Maxim Van Gils nog op zoek naar topvorm: “Alles liep mis, maar ik raak niet in paniek”

Red Bull – BORA – hansgrohe had zich het voorjaar van 2025 heel anders voorgesteld. Na een ambitieuze winter, met onder meer de felbevochten transfer van Maxim Van Gils, droomde de ploeg van grote daden in de klassiekers. Maar van die ambities kwam weinig terecht. Blessures, ziektes en vormverlies teisterden de selectie – met Van Gils als een van de grootste slachtoffers.

De podiumklimmer van Strade Bianche en La Flèche Wallonne in 2024 is nog geen moment in de buurt gekomen van zijn topniveau. De oorzaak? Een optelsom van factoren, zonder duidelijk aanwijsbare schuldige, zegt hij zelf.

“Het vreemde is dat ik me vorig jaar tijdens trainingen eigenlijk altijd slecht voelde,” vertelt Van Gils aan Het Nieuwsblad. “Maar zodra het koers was, viel alles op z’n plek. Dit seizoen deed ik alles veel correcter, had ik zelfs een beter gevoel op training… maar in de koers liep het juist mis.”

“Vorig jaar voelde het alsof ik blind op een dartbord gooide en toch telkens de roos raakte. Nu lijkt het net omgekeerd. En dat is lastig, zeker als je net bij een nieuwe ploeg tekent en jezelf van je beste kant wilt laten zien.”

De overstap naar Red Bull – BORA – hansgrohe bleek dan ook zwaarder dan gedacht – niet zozeer sportief, maar vooral op mentaal en logistiek vlak. “Ik zou nu niet anders kiezen – ik sta nog steeds volledig achter mijn beslissing – maar het maakte de winter wel totaal anders dan normaal. Alles draaide rond die overstap: vergaderingen, reizen, afstemmen... Daardoor heb ik de trainingsintensiteit misschien onderschat. En als je dan ziek wordt, is het extra moeilijk om terug te keren op niveau.”

De gevolgen voor de ploeg waren zichtbaar. Red Bull – BORA – hansgrohe kwam nauwelijks aan de bak in het klassieke voorjaar, noch in Vlaanderen, noch in de Ardennen. En het ontbreken van een fitte Van Gils woog zwaar.

Toch blijft de 25-jarige Belg opvallend nuchter. “Het is niet zo dat ik depressief was of huilend in bed lag. Ook tijdens de Ardennenweek kon ik er goed mee omgaan. Natuurlijk was het frustrerend – ik kon de koers niet maken zoals ik wilde – maar om te panikeren? Nee. Ik heb hier voor drie jaar getekend. We hebben nog tijd.”

Het voorjaar lijkt niet meer te redden, maar Van Gils kijkt vooruit. Met het Critérium du Dauphiné als volgende afspraak hoopt hij het tij te keren. “Het seizoen is nog lang. Als ik daar goed uitkom, volgt de rest vanzelf. Daar geloof ik nog altijd in.”