ANALYSE | Tadej Pogacar of Mathieu van der Poel: Wie is de koning van de Monumenten?

Afgelopen zaterdag zette Tadej Pogacar de kroon op wat wel eens het beste wielerseizoen aller tijden zou kunnen zijn. Het Sloveense fenomeen voegde nog een indrukwekkende overwinning toe aan zijn al schitterende jaar door de Ronde van Lombardije te winnen, en dat met maar liefst drie minuten voorsprong. Dit was zijn vierde opeenvolgende zege in de Italiaanse klassieker en markeerde het spectaculaire einde van zijn 2024-campagne. Zijn erelijst voor dit seizoen bevat klinkende overwinningen in Luik-Bastenaken-Luik, Strade Bianche, de Giro d'Italia, de Tour de France en het WK, waarmee hij zich verzekerde van de 'Triple Crown', naast een imposante reeks andere overwinningen.

Eén opvallende statistiek toont echter dat Pogacar op het gebied van eendagskoersen een sterke rivaal heeft: Mathieu van der Poel. In 2024 hebben beide renners twee Monumenten op hun naam staan, wat hun status als de beste eendagsrenners van hun generatie verder verstevigt. Van de vijf grote Monumenten hebben Pogacar en Van der Poel er samen vier gewonnen. Alleen Jasper Philipsen doorbrak hun dominantie met zijn overwinning in Milano-Sanremo in maart.

Deze groeiende rivaliteit roept onvermijdelijk de vraag op: wie is de koning van de Monumenten van dit tijdperk? Beiden hebben ongelooflijke successen geboekt in de grootste wielerwedstrijden, maar hun verschillende sterke punten, stijlen en tactieken maken dit debat des te fascinerender. Bron: CyclingUpToDate.

Mathieu van der Poel, geboren in een echte wielerfamilie als kleinzoon van de legendarische Raymond Poulidor, staat al lang bekend als een meester in de klassiekers. De Nederlander beschikt over de kracht en explosiviteit die hem een dominante renner maken in wedstrijden zoals de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix, waar pure macht op de kasseien cruciaal is. Zijn seizoen in 2024 was een van de meest memorabele ooit, met overwinningen in zowel de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix, binnen slechts één week tijd. Daarmee werd Van der Poel slechts de tweede renner in de moderne wielergeschiedenis die deze twee kasseienmonumenten in hetzelfde jaar wist te winnen, en dat nog wel in de iconische regenboogtrui.

Van der Poel heeft inmiddels zes zeges in Monumenten op zijn naam staan: Milano-Sanremo (2023), Parijs-Roubaix (2023, 2024), en de Ronde van Vlaanderen (2020, 2022, 2024). Hoewel hij bekend staat om zijn dominantie in de kasseiklassiekers, heeft hij zich ook bewezen op ander terrein. Zijn overwinning op het wereldkampioenschap in 2023, in Glasgow, was een van de hoogtepunten van zijn carrière. Hier wist hij sterke concurrenten zoals zijn oude rivaal Wout van Aert en de opkomende Tadej Pogacar te verslaan.

Met maar liefst 16 overwinningen in klassiekers sinds 2019 is Van der Poel zijn palmares indrukwekkend, maar het is zijn veelzijdigheid die vaak wordt onderschat. Hoewel hij voornamelijk bekendstaat als een kasseienspecialist, heeft hij het zeldzame vermogen om uit te blinken op diverse soorten parcoursen. Zijn agressieve koersstijl en vermogen om explosief te zijn in zowel korte, krachtige sprints als in langere, slopende klassiekers maken hem tot een constante bedreiging in vrijwel elke wedstrijd die hij rijdt.

Als Mathieu van der Poel de onbetwiste koning van de kasseienklassiekers is, dan is Tadej Pogacar een ware alleskunner. Het palmares van de Sloveen omvat niet alleen Grote Rondes en een wereldtitel, maar ook een groeiende lijst van eendaagse overwinningen. In slechts enkele jaren heeft Pogacar de verwachtingen over wat een renner kan bereiken op verschillende terreinen volledig herschreven.

Pogacar heeft zeven overwinningen in Monumenten op zijn naam, waaronder vier keer de Ronde van Lombardije (2021, 2022, 2023, 2024) en tweemaal Luik-Bastenaken-Luik (2021, 2024). Een van zijn meest opvallende prestaties kwam in 2023 toen hij de Ronde van Vlaanderen won, een koers die traditioneel wordt gedomineerd door specialisten zoals Van der Poel. Die overwinning was buitengewoon, vooral omdat Pogacar niet van nature als kasseienspecialist wordt gezien. Op de beroemde Oude Kwaremont lanceerde hij een verwoestende aanval, waarbij hij Van der Poel en de rest van het veld ver achter zich liet.

Wat Pogacar onderscheidt, is zijn ongeëvenaarde klimvermogen. Zijn overwinningen in Luik-Bastenaken-Luik en Lombardije tonen zijn meesterlijke beheersing van heuvelachtig terrein, waar hij zijn lichtgewicht bouw en uitzonderlijke uithoudingsvermogen benut om te domineren. Van der Poel heeft nog geen zege behaald in deze zware klimklassiekers, wat Pogacar een duidelijke voorsprong geeft in termen van veelzijdigheid.

Toch heeft de Sloveen ook mindere punten. Hoewel het moeilijk voor te stellen is, heeft hij één zwakke plek: Milano-Sanremo, het enige monument dat hem nog ontbreekt. Van der Poel wist die koers in 2023 op zijn naam te schrijven. Pogacar heeft al laten weten dat de Italiaanse koers zijn hoofddoel is voor 2025, en als hij die weet te winnen, zou de discussie over wie de beste klassiekerrenner is weleens beslecht kunnen worden. Voorlopig blijft de rivaliteit fascinerend, met Van der Poel zijn dominantie op de kasseien tegenover de beheersing van Pogacar van de bergen en heuvels.

Hoewel beide renners op de wielerkalender hebben geschitterd, volgen ze heel verschillende routes naar succes. De Nederlander zijn overwinningen komen vaak voort uit zijn brute kracht en explosiviteit, waardoor hij bijna onverslaanbaar is in kasseiklassiekers. Zijn krachtige versnellingen en ongenadige aanvallen overrompelen vaak zijn tegenstanders, zelfs Pogacar.

De Sloveen daarentegen blinkt uit door zijn tactische scherpzinnigheid en klimvaardigheden. Zijn vermogen om koel te blijven onder druk en vervolgens verwoestende aanvallen te plaatsen op de steilste beklimmingen heeft hem vele overwinningen in de zwaarste koersen opgeleverd. Zijn zege in de Ronde van Vlaanderen in 2023 onderstreept zijn allround talent, terwijl zijn dominantie in de Ronde van Lombardije en Luik-Bastenaken-Luik zijn expertise in heuvelachtige klassiekers bevestigt.

Wat beide renners gemeen hebben, is hun agressieve koersaanpak. Zowel Pogacar als Van der Poel nemen zelden genoegen met een afwachtende houding en kiezen liever hun eigen moment om de aanval in te zetten. Hun gedurfde stijl en vastberadenheid om het koersverloop naar hun hand te zetten, maken hen populair bij fans en zorgen voor een spannende rivaliteit.

Terwijl het wielrennen de toekomst tegemoet gaat, is het aannemelijk dat Pogacar en Van der Poel hun dominantie zullen voortzetten. Toch verschijnen er aan de horizon nieuwe talenten die hen in de Monumenten en klassiekers weleens zouden kunnen uitdagen.

De tweevoudig Tour de France-winnaar heeft al bewezen dat hij uitblinkt in de bergen, maar hij moet zich nog serieus meten in de eendaagse klassiekers. Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije lijken de Monumenten die het beste bij zijn klimtalent passen. Fans zijn benieuwd of Vingegaard in de komende jaren zijn blik zal richten op deze koersen. Als Pogacars grootste rivaal in de Grote Rondes heeft Vingegaard laten zien dat hij de Sloveen kan verslaan op de zwaarste beklimmingen. Het zou fascinerend zijn om ze ook in de klassiekers tegen elkaar te zien strijden.

De Belgische renner heeft Luik al twee keer gewonnen, evenals het WK Wielrennen op de weg in 2022. Zijn overwinning op de Olympische Spelen van 2024 getuigde dat hij verder is in zijn ontwikkeling. Evenepoels aanvallende stijl vertoont veel overeenkomsten met die van Pogacar, en hij zou in de toekomst wel eens de grootste bedreiging voor zowel Pogacar als Van der Poel kunnen zijn. Ik durf te beweren dat de versie van Evenepoel die we zagen tijdens de wegwedstrijd in Parijs zelfs Pogacar flinke problemen had kunnen bezorgen, al is het jammer dat de Sloveen op die dag niet deelnam.

Van der Poel zijn oude rivaal, Wout van Aert, beschikt over de kracht en explosiviteit om hem uit te dagen in de kasseienklassiekers. Hoewel Van Aert slechts één Monument op zijn naam heeft staan — Milano-Sanremo in 2020 — is hij vaak dichtbij gekomen en zou hij in 2025 weer kunnen terugkeren. Zijn rivaliteit met Van der Poel is goed gedocumenteerd en hij behoort tot de weinige renners die in staat zijn om hem consistent uit te dagen in de klassiekers.

Het debat over wie de koning van de Monumenten van deze generatie is, zal de passie onder wielerfans blijven aanwakkeren. Terwijl Van der Poels dominantie in de kasseiklassiekers en zijn explosieve kracht hem de onbetwiste koning van de kasseien maken, stelt de veelzijdigheid en het klimvermogen van Pogacar hem in staat om zowel de heuvelklassiekers als de Grote Rondes te domineren.

Beide renners geven vorm aan de toekomst van de sport. Het palmares van de Nederlander leunt zwaar op de kasseiklassiekers, terwijl het allround talent van de Sloveen hem een lichte voorsprong geeft. Het seizoen 2025 zou meer antwoorden kunnen bieden, vooral als Pogacar erin slaagt Milano-Sanremo te veroveren. Dit zou het debat verder aanwakkeren, terwijl we toekijken hoe deze twee grootste talenten van de wielersport strijden om superioriteit in 's werelds grootste koersen.