervan overtuigen dat het team van de tegenstander een gele of rode kaart krijgt.

Dit geldt absoluut niet voor wielrennen. Doen alsof je geblesseerd bent helpt je team op geen enkele manier. Bij wielrennen kan doen alsof je niet geblesseerd bent wel helpen. Als je gekneusd finisht ondanks dat opgeven de verstandigste optie leek, kun je overleven om nog een dag te fietsen.

Je kunt je team helpen door bidons mee te nemen, in een peloton te rijden of in een paar dagen genoeg te herstellen dat je zelfs kunt overwegen om zelf weer voor de winst te gaan. In tegenstelling tot voetbal zijn er geen wissels. Doorgaan ondanks een blessure kan je team uiteindelijk helpen. We zien deze situaties vooral in Grote Rondes.

Beiden proberen er gewoon voor te zorgen dat zijzelf of hun team als geheel wint. Dat is het hele ding, maar over het algemeen geeft het wielrenners zeker meer respect van het publiek dan voetballers.