"Ik denk dat ik de voorkeur zou geven aan een Champs-Elysees sprint" - Tadej Pogacar heeft geen hekel aan het idee van een tijdrit, maar het voelt een beetje als een 'extra'

Het is 35 jaar geleden sinds de laatste keer dat de Tour de France anders eindigde dan met een massasprint in Parijs. In 1989 was het hartverscheurend voor de Franse fans, die Laurent Fignon de gele trui zagen verliezen aan Greg Lemond in een tijdrit. Maar omdat de Olympische Spelen een week na de ronde plaatsvinden, was het niet mogelijk om beide evenementen in één stad te laten plaatsvinden.

Daarom geeft gele trui Tadej Pogacar de voorkeur aan de relatief ontspannen Champs-Elysées 'overwinningsparade' op de laatste dag, in plaats van de hele dag te wachten op een late start en dan een zware etappe te rijden. Met vijf minuten voorsprong is het duidelijk waarom. Maar hij accepteert de dingen zoals ze zijn.

"Het wordt zeker anders, maar ik vind het niet leuk, omdat ik zo laat zal starten, 17:45 in de middag," Pogacar zegt. "Het wordt zo'n lange dag alleen al voor een tijdrit, en het is nog een hele zware ook. Ik denk dat ik de voorkeur zou geven aan een Champs-Elysees sprint. Maar," voegt hij er diplomatiek aan toe, "het is iets anders en ik kijk ernaar uit om te ervaren hoe het is."

Zelfs onder het peloton lopen de meningen over deze nogal ongebruikelijke finish uiteen. Terwijl sommigen, vooral degenen die in de regio wonen zoals Hugo Houle, voorstander zijn van deze 'onregelmatigheid', zijn de meesten het erover eens dat niet finishen in Parijs vreemd aanvoelt en dat het geen traditie zou moeten worden.

"Als het eindigt in een tijdrit, af en toe, waarom niet," is de mening van Rolf Aldag - zelf negen keer Tourdeelnemer. "Ik wil alleen geen finish in Bordeaux zien in 2028 en dan in 2029 Toulouse of Montpellier. Voor mij is het echt raar, en in elk interview ga ik er nog steeds naast zitten door te zeggen dat ik niet kan wachten om naar Parijs te gaan."