Jay Vine was misschien wel het grootste slachtoffer van de beruchte valpartij in
Ronde van Baskenland die veel sterren uit het profpeloton uitschakelde. Terwijl sommigen in staat waren om weg te lopen van het bloedbad op de Baskische wegen, leek Vine roerloos in de greppel te liggen - hoewel hij nooit zijn bewustzijn had verloren. De Australiër, wiens vrouw op dat moment in verwachting was van zijn eerste kind, herbeleeft de ervaring in een exclusief verhaal voor
Rouleur.
"Ze hadden het mij niet verteld, maar ze vertelden mijn vrouw dat ik nog niet uit de gevarenzone was en dat ik het misschien niet zou halen." Als in, ze vreesden voor zijn leven? "Ja," gaat hij verder. "Ze wisten niet zeker of de zwelling gestabiliseerd was, of dat het door zou gaan en me zou verlammen of beëindigen."
"Helaas of gelukkig, ik herinner me alles", zegt Vine. "Ik herinner me dat ik probeerde te remmen toen er een golf van mensen over me heen kwam en dat ik vervolgens wortels en grind raakte. Een
Lidl-Trek-man kwam toen rechts van me en Vingegaard zat links van me. Ik probeerde rechtdoor te gaan en over een goot te springen, maar ik belandde in de greppel." Tijdens de valpartij verloor Vine nooit het bewustzijn, maar door de schrijnende pijn durfde hij niet te bewegen totdat de doktoren hem onder handen namen.
Vine's gedachten waren meteen bij zijn hoogzwangere vrouw. "We hebben het beleid dat ik haar altijd een bericht stuur met 'veilig' na een wedstrijd omdat het een gevaarlijke sport is, maar ik had mijn telefoon niet bij me. Ik voelde me vreselijk," zegt hij. Bre Vine reed onmiddellijk naar Bilbao om haar man te helpen. "Toen ze aankwam, kwam ik steeds weer bij bewustzijn," vervolgt Vine. "Ze weigerde weg te gaan en ik zei tegen haar dat ze alsjeblieft een dutje moest doen, maar nu begrijp ik waarom ze dat niet wilde - ze wist niet wat er met me zou gebeuren."
Achtenveertig uur na de valpartij waren lokale artsen en experts uit de VAE en Barcelona, die zijn team had geraadpleegd, het erover eens dat hij geen ruggengraatoperatie nodig zou hebben. "Dat was heel goed nieuws, want als ze mijn ruggengraat hadden moeten samensmelten, zou ik mijn wielercarrière niet kunnen voortzetten," zegt hij.
Met kleine stapjes kon de Australiër echter al in mei langzaam de training hervatten. In augustus, vier maanden na zijn val, kon hij al een tijdrit winnen in de Vuelta a Burgos. En nu rijdt hij de
Vuelta a Espana in de bolletjestrui. "Ik had niet de illusie dat ik hier was om de jongens te helpen en ik ben echt trots dat ik dat toch kan," zegt Vine bescheiden.
Vine is vooral blij dat hij twee dagen voor de start van de Vuelta zijn eerste kind - zoon Harrison - heeft verwelkomd. "Hij is perfect, mooi en gelukkig," lacht hij. "En godzijdank is hij perfect, want ik zou niet weten hoe ik zou zijn als dat niet zo was."