DISCUSSIE | Wie waren de grootste teleurstellingen van de Giro d'Italia 2025?

De Giro d’Italia 2025 zit erop – en wat voor een editie het was. Van de dominantie van Mads Pedersen en de heroïsche ritzege van Wout van Aert tot de dramatische valpartijen die een vroegtijdig einde maakten aan de ambities van Primoz Roglic en Juan Ayuso. We zagen de doorbraak van Isaac Del Toro en de verdiende eindzege van een slimme en solide Simon Yates. Maar waar winnaars opstaan, blijven anderen onder de radar. Vandaag richten we ons op de renners en ploegen die teleurstelden in deze Giro d'Italia.

Zoals gebruikelijk vroegen we enkele van onze redacteurs en analisten naar hun meest opvallende tegenvallers van deze Giro.

"Voor mij springen er meteen twee namen uit: Primoz Roglic en Juan Ayuso. Op papier waren zij dé topfavorieten. Beide kwamen echter niet verder dan de eerste helft van de koers, met valpartijen die hun Giro ruïneerden nog voor het hooggebergte in zicht kwam. Zelfs Ayuso’s ritzege kon niet verhullen dat hij nooit de echte leider leek die we verwacht hadden.

Wat ook opviel: de rol van de teams. Van de 23 deelnemende ploegen wisten slechts elf een rit te winnen. Sommige teams, zoals Israël, Bahrein en Tudor, toonden zich regelmatig. Maar anderen waren ronduit onzichtbaar. Arkea, Cofidis, Groupama-FDJ, Intermarché, Soudal-Quick Step, Polti, VF Bardiani... Ze lieten nauwelijks iets zien. Vooral de Italiaanse wildcard-teams brachten weinig meer dan vulling voor het peloton. De UCI moet zich bezinnen over de sportieve waarde van deze uitnodigingen.

Franse renners dan. Op één na – Nicolas Prodhomme, met een schitterende etappezege – waren ze compleet kleurloos. Romain Bardet, David Gaudu, Lenny Martinez... Het niveau was niet wat je van hen mag verwachten.

Tot slot: de nevenklassementen. Pedersen en Fortunato reden onbedreigd naar hun truien. Waar was de strijd om groen of blauw? Speciale klassementen horen betwist te worden. Hier voelde het als een formaliteit."

"De grindetappe. Laten we daarmee beginnen. Een prachtige showcase, zeggen sommigen. Maar het schakelde klassementsrenners uit door pech en valpartijen – iets wat volgens mij niet thuishoort in een Grote Ronde. Ook de route tot etappe 9 was weinig spectaculair. Lange, kleurloze overgangsritten zorgden voor weinig vuurwerk.

De val van Mikel Landa was pijnlijk, net als de aanhoudende pech van Roglic. Ook Ayuso en Quintana kwamen nooit in hun ritme. En dan was er Tom Pidcock: grote naam, grote verwachtingen, nul impact. Hij verloor op de gravelrit zijn enige echte kans, koos voor het klassement – maar kon die rol totaal niet waarmaken.

UAE’s tactiek oogde inspiratieloos en de kleinere teams misten ambitie. Waarom rijden ze als figuranten, als ze in de aanval het verschil kunnen maken?

En waarom verhoogde de UCI eigenlijk het aantal ploegen in de Grote Rondes? Dit was geen versterking van het deelnemersveld – integendeel."

"De Giro werd getekend door valpartijen, dat is duidelijk. Maar ook qua koersverloop was het soms anders dan verwacht. Dat leverde verrassende scenario’s op, maar ook teleurstellingen.

Michael Storer is er daar één van. Zijn vorm in de Tour of the Alps was indrukwekkend, en ik verwachtte een explosieve klimmer. Hij eindigde nog keurig in de top 10, maar die ene grote coup bleef uit.

Tom Pidcock verdient een aparte paragraaf. Hij was niet volledig onzichtbaar, maar wel teleurstellend. Week 1 leek veelbelovend, daarna volgde een crash op zijn ‘hoofddag’ – de grindrit – en koos hij voor een klassementsbenadering waarvoor hij noch fysiek noch qua voorbereiding klaar was. Geen hoogtestage, nauwelijks koersritme – het kon niet werken.

Q36.5 kwam met hoge verwachtingen en twee wildcards. Wat volgde was een ondermaatse performance. Moschetti’s derde plaats op de slotdag was zowat het enige lichtpunt. De rest? Onzichtbaar. Dat is onvoldoende op dit niveau."

"Ik reken Roglic en Ayuso niet tot de grote teleurstellingen – zij werden uit koers geslagen door crashes. Echt teleurstellend vond ik Tom Pidcock. Zijn klassementsambities klonken nobel, maar hij eindigde buiten de top 10, zat in geen enkele ontsnapping en was zelden te zien in de groep der favorieten. Pidcock schittert als vrijbuiter, niet als klassementsrenner – dat had INEOS moeten weten.

Ook Intermarché - Wanty reed een ondermaatse Giro. Geen zichtbare rol, geen ritzege, geen sprinter in vorm. Gerben Thijssen kwam nooit in de buurt, Meintjes was nergens te bekennen. Ze staan er qua punten nog goed voor, maar mogen de alarmbellen best laten rinkelen.

David Gaudu was een schim van zichzelf. Na zijn val bleef hij doorrijden, maar hij toonde nergens zijn oude klasse. En Quintana? Hij reed mee, maar dat was het dan ook. Geen ontsnapping, geen inhoud, geen bijdrage aan Rubio’s klassement. Zijn groet aan de paus was zijn grootste moment."

De Giro 2025 bracht spektakel, drama en verrassingen – maar ook een waslijst aan renners die het verschil niet maakten. Pidcock, Storer, Gaudu, Intermarché, de Franse ploegen, de Italiaanse wildcards... Voor velen was deze Giro een gemiste kans of zelfs een regelrechte afgang. Wat dat betekent voor de Tourselecties en de rest van het seizoen? Eén ding is zeker: er moet gesleuteld worden aan tactiek, selectie en voorbereiding