Transfer van Elisa Longo Borghini: succes of misser? | Op haar 33ste maakt de Italiaanse routinier een carrièrebepalende overstap en bloeit op

Waar in het mannenpeloton vrijwel alle sterren stevig verankerd zijn in leidersrollen bij hun eigen ploegen, kende het vrouwenpeloton een forse verschuiving. Demi Vollering, Marlen Reusser en Elisa Longo Borghini behoorden tot de rensters die deze winter van ploeg en rol wisselden, met uiteenlopende uitkomsten. In het geval van de laatste is er na een gespijkerde campagne in 2024 geen reden tot kritiek.

Longo Borghini is al lang aanwezig, sinds 2013 een van de absolute besten, en het is indrukwekkend hoe zij al meer dan een decennium aan de top blijft. Meestal eisen fysieke of mentale slijtage ergens in een loopbaan hun tol, maar dat lijkt niet te gelden voor Longo Borghini, een van Italië’s fijnste en tevens de echtgenote van Lidl-Trek-renner Jacopo Mosca. Longo Borghini maakte sinds 2019 deel uit van de vrouwenploeg van Lidl-Trek, na succesvolle jaren bij Wiggle High5, en zette deze winter een grote stap door te kiezen voor een nieuwe omgeving.

Het lag niet aan gebrek aan resultaten of steun. In 2024 behoorde ze tot de absolute wereldtop, maar ze zocht een nieuw doel, nieuwe werkwijzen en mogelijk nog een extra impuls in haar toch al lange en glansrijke carrière. UAE Team ADQ werd de bestemming.

Haar nieuwe avontuur wierp meteen vruchten af. Op Jebel Hafeet reed ze in februari weg bij de concurrentie en pakte ze de eindzege in de UAE Tour – haar eerste en tweede bij haar nieuwe ploeg. Een ploegdoel en voor de tweede keer deze prestatie, het perfecte begin voor de Italiaanse.

Terug in Europa voor de voorjaarsklassiekers bleek het lastig om dit niveau vast te houden. Dat lukte pas bij Dwars door Vlaanderen, waar ze won, gevolgd door de Brabantse Pijl twee weken later. Op die dagen eindigden Lotte Kopecky en Marianne Vos als tweede, dus allerminst een slechte lente… Maar ook geen luxe: buiten de top 10 in Milano-Sanremo (waar ze met een late aanval bijna won), een DNF in de Ronde van Vlaanderen en afwezig in Paris-Roubaix Femmes. Longo Borghini werd tweede in de Vuelta a Burgos Feminas achter Marlen Reusser, een rivale met wie ze dit jaar nog vaak in de clinch zou gaan, en ze won een maand later de Italiaanse titel.

De zwaarst bevochten zege van het jaar, zonder twijfel. In de Giro Donne eindigde ze in alle acht ritten in de top 10, maar moest ze een Marlen Reusser in topvorm trotseren. Het kostte haar alles om het roze te veroveren, wat pas lukte op de voorlaatste dag op de brute Monte Nerone, waar ze Reusser eindelijk loste. Haar voorsprong van slechts 22 seconden betekende dat ze op de slotdag richting Imola hyperalert moest blijven. Ze stelde de eindzege veilig, al slonk de marge nog wat toen Reusser opnieuw uitblonk.

Net als Reusser moest Longo Borghini in de eerste dagen de Tour de France Femmes verlaten, eveneens door een buikgriep. Dat brak haar ritme, maar een maand later volgde de herstart in Kreiz Breizh, de Bretonse klassieker die ze solo won.

Longo Borghini boekte sterke resultaten in haar seizoensfinale met zeges in Tre Valli Varesine en Trofeo Tessile & Moda Donne. Daar staat tegenover: slechts 15e op het WK, waar Italië midden in een tactische storm de topresultaten verspeelde, en 10e op het EK, waar ze probeerde Demi Vollering te volgen en zichzelf op bijzondere wijze opblies. Uiteindelijk enkele zeges dit jaar, maar zonder de Giro Donne aan haar palmares zouden de teleurstellingen in de Tour, het WK en het EK de toon van haar 2025 hebben gezet.

De transfer van Longo Borghini pakte goed uit, en UAE Team ADQ zette met een groter budget de juiste stap. De ploeg haalde een nieuwe leidster binnen en ontmantelde tegelijk een rivaliserend team. Ondanks haar 33 jaar vertoont Longo Borghini geen spoor van vertraging. Een schot in de roos, maar nipt.