De overstap van Tom Pidcock deze winter van INEOS Grenadiers naar Q36.5 Pro Cycling Team was een van de meest besproken transfers van het tussenseizoen. En met reden: de veelzijdige Britse renner werd lange tijd gezien als de toekomstige kopman van INEOS, maar de relatie tussen beide partijen is de afgelopen twee seizoenen onverwachts en publiekelijk stukgelopen.
Nu, ruim een maand later, heeft Pidcock direct al succes geboekt met zijn nieuwe ploeg. In de AlUla Tour veroverde hij zijn eerste overwinning, waarmee hij zich weer nadrukkelijk in de voorhoede van het peloton heeft gemeld. Zijn transfer was een beslissing met hoog risico en hoge beloning, en tot nu toe lijkt die keuze uitstekend uit te pakken. Uiteraard is het nog vroeg in het seizoen, maar de eerste signalen wijzen erop dat Pidcock de juiste beslissing heeft genomen.
Laten we eens kijken naar twee transfers uit de afgelopen jaren die succesvol uitpakten. En twee die juist niet aan de verwachtingen voldeden. Bron: CyclingUpToDate.
Wout van Aert - Sniper Cycling BVBA naar Jumbo-Visma (2019)
Hoewel de recente krantenkoppen over Wout van Aert zijn juridische strijd met zijn voormalige ploeg een schaduw werpen over zijn vertrek bij Sniper Cycling BVBA in 2018, valt niet te ontkennen dat zijn overstap naar Jumbo-Visma (nu Team Visma | Lease a Bike) een van de meest succesvolle transfers in de moderne wielergeschiedenis is geweest.
Sinds zijn komst in 2019 heeft Van Aert een indrukwekkend palmares opgebouwd, met onder meer negen Tour de France-etappes, de groene trui in 2022, drie Vuelta a Espana-etappes, overwinningen in Milano-Sanremo (2020), Strade Bianche (2020) en Amstel Gold Race (2021). Zijn ongeëvenaarde veelzijdigheid - van massasprints en bergritten tot tijdritten - heeft hem tot een cruciale pion in de ploeg gemaakt.
Een van zijn meest iconische momenten vond plaats in de Tour de France van 2021, toen hij Etappe 11 won met een aanval op de laatste beklimming van de Mont Ventoux. Hij noemde het zelf 'de mooiste overwinning uit zijn carrière.' Vervolgens triomfeerde hij in de individuele tijdrit van etappe 20 en sloot hij zijn Tour af met winst op de Champs-Élysées in etappe 21. Daarmee werd hij de eerste renner sinds Bernard Hinault (1979) die in één Tour een bergrit, een tijdrit en een massasprint wist te winnen.
Naast zijn persoonlijke successen speelde Van Aert een sleutelrol in de Tour de France-zeges van Jonas Vingegaard in 2022 en 2023, waarmee hij zijn status als een van de meest complete renners in het peloton bevestigde. Wat begon als de overstap van een crosser naar de weg, is inmiddels uitgegroeid tot een van de meest opmerkelijke carrières in het moderne wielrennen. En Van Aert is nog lang niet klaar.
Primoz Roglic - Jumbo-Visma naar BORA-hansgrohe (2024)
Een van de meest spraakmakende transfers van 2024 was zonder twijfel de overstap van Primoz Roglic van Visma naar Red Bull - BORA - hansgrohe. Na een glansrijke periode bij Visma, waarin hij onder meer drie keer de Vuelta a Espana, de Giro d’Italia in 2023 en tal van prestigieuze rittenkoersen van een week won, kwam de Sloveen binnen de ploeg steeds meer in een lastige positie. De opkomst van Jonas Vingegaard als absolute kopman in de Tour de France betekende dat Roglic minder ruimte kreeg voor zijn eigen ambities.
Op zoek naar een nieuwe uitdaging koos de Sloveen voor BORA - hansgrohe, waar hij als onbetwiste kopman aan een nieuw hoofdstuk in zijn carrière begon. De eerste resultaten wijzen erop dat deze stap de juiste was: in 2024 schreef hij al voor de vierde keer de Vuelta a Espana op zijn naam en won hij ook het Critérium du Dauphiné.
Toegegeven, zijn Tour de France-campagne in 2024 eindigde opnieuw voortijdig, maar het valt niet te ontkennen dat Roglic een veelbelovende start heeft gemaakt bij zijn nieuwe ploeg. Met een team dat volledig achter zijn ambities staat, is de verwachting dat hij in 2025 weer zal strijden voor een eindzege in een Grote Ronde. Zijn verhaal bewijst dat zelfs voor een renner van wereldklasse op zijn leeftijd, de juiste transfer een carrière nieuw leven kan inblazen.
Chris Froome - INEOS Grenadiers naar Israël-Premier Tech(2021)
Weinig transfers in de recente wielergeschiedenis zijn zo teleurstellend verlopen als de overstap van Chris Froome van Team Sky (later INEOS Grenadiers) naar Israel-Premier Tech in 2021. Sterker nog, deze transfer behoort tot de slechtste aller tijden.
Op zijn hoogtepunt was Froome de meest dominante ronderenner van zijn generatie met vier Tour de France-zeges, twee Vuelta a Espana-titels en de Giro d’Italia in 2018 op zijn palmares. Na zijn overwinning in de Giro schreef hij zelfs geschiedenis door alle drie de Grote Rondes tegelijkertijd in bezit te hebben. Maar een zware valpartij in 2019, waarbij hij meerdere breuken opliep, veranderde alles. Tegen de tijd dat hij bij Israel - Premier Tech tekende, was hij nog slechts een schim van de renner die ooit het peloton terroriseerde.
Hoewel de ploeg hoopte zijn carrière nieuw leven in te blazen, is Froome er nooit meer in geslaagd om zijn oude niveau te benaderen. Sinds zijn overstap heeft hij slechts één Top 10-klassering in een WorldTour-koers behaald en heeft hij grote moeite om in Grote Rondes mee te komen. Inmiddels wordt zijn transfer breed beschouwd als een van de grootste miskleunen in de wielersport.
Het voelt als een eeuwigheid geleden dat we Froome op zijn best zagen. Als we heel eerlijk zijn, was het laatste sprankje van de oude Froome zijn aanval op Alpe d’Huez in 2022, toen hij werd verslagen door Tom Pidcock. Ironisch genoeg op een moment dat Pidcock zelf nog bij INEOS reed. Sindsdien is er weinig over van de man die ooit de wielerwereld domineerde.
Nairo Quintana - Movistar Team naar Arkéa-Samsic (2020)
Een andere opvallende overstap die uiteindelijk niets opleverde, was de transfer van Nairo Quintana van Movistar Team naar Arkéa-Samsic in 2020. Ooit beschouwd als een van de beste klimmers ter wereld, won Quintana in 2014 de Giro d'Italia, in 2016 de Vuelta a Espana en eindigde hij meerdere keren op het podium van de Tour de France. Toch verliepen zijn laatste jaren bij Movistar steeds moeizamer door interne machtsstrijd en tactische strubbelingen.
De overstap naar Arkéa-Samsic moest Quintana een nieuwe start en onbetwiste status als kopman opleveren, met als doel opnieuw te strijden voor Tour-succes. In eerste instantie leek de keuze zijn vruchten af te werpen: hij won etappes in verschillende voorbereidingskoersen en toonde opnieuw zijn klimvermogen. Maar zodra de Grote Rondes begonnen, viel hij ver terug. Zijn prestaties namen gestaag af en in 2022 eindigde zijn tijd bij Arkéa-Samsic in mineur toen hij werd gediskwalificeerd uit de Tour de France vanwege het verboden gebruik van tramadol. De affaire beschadigde zijn reputatie en betekende het einde van zijn periode bij de Franse ploeg.
De wielersport kent tal van transfers die carrières hebben gemaakt of gebroken. De vroege successen van Tom Pidcock bij Q36.5 Pro Cycling Team suggereren dat hij de juiste keuze heeft gemaakt. Evenzo hebben Wout van Aert en Primoz Roglic laten zien hoe een goed getimede overstap een carrière naar nieuwe hoogten kan tillen. Maar aan de andere kant benadrukken de mislukte transfers van Chris Froome en Nairo Quintana hoe risicovol een grote stap kan zijn, vooral wanneer de teamdynamiek niet goed aansluit bij de renner.
Hoewel het nog vroeg is in het seizoen, lijkt Pidcocks overstap voorlopig een succes. Denk jij dat hij de juiste keuze heeft gemaakt? En welke andere transfers uit het verleden hebben volgens jou een cruciale impact gehad op de carrière van een renner?