"Wat hij geweldig deed, was dat hij de hele Giro onder de radar bleef" - Voormalig ploegleider weet de grote reden waarom Simon Yates de Giro d'Italia won

Simon Yates heeft zojuist de Giro d’Italia op indrukwekkende wijze naar zijn hand gezet — en dat op precies de tegenovergestelde manier van zijn bijna-overwinning in 2018. Waar hij destijds etappe na etappe domineerde en dagenlang in het roze reed, koos hij deze keer voor de schaduw. Volgens zijn voormalige ploegleider Matt White was dat precies de sleutel tot zijn succes.

"Wat Simon geweldig deed, was dat hij de hele Giro onder de radar bleef", vertelt White, voormalig ploegleider van Team Jayco AlUla, aan CyclingWeekly. "Dat is hoe hij het liefst koerst. Hij pakte de trui niet vroeg, won geen etappe — maar dat paste perfect bij hem."

Yates overleefde moeiteloos de chaotische openingsweek vol valpartijen en verraderlijke etappes. Pas op de voorlaatste zaterdag liet hij zijn ware gezicht zien, in een gedoseerde en perfect getimede aanval. "Hij reed een beheerste, niet overdreven agressieve koers. En hij zat precies waar hij moest zitten," aldus White.

White kent Yates als een renner die gedijt buiten de schijnwerpers. Iemand die liever co-leider is binnen een team, vaak gedeeld met een sprinter of een andere klassementsman. "Het slechtste wat hem had kunnen overkomen, was dat hij na tien dagen al de roze trui had gepakt. Hij houdt simpelweg niet van al die aandacht."

Met het constante mediacircus rond Primož Roglič en de focus op de kopmannen van UAE Team Emirates bleef Yates verrassend onopvallend. Zelfs in de derde week ging de meeste aandacht uit naar Richard Carapaz, die als grote uitdager werd gezien na de inzinking van Isaac del Toro op de San Valentino (etappe 16).

Yates verloor zelfs wat tijd in etappes 17 en 19, maar dat bleek achteraf een meesterzet. Zonder de roze trui op zijn schouders en zonder de spotlight op zijn rug, ging hij onopvallend de koninginnenrit in — en schreef op de Colle delle Finestre de rit van zijn leven.

Binnen zijn eigen ploeg kreeg Yates bovendien vaak minder aandacht dan Wout van Aert, die het gezicht was van de aanvalslust van Visma. Maar ook dat werkte in zijn voordeel. "Hij houdt ervan om het stilletjes voor elkaar te krijgen," besluit White. "Dit was zijn perfecte koers: zijn ploeg won etappes, en hij won de Giro — zonder zelf ook maar één rit te pakken."