OPINIE Remco Evenepoel moet moed putten uit zijn hattrick van tweede plaatsen door Tadej Pogacar

zaterdag, 18 oktober 2025 om 21:30

Drie zondagen, drie zilveren medailles — telkens achter dezelfde man. Op papier lijkt Tadej Pogacar’s herhaalde zege een mokerslag voor Remco Evenepoel. In werkelijkheid zegt het tegenovergestelde: hij verloor van de beste versie van de beste renner van het moment — misschien wel van de eeuw — en klopte iedereen daarachter met overmacht. Dit is geen crisis. Dit is een fundament.

De context: goud vóór het zilver

Een week vóór die reeks tweede plaatsen verpulverde Evenepoel de concurrentie in de WK-tijdrit in Kigali, zijn derde regenboogtrui op rij. Op een technisch, hobbelig parcours reed hij Pogačar letterlijk uit het wiel, een zeldzaam moment van vernedering voor de Sloveen.

Dat was geen detail. Het bewees dat zijn topvermogen intact is — en dat hij tegen de klok nog altijd ongeëvenaard is. Zijn vorm was piek; zijn nederlagen kwamen enkel omdat hij stuitte op een Pogačar in buitencategorie.

De zilveren lijn

In Kigali, Drôme-Ardèche (EK) en Il Lombardia volgde telkens hetzelfde script: Evenepoel tweede, ver achter niemand, ver vóór de rest.

WK: zilver achter Pogačar, brons voor Healy
EK: zilver achter Pogačar, brons voor Seixas
Lombardije: tweede op 1’48 van Pogačar, 1’26 vóór Storer

Drie keer hetzelfde patroon: Pogačar rijdt weg, Evenepoel blijft overeind terwijl de rest instort. Dat is niet ontmoedigend — dat is de definitie van consistentie aan de top. Zijn taak voor 2026 is helder: één man verslaan, niet tien.

2025: een seizoen met rafelranden

Het mag niet vergeten worden hoe ongelijk zijn jaar begon. In december 2024 werd hij aangereden tijdens training: gebroken rib, schouderblad, hand. Die nasleep duurde tot ver in het voorjaar. In de Tour de France reed hij met een half opgebouwde basis en gaf op in etappe 14.

Als dít al het niveau is van een gehavende Evenepoel — inclusief onderbroken voorbereiding en gemiste trainingsweken — dan is de gedachte aan een gezonde winter ronduit beangstigend voor de rest.

Remco Evenepoel en weer zilver

Wat Red Bull – BORA – hansgrohe moet brengen

1. Uithoudingsvermogen op lange beklimmingen

De beslissende demarrages van Pogačar kwamen telkens na uren van accumulatieve belasting: de Passo di Ganda in Lombardije, de slotronden in Kigali, het EK-circuit in Drôme. Evenepoel heeft de motor, maar mist nog dat laatste kwartier weerstand na vijf uur koers. Dat vraagt om hoogteblokken, lange-duurtrainingen en ploegdiscipline: geen energie verspillen vóór het cruciale moment.

Bij Red Bull – BORA – hansgrohe krijgt hij een omgeving vol klim-expertise — met namen als Roglič, Hindley en Vlasov — die weten wat nodig is om Tour-etappes te beslissen boven de 2000 meter.

2. Duurzaamheid in grote rondes

2025 toonde flitsen: etappezeges in tijdritten, sterke Dauphiné en Romandië, maar zelden drie weken stabiliteit. Zijn opdracht is eenvoudig en saai: een constante Evenepoel van dag 12 tot 20. Dat vraagt hitteprotocollen, hoogteroutines en een bergploeg die het tempo strak houdt.

3. Gewoonten in etappekoersen

Hij won sinds de Volta ao Algarve 2024 geen rittenkoers meer. Een zege in een korte ronde begin 2026 — bijvoorbeeld Parijs-Nice of Baskenland — zou zowel de ploeg als zijn vertrouwen structureren. Controle leren normaliseren over zeven dagen bereidt je voor op 21.

4. Nul drama, nul onderbrekingen

Zijn grootste winst deze winter is geen wattage, maar stilte. Geen crashes, geen scheve winters, geen haastige comebacks. Een kalme voorbereiding van januari tot maart is het beste medicijn voor de Tour.

Waarom drie keer zilver goed nieuws is

In Lombardije verloor hij 1’48 van Pogacar en zette hij meer dan een minuut tussen zichzelf en de rest. Op het EK was hij de enige die de achtervolging durfde te leiden. Op het WK reed hij na zes uur koers nog fris genoeg voor zilver.

Dat zijn geen “bijna’s”. Dat zijn eliteprestaties in velden waar één man de grenzen van het wielrennen aan het herschrijven is. Tegen een historisch niveau tweede worden is geen falen — het is een meetpunt van progressie.

De transfer als kans

De overstap naar Red Bull – BORA – hansgrohe is meer dan een nieuw shirt. Nieuwe hoogtestages, vernieuwde TT-protocollen, een sterker klimblok om hem heen — precies wat hij nodig heeft. De ploeg weet wat de opdracht is: een Tour-team bouwen dat Pogačar en Vingegaard kan bevechten.

Het talent is er, het budget is er, en de motor draait. De sleutel? Een vlekkeloze winter en een rustige start van 2026. Dan kan hij tonen dat hij niet alleen de “beste van de rest” is, maar de renner die het vacuüm achter Pogačar vult.

Als ik Evenepoel was, zou ik balen — maar niet wanhopen. Want drie keer zilver is geen plafond. Het is de oprit.

Lees ook

Claps 0bezoekers 0

Vorig artikel

“Het voelt alsof ik nu een echte profrenner ben” - Acht jaar twijfel, één klim en ineens is hij WorldTour-winnaar: Paul Double’s handleiding voor geduld