Etappe 8 van de Giro d’Italia bracht eindelijk de intensiteit en onvoorspelbaarheid waar wielerliefhebbers al dagen naar snakten. Na een week van gecontroleerde ritten en afwachtend koersgedrag, kregen we een dag voorgeschoteld waarin strijd, uithoudingsvermogen en opportunisme de hoofdrollen speelden.
Een ontsnapping zoals het hoort
De vorming van de kopgroep was op zich al een spektakel: meer dan 80 kilometer aan aanvalspogingen over vlakke en glooiende wegen, met renners die bereid waren diep te gaan voor een plek in de vlucht. Uiteindelijk ontstond er een sterke groep van twintig man, die niet alleen slagvaardig bleek, maar ook de overwinning uit het vuur sleepte. De zege van Luke Plapp was verdiend. De Australiër – vaak onzichtbaar, soms briljant – plaatste een meesterlijke solo die hij bekroonde met zijn grootste overwinning tot nu toe. Plapp lijkt geboren voor dit soort ritten: lange ontsnappingen waar uithoudingsvermogen en durf de doorslag geven.
Ulissi in het roze: een beloning voor de volhouder
De verrassing van de dag kwam uit Italiaanse hoek.
Diego Ulissi, de ervaren renner van Astana, greep niet alleen een mooie klassering in de etappe, maar wist zich ook in de roze leiderstrui te hijsen. Een beloning voor een carrière vol overwinningen in de Giro, maar nooit eerder in het roze. Zijn ploegmaat Lorenzo Fortunato eindigde als tweede in het klassement en verstevigde bovendien zijn leiderspositie in het bergklassement. Voor Astana – zelden prominent in deze Giro – was het een bijna perfecte dag.
Fortunato: onderschat gevaar?
Opvallend is hoe weinig weerstand Fortunato kreeg vanuit het peloton. De 28-jarige klimmer, vorig jaar nog twaalfde in het eindklassement en dit voorjaar ijzersterk in de Ronde van Romandië, kreeg vrij spel en sloot het gat naar de top van het klassement bijna volledig. Zijn vorm is duidelijk, zijn klimcapaciteiten bekend. Het lijkt op de situatie van Ben O’Connor tijdens de Vuelta van vorig jaar, toen hij na een ruime voorsprong werd afgeschreven en uiteindelijk als tweede eindigde. Fortunato wordt momenteel niet als serieuze bedreiging gezien door ploegen als Red Bull-BORA en UAE, maar de koers heeft vaker aangetoond dat onderschatting gevaarlijk is.
Roglic en Red Bull: tactische passiviteit
De ploeg van klassementsfavoriet Primož Roglič hield zich opvallend gedeisd. Hoewel de achterstand op de kopgroep binnen de perken bleef, was het duidelijk dat men geen intentie had om de rit te controleren. De Sloveen lijkt af te wachten, maar zijn positionering in het slot van de rit – te ver achter bij de aanval van Tom Pidcock en
Juan Ayuso – wekte vragen op over zijn scherpte. UAE daarentegen toonde zich wél strijdlustig: Ayuso snoepte in de finale nog een paar seconden af van zijn concurrenten, een teken dat hij niet alleen fysiek in orde is, maar ook mentaal klaar staat om te strijden voor roze.
UAE toont ambitie, BORA blijft afwezig
Het contrast tussen UAE en Red Bull-BORA wordt met de dag duidelijker. Waar UAE met Arrieta ook vertegenwoordigd was in de ontsnapping, lijkt de ploeg van Roglič enkel te reageren en nauwelijks te anticiperen. Als deze trend zich voortzet, zou dat wel eens het verschil kunnen maken in de beslissende bergritten.
Conclusie: De Giro leeft
Etappe 8 was de tot nu toe meest meeslepende rit van deze Giro d’Italia. Ze bood alles wat wielrennen mooi maakt: strijd om de vlucht, onverwachte helden, en een nieuwe leider in het klassement. Dat het tot nu toe ontbrak aan spektakel in de strijd om het roze, werd vandaag grotendeels goedgemaakt. Met de Strade Bianche-achtige etappe van morgen in het vooruitzicht, kunnen we slechts hopen dat het vuur in het peloton nu echt is aangewakkerd.
Lorenzo Fortunato is voorlopig de grote winnaar in de schaduw. Of hij daar blijft, hangt af van hoe scherp zijn concurrenten hem nu écht zien.