Parcours Tour de Romandie 2025

De Tour de Romandie vormt traditioneel het sluitstuk van het voorjaar én de laatste serieuze krachtmeting voor aanvang van de Giro d’Italia. De Zwitserse etappekoers trekt jaarlijks enkele van ’s werelds beste ronderenners, met een uitdagend parcours vol klim- en tijdritkilometers. Ook dit jaar belooft het spektakel.

Zoals we gewend zijn, opent én sluit de zesdaagse rittenkoers met een tijdrit. Kort, maar technisch en allerminst vlak. Daartussen liggen vier etappes over geaccidenteerd terrein, waar het draait om positionering, ploegenspel en koersinzicht. De absolute scherprechter? De voorlaatste rit: een zware bergetappe met een meedogenloze aankomst bergop.

De Tour de Romandie opent met een korte maar krachtige proloog in Saint-Imier. Een tijdrit over amper enkele kilometers is tegenwoordig zeldzaam op WorldTour-niveau, maar de Zwitsers blijven trouw aan hun traditie. Toch zal deze mini-chronorit al meteen tijdsverschillen creëren die de toon kunnen zetten voor het verdere verloop van de koers.

Met zeven technische bochten, een oplopende start en een snelle afdaling richting de finish, is het een explosieve rit waarin geen moment rust gegund wordt. Rijders kunnen zich hier geen rustige opbouw permitteren: het is vol gas van begin tot eind, een echte test van explosiviteit, stuurvaardigheid en focus.

De eerste rit in lijn van de Tour de Romandie is zonder twijfel een van de meest ongewone etappes op de WorldTour-kalender dit jaar — en dat zou weleens vuurwerk kunnen opleveren. De dag begint meteen pittig, met een klim van 1,7 kilometer aan gemiddeld 10%, gevolgd door een reeks korte, steile hellingen in het eerste deel van de etappe. Vooral de laatste van die serie, met 3 kilometer aan 12%, kan voor schifting zorgen.

Deze fase van de koers, die eindigt op zo'n 75 kilometer van de meet, is bijzonder aanvallend en biedt het ideale terrein voor vroege offensieven. De vraag is alleen: wie durft het aan, zo ver van de streep?

In de finale vlakt het parcours enigszins uit, maar eenvoudig wordt het allerminst. Twee tussensprints, enkele verraderlijke hellinkjes en een klim van 9% richting de laatste kilometer maken van Fribourg een explosieve en lastig te controleren aankomstplaats. Hier kunnen punchers en slimme aanvallers hun slag slaan.

Ook in de tweede etappe laat de Tour de Romandie er geen gras over groeien. De rit opent met twee stevige beklimmingen die de klimmers onmiddellijk op scherp zetten: eerst 7 kilometer aan 7,7%, gevolgd door een lange klim van 9,8 kilometer aan gemiddeld 5,4% — al ligt het zwaartepunt op enkele veel steilere passages. Beide beklimmingen zijn achter de rug na slechts 42 kilometer koers, ideaal terrein voor een sterke vroege vlucht.

Maar ook in de tweede helft van de rit loert het gevaar. Eerst wacht een geaccidenteerde klim van 5,8 kilometer aan 5,9%, gevolgd door een afdaling. Daarna komt de scherprechter van de dag: de beklimming van Chaumont, een bekende naam voor de renners én het klassement.

Met 3,2 kilometer aan een brutale 11,4% is deze klim explosief genoeg om het peloton te splijten. En dat op slechts 48 kilometer van de streep. De rest van het parcours is grotendeels bergaf of vlak richting Saint-Aubin-Sauges, wat de overblijvers een kans geeft om het verschil vast te houden. Klassementsrenners zullen hier scherp moeten zijn — elke fout kan kostbaar blijken.

Etappe 3 mag dan wel de makkelijkste niet-tijdrit etappe van de Tour de Romandie zijn, het blijft een dag waar de verschillen alsnog kunnen vallen. Gedurende de dag zigzaggen de renners over het parcours, met constante klimmetjes, maar zonder een echte bergrit. Het is het ideale terrein voor een ontsnapping, een zware achtervolging zal op dit soort terrein bijzonder lastig te organiseren zijn.

Na 140 kilometer koers komt de Col de Mollendruz, een glooiende klim van 14 kilometer aan 3,5%. Hoewel de stijging niet bijzonder steil is, biedt het wel mogelijkheden voor aanvallen, zowel vanuit de kopgroep als uit het peloton. Deze klim kan onverwacht veel schade aanrichten.

De finale voert de renners omhoog naar de streep in Cossonay: 2,2 kilometer aan 5,7%, een niet al te zware klim, maar wel eentje waar de sprinters, puncheurs en klimmers zich zullen mengen voor een spannende sprintfinish.

Zonder twijfel is dit de koninginnenrit van de Tour de Romandie. In slechts 128 kilometer worden maar liefst 4100 hoogtemeters bedwongen. Het parcours slingert zich door de vallei en de bergen rondom Sion, waar de etappe begint. Vanaf de start gaat het meteen omhoog: 14,5 kilometer aan 7%, gevolgd door 3,8 kilometer aan 5,8%.

Na een stukje op vlakker terrein volgen twee zware beklimmingen die het peloton verder zullen uitdunnen: 11,5 kilometer aan 6,8% en 5,8 kilometer aan 5,1%. De laatste klim eindigt met nog 44 kilometer te gaan. Na de klim volgt een afdaling richting de slotklim, wat betekent dat er gestreden zal worden voor een goede positie voor de finale.

Hoewel de vier gecategoriseerde beklimmingen de koers in gang zullen zetten, is het zonder twijfel de legendarische klim naar Thyon 2000 die de dag — en misschien wel de koers — zal beslissen. De klim is 20,2 kilometer lang met een gemiddelde stijging van 7%, maar wat het écht zwaar maakt, is de constante steilheid en de hoogte. Er is geen moment om te verstoppen, en het wordt ongetwijfeld een van de zwaarste klimproeven van het seizoen.

De Tour de Romandie eindigt zoals hij begon, met een tijdrit. Deze meet 16,9 kilometer en heeft het potentieel om aanzienlijke tijdsverschillen te veroorzaken. Het is echter allesbehalve een vlak parcours. De rit start met een technische, bergopwaartse sectie in Genève, gevolgd door een klim van 3 kilometer aan 4% halverwege het parcours. Al met al is het een tijdrit die lastig in te schatten is, maar die zeker voor interessante en verrassende resultaten kan zorgen.