Wat was het mooiste moment uit de carrière van Mark Cavendish?

En dus is het eindelijk officieel, na maanden van geruchten over een potentiële terugkeer van de Tour de France van 2025, heeft de man met de meeste Tour de France-etappezeges ooit, en de grootste sprinter aller tijden, Mark Cavendish zijn pensioen aangekondigd. En deze keer zal het voorgoed zijn, nou ja waarschijnlijk toch.

De Manx Missile is dit weekend in Singapore, tijdens het Tourde France Singapore Criterium, waar hij de laatste keer in zijn ongelofelijke professionele carrière heeft gereden. Voorafgaand aan de wedstrijd vertelde hij aan verslaggevers: "Zondag wordt de laatste wedstrijd van mijn professionele wielercarrière. Ik heb het geluk dat ik al bijna 20 jaar doe waar ik van hou en ik kan nu zeggen dat ik alles heb bereikt wat ik kan op de fiets."

"Wielrennen heeft me zoveel gegeven en ik hou van de sport, ik heb er altijd al een verschil in willen maken en nu ben ik klaar om te zien wat het volgende hoofdstuk voor mij in petto heeft. Iedereen bedankt voor alle steun, altijd."

Het woord 'legende' wordt tegenwoordig veel te pas en te onpas gebruikt in de sportwereld, maar als Cavendish een legende wordt genoemd, dan verdient hij dat ook echt. De meest gedecoreerde sprinter aller tijden heeft een ongelooflijke carrière achter de rug en dit lijkt het perfecte moment om terug te kijken op een aantal van zijn beste momenten.

Laten we teruggaan naar 2011, het jaar dat Mark Cavendish de regenboogtrui aan zijn palmares toevoegde. Op de wereldkampioenschappen in Kopenhagen wist Cavendish dat dit een grote kans voor hem zou zijn om wereldkampioen te worden, op een parcours dat geschikt is voor de snelle mannen van het peloton.

Hij werd gesteund door een superieur Brits team, met Bradley Wiggins, dat op het punt stond een glorieus tijdperk van succes op de weg te bereiken. Het Britse team was in staat om de sport te controleren en de sprint voor Cavendish op te zetten, en in die tijd was het bijna zeker dat als Cavendish ook maar een kans op de overwinning had, hij die zou pakken. Uiteindelijk zette de Max Missile zijn aanval in de laatste kilometer in en brulde voorbij Matthew Gross en zijn rivaal Andre Greipelt om de snelste wielrenner ter wereld te worden.

Cavendish werd pas de tweede Britse man die de wegwedstrijd won, na Tom Simpson in 1965. Hij was zeker een verdiende drager van de felbegeerde regenboogtrui en hij won enkele epische wedstrijden in de trui, vooral in de Tour de France van het jaar daarop.

De Tour de France van 2012 stelde wereldkampioen Cavendish voor een nieuwe uitdaging, omdat hij niet het belangrijkste aandachtspunt van zijn team was. Voor 2012 sloot hij zich aan bij Team Sky, dat als hoofddoel had om de Tour de France te winnen met Bradley Wiggins, maar Cavendish liet zich hierdoor niet weerhouden om de Tour op te blazen terwijl hij de regenboogtrui droeg.

Hoewel zijn kansen beperkter waren dan voorgaande jaren, omdat Team Sky hun team wijdde aan het helpen en ondersteunen van Wiggins, pakte Cavendish toch drie etappezeges. Geen enkele was indrukwekkender dan zijn overwinning op de Champs-Élysées in Parijs, waar hij voor het vierde jaar op rij won. Aangevoerd door de gele trui winnaar Wiggins, blies Cavendish zijn rivalen voorbij om de wereld eraan te herinneren dat hij nog steeds de beste sprinter op de planeet is. Niet alleen was dit een van de mooiste momenten uit de carrière van Cavendish, het beeld van Wiggins in het geel die zijn man in de regenboogtrui naar buiten leidt in Parijs is een van de mooiste Britse sportmomenten.

Nee, dit staat waarschijnlijk niet op het lijstje van de meeste mensen met Cavendish' grootste momenten, in feite was het waarschijnlijk een van zijn slechtste. Maar het was een ware karakteruiting voor een man waarvan we weten dat hij nooit en te nimmer zal opgeven.

Tijdens de Tour de France van 2018 vocht Cavendish tegen de klok en weigerde hij op te geven op weg naar het finishen van een brute bergetappe.Etappe 11 van de Tour was een van de meest afmattende, die renners door de Alpen voerde met meedogenloze beklimmingen en scherpe afdalingen die de sprinters tot het uiterste testten. Het werd al snel duidelijk dat Cavendish voor een onoverkomelijke uitdaging stond.

Naarmate de wedstrijd vorderde, raakten Cavendish en andere sprinters steeds verder achterop de kopgroep, vechtend tegen de eliminatietijd die de sprinters in de bergachtige etappes boven het hoofd hing. Het was een moment dat niet alleen de fysieke tol toonde, maar ook het psychologische gewicht dat sprinters dragen in de bergen, waar overleven, niet de overwinning, het doel is. Het beeld van Cavendish die de race finisht ondanks het missen van de tijdslimiet, met pijn op zijn gezicht, is er een die zijn houding en toewijding om zelfs de meest onmogelijke taken te volbrengen benadrukt.

Na jaren aan de kant te hebben gestaan, nog steeds pijnlijk dicht bij het Tour de France-etappewinningsrecord, keerde Cavendish in 2021 terug in de Tour. Na jaren ontsierd door ziekte, blessures en twijfels over zijn toekomst, leek Cavendishs deelname aan de Tour onwaarschijnlijk. Maar na een late oproep voor Deceuninck-Quick-Step greep Cavendish de kans met beide handen aan en rolde hij de jaren terug met een van zijn beste Tour de France-campagnes.

Vanaf het begin toonde Cavendish tekenen van zijn oude zelf door etappe 4 in Fougeres te winnen, een plek waar hij in 2015 al eens had gewonnen. Het was een aangrijpend moment dat hem niet alleen dichter bij Eddy Merckx' record van 34 Tour-etappezeges bracht, maar de wereld er ook aan herinnerde dat hij nog steeds tot de wereldtop kan behoren. Het was een krachtig moment om Cavendish de overwinning te zien vieren, wetende dat hij de demonen van de afgelopen jaren had overwonnen.

Cavendish won nog drie etappes in de Tour van 2021, evenaarde het record van Merckx met een spectaculaire overwinning in etappe 13 in Carcassonne en evenaarde het lang gevestigde record van de Belgische legende van 34 Tour de France-etappezeges. Hoewel hij het record nipt miste met een vijfde overwinning dat jaar, werd zijn prestatie geprezen als een comeback voor de eeuwigheid, waarin hij zijn meedogenloze drive en legendarische sprintsnelheid liet zien. Hij won ook de groene trui dat jaar, de eerste keer dat hem dat lukte sinds 2011, tien jaar eerder.

In een moment dat voor altijd in de wielergeschiedenis gegrift zal staan, won Cavendish eerder dit jaar etappe 5 van de Tour de France, waarmee hij het totaal van zijn carrière op een ongeëvenaarde 35 Tour-etappeoverwinningen bracht. Hij miste de Tour van 2022 en liep een blessure op tijdens de Tour van 2023. Uiteindelijk werd hij overtuigd om nog 1 jaar te wachten met zijn pensioen, en je kunt er zeker van zijn dat hij en de wielerwereld blij zijn dat hij dat gedaan heeft.

In een veld met jonge sprinters zoals Biniam Girmay en Jasper Philipsen, dachten velen dat Cavendish de overwinning niet zou krijgen en dat zijn dag voorbij was. Hij zag er het hele seizoen al niet op zijn best uit en hij werd bijna uit de Tour gedumpt in etappe 1 nadat hij had geleden onder de hitte.

Maar in d e5e etappe liet hij zich niet tegenhouden. Hij reed weg van zijn rivalen en was niet te stoppen op weg naar een waarlijk historisch moment. Na zijn overwinning zag je de beste renners van het peloton Cavendish feliciteren, terwijl Tadej Pogacar en Mathieu van der Poel erkenden dat ze net een legende aan het werk hadden gezien.

En dat was dat, Cavendish beëindigt morgen zijn wedstrijdcarrière. Hij zal gemist worden door de wielerwereld, maar zijn hoogtepunten zullen nog jarenlang legendarisch zijn. We weten dat we niet al zijn beste momenten hebben besproken, dus we laten je achter met een vraag: Wat was jouw favoriete moment uit de carrière van Cavendish?