Twee weken geleden bracht de Britse wielerlegende Sir Chris Hoy het hartverscheurende nieuws naar buiten dat hij nog slechts enkele jaren te leven heeft. In een recent diepte-interview met de BBC sprak Hoy openhartig over zijn reis sinds de diagnose van prostaatkanker, die inmiddels is uitgezaaid naar zijn botten, en de ingrijpende impact hiervan op zijn leven en manier van denken.
"Ik had geen symptomen, geen waarschuwing. Helemaal niets", vertelt Hoy. "Het enige wat ik voelde was wat pijn in mijn schouder en ribben, iets wat ik toeschreef aan het sporten. Toen ik de diagnose kreeg, was het de grootste schok van mijn leven. Ik herinner me het gevoel nog precies: ik liep in een roes naar huis, volledig in ongeloof."
Hoy beschrijft hoe de boodschap hem in een toestand van verdoving bracht. "Halverwege de weg terug begon ik me pas te realiseren wat er was gezegd. De volgende gedachte was: hoe vertel ik dit aan mijn vrouw, Sarra, en onze kinderen? Het voelde als een nachtmerrie. Later hoorde ik dat de kanker terminaal was, en dat ik nog maar een paar jaar te leven had. Op dat moment flitste mijn hele leven voorbij. Het is onwerkelijk. Ik wilde meteen weg uit het ziekenhuis, weg van de ellende. Maar dan besef je: er is geen ontsnappen aan."
De voormalige Olympiër reflecteerde ook op de zware ervaring van chemotherapie. "De chemokuren waren echt een marteling. Ik was totaal niet voorbereid op die intensiteit. Tijdens zo'n sessie dacht ik niet aan de volledige twee uur, maar focuste ik op één minuut. Ik keek naar de seconden en dacht: als ik deze minuut kan doorstaan, lukt de volgende ook wel. Alleen in zo’n situatie ontdek je hoeveel kracht een mens werkelijk heeft en waar je toe in staat bent."
De strijd van Hoy heeft zijn kijk op het leven en zelfs op zijn wielercarrière veranderd. "Het plaatst wielrennen in een ander perspectief. Je beseft: 'Dat was eigenlijk gewoon plezier.' Nu is de inzet veel hoger. Toen ik voor Olympisch goud streed, voelde het als een kwestie van leven of dood. Maar nu is dat echt het geval. Toch blijft het principe hetzelfde: je moet je richten op wat je kunt beheersen en niet stilstaan bij wat buiten je invloed ligt."
De uitdaging werd nog zwaarder toen bij zijn vrouw Sarra vorig jaar multiple sclerose werd vastgesteld. Reflecterend op hun gezamenlijke strijd, zei Hoy: "Onze kinderen waren het enige dat ons op de been hield. We willen er nog steeds voor hen zijn. Zonder dat doel zou het ongelooflijk zwaar zijn. Maar als gezin ben je een team, je ondersteunt elkaar. Zo blijven we doorgaan. Met Sarra gaat het goed. Er is behandeling voor haar ziekte, net zoals ik medicijnen heb voor de mijne. Dus mogen we onszelf alleen maar gelukkig prijzen, toch?"