Remco Evenepoel zegt Soudal - Quick-Step vaarwel: zeven seizoenen, één meningsverschil

Afgelopen zaterdag, tijdens Il Lombardia, viel het doek over een hoofdstuk van zeven seizoenen: Remco Evenepoel en Soudal - Quick-Step gaan voortaan elk hun eigen weg. De samenwerking tussen het Belgische toptalent en de ploeg van Patrick Lefevere kende pieken en dalen, maar eindigt zonder wrok. Evenepoel trekt in 2026 het tricot aan van Red Bull – BORA – hansgrohe, met enkel dankbaarheid voor het verleden.

In de nasleep van zijn laatste koers voor de ploeg sprak Lefevere zich opnieuw uit over het vertrek van zijn kopman. Opmerkelijk genoeg deed hij dat in een interview met Patrick Evenepoel, de vader van de renner.

“Remco heeft zeven jaar voor onze ploeg gereden. In die periode hebben we eigenlijk maar één keer echt woorden gehad,” aldus Lefevere. De vader van Remco nuanceerde meteen: “Ik zou het niet eens een ruzie noemen. Meer een meningsverschil.”

Lefevere reageerde met een kwinkslag: “Ken jij veel koppels die zeven jaar samen zijn zonder ook maar één meningsverschil? Ik zal niet beweren dat het onbeduidend was, maar in ons geval belandt zoiets meteen in de krant.”

Patrick Evenepoel toonde zich mild en begripvol: “Ik ben tegenwoordig zelf ploegleider van een jeugdteam, het R.EV Cycling Team. Wat dat met zich meebrengt, is soms verbazingwekkend. Nu begrijp ik pas echt wat jouw rol inhield, Patrick. En dat is dan nog maar op jeugdniveau… Hoe moet dat dan zijn in de WorldTour? Eén ding is zeker: het respect voor jou blijft overeind.”

Ondanks enkele gemiste kansen was het seizoen 2025 van Remco Evenepoel zonder twijfel uitzonderlijk. De Belgische veelvraat verzilverde opnieuw zijn status als één van de beste tijdrijders ter wereld, met winst op het wereldkampioenschap tijdrijden – zijn derde opeenvolgende regenboogtrui. Daarbovenop kwamen ook de Europese én Belgische titel in dezelfde discipline.

Maar het bleef niet bij het werk tegen de klok. In de Brabantse Pijl klopte hij rivaal Wout van Aert in een heroïsche sprint, en ook in de Ronde van Romandië, het Critérium du Dauphiné én de Tour de France schreef hij telkens minstens één tijdrit op zijn naam. Vooral zijn overwinning tegen Tadej Pogačar en Jonas Vingegaard in de Dauphiné was een krachttoer van formaat. In het najaar kroonde hij zich tot eindwinnaar van de Tour of Britain.

En dan was er nog het ‘bijna’-hoofdstuk: ware het niet dat Pogačar in absolute topvorm aan de start stond, dan had Evenepoel ook het WK op de weg in Kigali, de Europese wegrit en Il Lombardia achter zijn naam kunnen schrijven. Want over één ding is iedereen het eens: van alle mensen was hij veruit de beste.